به گزارش ایران ورزشی؛ فرشاد احمدزاده، صادق محرمی و محسن مسلمان هم خیلی قبل‌تر از این با سرخ‌ها خداحافظی کرده بودند. امید نورافکن هم جزو نخستین جدا شده‌ها از استقلال بود. بازیکنی که با وجود عقد قرارداد با شارلروا بعد از جام جهانی اما از ماه‌ها قبل با این باشگاه بلژیکی به توافق رسیده بود. امید ابراهیمی را هم بگذارید کنار این بازیکنان؛ عنصر شایسته‌ای که ستون فقرات استقلال بود و حالا باید او را با لباس الاهلی قطر در میادین ببینیم.

این اسامی در حالی سرخابی‌ها را ترک کرده‌اند که به احتمال فراوان باید سرور جباروف را هم در گروه جدا‌ شده‌های سرخابی‌ها قرار دهیم. بازیکنی ارزشمند که گفته می‌شود به دلیل اختلاف‌های مالی (شاید بهتر است بگوییم مشکلات مالی باشگاه استقلال) تمدید قراردادش منتفی خواهد شد. نام‌ها را شماره کنید؛ وحید امیری، فرشاد احمدزاده، محسن مسلمان، صادق محرمی (پرسپولیس)، امید نورافکن، امید ابراهیمی، مجید حسینی و احتمالا جباروف (استقلال). صرفنظر از اینکه جدایی این بازیکنان به لحاظ فنی چه آسیب‌هایی به این دو تیم وارد می‌آورد و آنها را از لحاظ فنی با افت محسوسی مواجه می‌کند، باید از جنبه‌های مالی به این جدایی‌ها نگاه دقیق‌تری داشت.

پرسپولیس و استقلال از انتقال این بازیکنان هیچ سود قابل توجهی نمی‌برند؛ چرا؟ پرسپولیس که سهمش از این جا‌به‌جایی‌ها صفر است و استقلال هم رقم ناچیزی از جدایی مجید حسینی به دست خواهد آورد. احتمالا همین ارقام کوچک هم برای جدایی سرور جباروف در نظر گرفته شده که عدد بزرگی نیست که بتوان از آن به‌عنوان یک موفقیت مالی در باشگاه استقلال یاد کرد. شاید مدیران استقلال فقط تصور می‌کنند کامیابی و موفقیت به کسب جام و بردهای پی‌درپی در بازی‌های داخلی و خارجی باشد اما این عرصه نیز میدان مبارزه و رقابت است.

جایی که اساسا باشگاه‌های ایرانی و در راس آن استقلال و پرسپولیس آن را سرسری می‌گیرند و توجهی به آن ندارند. با این حال وقتی می‌شنویم قرار است از انتقال علیرضا بیرانوند در نیم فصل 600 هزار دلار گیر سرخ‌ها بیاید از این خبر خشنود می‌شویم و آن را بردی بزرگ برای باشگاه پرسپولیس می‌دانیم اما چرا در مواجهه با دیگر بازیکنان این سختگیری‌ها نبوده و به راحتی یا با مبالغ اندک (مثلا 100 هزار دلاری) سرمایه‌های باشگاه به باشگاه‌های خارجی منتقل می‌شوند.

اگر برای هر یک از این بازیکنان رقمی در حد همین 500 یا 600 هزار دلار در نظر گرفته می‌شد آیا بخش عمده‌ای از هزینه‌های جاری سرخابی‌ها تامین نمی‌شد؟ استقلال و پرسپولیس به دلیل سیاست‌های نادرست نقل و انتقالاتی ضررهای زیادی در فصل جاری دیده‌اند و ادامه این رویه نمی‌تواند دورنمای روشنی را پیش روی این باشگاه‌ها به تصویر بکشد.

استقلال و پرسپولیس با واسطه قراردادهای آینده نگرانه و سختگیرانه باید به منابع بزرگ درآمد‌زایی اقتصادی بدل شوند و از این راه نیز سود‌های بزرگی ببرند.

این برای باشگاه‌های فوتبال ایران و در راس همه سرخابی‌ها یک ضرورت است. باشگاه‌هایی که حالا به بدترین تاجران دنیا بدل شده‌اند.