اتحادخبر-اعظم دریسی:ساعت ۱۲؛ اینجا کویت است، بخش فارسی..‌.کل جمال یک دستش  روی پیچ رادیو بود و با هر پارازیتی که روی موج می افتاد با دست دیگرش می‌کوبید روی رادیو.گاهی این روش معجزه می کرد؛ چه پارازیت رادیو، چه برفکی شدن تلویزیون سیاه و سفید ۱۴ اینچی که روی چهارپایه ی کنارِ دیوارِ هال بود.عرق از زیرِ موهای وز و سفیدش جاری می شد و...

اتحادخبر-اعظم دریسی:آقا رحیم دوباره شناسنامه رو گرفت تو دستش و برد بالا.یه نگاهی به من کرد و یه نگاهی به شناسنامه، رو کرد به مامانم و گفت: والله؛ که این شریفه‌ی شما با عکس فریده مو نمی زنه! بیا نگاش کن دوباره! می‌بینی چشم و ابروشون کپی همه؟!مامان در حالی که سرش رو به علامت تأیید تکون می داد، قوری رو برداشت و استکان ها رو پر از چای کرد و گفت...

اتحادخبر-اعظم دریسی: سرنگ رو از پاکت بیرون آوردم، پیرزن نگاهش چفت شده بود رو دستم، چروک های گوشه‌ی چشمش جمع شد و‌ لبخند کم ‌رنگی زد، خیره به بازوش شد و رد نگاهش از لوله‌ی سرم رسید تا بالای سرش، اشاره‌ای کرد و گفت: ننه سرنگ رو تو سرم می زنی؟لبخندی زدم و با سر تأیید کردم، تازه یادم اومد که این روزا لبخندم  پشت ماسک قایم شده...