اتحادخبر- دی سامی : اُمرو پِسین، بعدِ ایکه داستانِ موتور اسدنِ ما منتشر واوی بلافاصله دِیم سیم زنگ زَه وُ گُو کارِ دُرُسی نکردیه وُ سیچه بو تو زنل پهن میکنی؛ تو خیابونلِ برازگون کَم موتوری هسه که اُمکِشه زِنلَم سوارِ موتور واون و تو رَه شازاوریم وُ مِناوه خوشونه شِل و کُل کنن؟دی زاغو زن سیرقیه سوار موتور ویمو و پلنگیه سی خوش (زهلمشم میره)چِنِش وُشما...
دی سامی:
اُمرو پِسین، بعدِ ایکه داستانِ موتور اسدنِ ما منتشر واوی بلافاصله دِیم سیم زنگ زَه وُ گُو کارِ دُرُسی نکردیه وُ سیچه بو تو زنل پهن میکنی؛ تو خیابونلِ برازگون کَم موتوری هسه که اُمکِشه زِنلَم سوارِ موتور واون و تو رَه شازاوریم وُ مِناوه خوشونه شِل و کُل کنن؟
دی زاغو زن سیرقیه سوار موتور ویمو و پلنگیه سی خوش (زهلمشم میره)چِنِش وُشما؟
تو و دِی عُواس سیچه خرتونه پِی خر رییسون دُز برده؟ عامو بیشی تو خونت خیاطیته کو.
ای دسُم و فاطی سیرقو رِسی خو سیش میگم که ای رسمِ موتور سواریه او تو شمانَل پهن کرده.
یَک هُی کُمِکی تو زنل رَه انداختیه که بیو بر سِیل، دیگنه پِسین رفتمه وِرِ دِدَت دی مهسالو تا سی خوش وِرِ زنل نشسه و خُودِ همسادیلش پِی چیش و ابرو گپ میزنن؛ گفتم دِی والله اینا چشونه؟ گو هرچیه زیر سر دِی سامیه؛ زدُم تو گُلُپُم گفتم بووی، مِی سیچه؟ گو مامان پدرام(همو دِی پدرام خومون زن میش جوادا) حکم میرَش کرده که موتور میخام و بله چِنه دی سامی و دی عواس چیش وُ هَم چیشُمِن، سیچه اونا اِسِدِنه مُنم میخام ،میخی که بیان تو کیچه زَرقَم کنن؟ هرچی میش جواد میگو عامو اینا نِسِدِنه همیطری میگن؛ اِی اسده بوعن مو ای قرضم کنم سیت میسونم و تو بخالت مو میلم دی عواس سوار موتور بو، تو پیاده؟ استغفرالله...
تو همی گپل بیدیم که دیدم دی مهسالوعم گلنگ گلنگ هاسی اُو ریش میا دومن؛ گفتم بوی تو دی چته؟ گو منم دلم موتور میخا؛ دِی والا آدمیزاده هرچی بیوینه دلش میخا.
گفتم سی کنینا کار فِقَه وِرِ دی زاغو خراوه که پاکی زنله سر بو انداخته؛ میگن دِی سبحان رفته بیده دیدن خونه دِی سروش، اینستای واز میکنن و ماجرای موتور اسدنه میخونن؛ اینایم خو بحساون خوشون خیلی پی دی عواس و دی سامی رقابت دارن، خوشونَم نفهمیدن چه سهل انگاری نی کردنه که اینا رفتنه موتور اسدنه و وشون نفهمیدنه.
خلاصه میره یِلِشونه سی موتور بیره کردن، اُما میره یلشون یعنی میش مهدی و عبدالخالق وِشون گفتنه طلا و لواس هرچی بِخِین باشه اُما ما شر سی خومون نمیسازیم که هرروز دم دِرِ پاسگاه بویین؛ شما همیطری تو خونه پیش پا میزنین و میگردین، دیه اِی سوار موتور واویدین بُویس تو دِرِه پیداتون کنیم.
ایطری واوی که دی سبحان و سروش از سر ناچاری وُ دوچرخه راضی واویدن.
ایسونم جیجه یله اخر پاییز میشمارن ای دی سامی و دی عواس سوار موتور واویدن خو مو اسم خومه عوض می کنم؛ از قدیم گفتنه : گندم سر خوش خیار دو بلگه....