مهراب شاد   

فعال رسانه ای

آشنایی با دکتر یوسفی به جهت حضور و فعالیت بنده در فضای رسانه ای به دوران مدیریت ایشان در منطقه ویژه انرژی پارس جنوبی بود.
اما جدای از این آشنایی رسانه ای، دکتر یوسفی را به واسطه ی یادداشت هایش در وبلاگ شخصی ایشان بنام نخل، نفت و دریا، فردی دغدغه مند کشور و استان و علاقه مند به فعالیت های اجتماعی میدیدم که دوست داشت بیشترین بهره مند ی از فرصت ها را برای استان از نعمت انرژی و استقرار مجموعه های نفتی کسب نماید.
 نخستین دیدار در شهریور 98 در بحبوبه حضور در انتخابات مجلس حاصل شد و همان چند جلسه و ملاقات نخست کافی بود برای شکل گیری ارتباطی که به سمت شکل استاد و شاگردی داشت تا مراوده و دوستی دکتر یوسفی را باید از سه نگاه اعتقادی، ملی و بومی گرایی شناخت.
انسانی که شناختش از عالم را با آموختن قرآن در کودکی اغاز میکند؛ سرلوحه زندگی خود را از قرآن برمیگزیند و نگاهش به زندگی و مسیر زندگی از آیه شریفه "لیس الانسان الا ماسعی" نشئت میگیرد.

آرزوهایش را برزگ گرفته و سنگ نشانه خود را در دوردست ترین نقاط قرار داده است. از نگاه ملی راه پیشرفت را تربیت تکنوکرات های متعهد و بها دادن و پرورش نیروی انسانی متخصص می جوید.
از نگاه بومی، همیشه دغدغه استان در اولویت تلاش هایش بوده و از برداشتن هر قدمی هرچند کوتاه در راه پیشرفت و حل معضلات کوتاهی نمیکند.
شعارش در سیاست با طنز مستتر در کلامش همیشه این است که: حاجی و مشتی و همشهری و رفیق دردی را دوا نمیکند و قاعده سیاست را ازنگاه سیاسی معمول که نه در حکمت های سعدی علیه الرحمه  جسته است.
آرزوی سلامتی و توفیق بیشتر با پیشکش تبریک سال نو برای این هم دیاری فرهیخته و استاد خودم را دارم.