باربارا اسلاوین در axios نوشت: برای نخستین بار پس از خروج آمریکا از برجام؛ وزرای امور خارجه کشورهای باقی مانده در توافق هسته ای بار دیگر متعهد به اقدامات جدید برای حمایت از ایران در مقابل تحریم های آمریکا شدند.

به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: بریتانیا، فرانسه، آلمان، روسیه و چین در وین تحت حمایت اتحادیه اروپا با ایران دیدار کردند و در نهایت با انتشار بیانیه ای بر «تعهد به اجرای کامل و موثر توافق» تاکید کردند. آن ها فهرست رسمی از اهداف که شامل حفظ روابط اقتصادی با ایران، حفظ کانال های مالی، تداوم خرید نفت از ایران و حفاظت از شرکت های از تحریم ها فراسرزمینی اروپا را مطرح کردند. اما هیچ یک از وزرا ابزار دستیابی به این اهداف را اعلام نکرده است.

در این راستا در مورد این که آیا بانک سرمایه گذاری اروپا زمینه گسترش اعتبار به ایران را فراهم می کند یا خیر؛ تردید هایی وجود دارد. اتحادیه اروپا همچنین برای مقابله با تحریم های آمریکا علیه شرکت های اروپایی که در ایران تجارت می کنند خواهان ارائه به روزسانی قانون مسدودسازی است.

اما بریان اوتول مشاور ارشد رئیس اداره کنترل وزارت خزانه داری آمریکا گفت که به دلیل وابستگی شدید اقتصاد آمریکا و اروپا؛ این قانون از کارایی مناسب برخوردار نیست. با این حال او پیش بینی کرد که چین، ترکیه، روسیه و هند تحریم های آمریکا را نادیده می گیرند و استراتژی « حداکثرسازی فشار» دولت ترامپ تنها به 85 درصد از کمپین تحریم علیه ایران در دولت اوباما دست خواهد یافت.

این کمپین در سال 2012 و 2013 به عنوان یک مولفه کلیدی و دستورکار مشخص برای مذاکرات به هدف محدود کردن برنامه هسته ای ایران در ازای رهایی از تحریم ها به اوج خود رسید. در حالی که دولت ترامپ هیچ دستور کاری ندارد و فقط یک فهرستی از خواسته های غیرمعقول دارد که در آن فهرست بر رهایی چرخه سوخت هسته ای و تغییر سیاست های منطقه بلندمدت ایران در خاورمیانه تاکید می کنند.

سوال بزرگ این است که آیا ایران در توافق باقی می ماند و سعی می کند با حمایت چین، روسیه، ترکیه و هند از طریق قاچاق نفت در بازار سیاه به درامد دست یابد؟ یا این کشور مسیر پرخطرتر تسریع برنامه هسته ای به امید یک توافق بهتر با دولت ترامپ و جانشینانش حرکت خواهد کرد؟