(خیابان مولوی)
مسافر: دربس؟
راننده: بله.
مسافر: عامو مدرکت چنه؟
راننده: ننه، لیسانس دارم.
مسافر: لیسانس خوبه، خُ فقط ئِی خوو می تری اَخوارِ سیم تحلیل کنی تا سوار واوُم!
راننده: باشه ننه شما سوار شو، من زور خودمو می زنم. (مسافر عقب می نشیند)
مسافر: خو بوگو بینم خُرنگ ترین خور مجازی برازگون چنه؟
راننده: خو ننه تو اول بگو کجا می ری؟
مسافر: تو فعلا مستقیم برو!
راننده: باشه، والا اولین خبر اینکه بحث گرما داغه، حتی اخبار شبکه یک هم برازجون رو با دمای 52 درجه نشون داد.
مسافر: نه ئیه فهمیدُمه، همیشه تو هرچی نگوته ما اِولیم و رکورد می زنیم! خِتِ خِور دیه چه داری؟
راننده: والا یه هفته ای میشه که توی واتس اپ و اینستاگرام، خبر موفقیت خانم پروفسور خیراندیش رو می بینم! اینجا دیگه پرچممون رفته بالا.
مسافر: ها منم دیدمش اُما نفهمیدم آخو نومش غزل بی یا لیلا؟ مسئله ئیه!
راننده: والا من که یه سرچی توی توییتر کردم، قابی که دستش بود رو دیدم، نوشته بود لیلا.
مسافر: هااا خو برو دس چپ. نپس مُو بنظرم او چیش سفیدی که سی کِشه ی اِولی ئی خبرکو پخش کرده پُی ما برازگونیل نداشته!
راننده: ننه چطور مگه؟
مسافر: آخو هم نومشه خراو نوشته بی، هم غلط املایی و نگارشی داشت و هم سالکو زیاد نوشته بی!
راننده: ماشالا ننه با این سنت چه دقتی داری!
مسافر: بوی مِی مُو چن سالمه؟ هم سن دِدِتُما! فقط گرما ریم اثر کرده!
راننده: ایشالا که صد و بیست ساله بشی؟
مسافر: عامو نه چیشت شور بو! نه چیشم بزنیا!
راننده: نه ننه خیالت راحت ولی بخاطر دل امنیتم که شده اسفند دود کن!
مسافر: نپس چیشت شوره! یا جد سِی محد خوت کمکم کُ!
راننده با لبخند: ننه، منم به این غلطای املایی پی برده بودم اما بنظرم اسم "غزل" رو از روی کلمه گزال که فامیلی همسر دکتر بوده برداشتن!
مسافر: موچیم والا، بَلکم! برو دس راس، تحلیل دیه ای نداری؟
راننده: بله ننه، اصلا شاید ترجمه و پخش خبر کار غزل خیراندیش بوده، می خواسته اسم خودش رو پخش کنه و معروف بشه!
مسافر: خو سیچه مثلا؟
راننده: چه می دونم، کمبود شوهر هست یا لابد می خواسته چار روز دیگه توی انتخابات مجلس شرکت کنه و رای بیاره! ننه ندیدی کاندیدا از الان دارن میان تو چش؟
مسافر: بله دیدمشونه ولی خووی خبرکو ئی بی که اوس تا بحال کسی ریش نویمی بگو مو برازگونیم، بعدِ خورکو سگ و سوتک وُ خوش افتخار کرد.
راننده: بله ننه، دقیقا! ننه لایک داری.
مسافر: بوی ریم سیا، ئی گپل چنه!؟ بفرما کرایته بوسون که مُو همینجو پیاده ویمُم.
راننده: ننه پونصدی خورد ندارم، بشین تا بجاش دو کوچه جلوتر پیادت کنم.
مسافر: نه عامو نمیخوام! مُو اینجو کار دارم، پا دارُم که ئی همه رَه واگردم؟ پونصدی خاشِ حلالت.

(میدان بیمارستان)
مسافر: دربست شهرک؟
راننده: بله خانوم سوار شید.
مسافر: آقا شنیدی انجمن ریه آمریکا لقب فلو رو به پروفسور لیلا خیراندیش داده؟
راننده: بله اتفاقا امروز از صبح تا حالا بحثمون روی همینه و به این نتیجه رسیدیم که غزل خیراندیش عمدا اسم لیلا خیراندیش رو تغییر داده و اون متن رو منتشر کرده که محبوب بشه!
مسافر: نه آقا کار غزل نبوده وگرنه اسم بابای خودشو می نوشت!
راننده: پس یعنی کار کی بوده؟
مسافر: نمیدونم والا!
راننده: مترجم و منتشر کننده خبر، اسم مرحوم پدر و پدربزرگ خانوم پروفسور رو می دونسته ولی اسم خود خانوم پروفسور رو نمی دونسته؟! عجیبه!
مسافر: آره دقیقا! تازه اسم توی لوح تقدیر هم اومده ولی...
راننده: ولی نکته خوبی بود، شما چه مدرکی دارید؟
مسافر: خواهش میکنم، لیسانس دارم ولی یه دختر پنج ساله و شیطون دارم.
راننده: خداحفظش کنه.
مسافر: ممنون. آقا من سر کوچه جلویی پیاده می شم ولی حتما توی نقد هاتون به مسافراتون بگید که کار غزل نبوده، یکی دیگه نوشته!
راننده: باشه حتما، فقط شما احیانا با خانوم پروفسور نسبتی ندارید؟
مسافر: نه، اصلا، فقط شباهت فامیلی داریم.
راننده: شما خانومه؟
مسافر: مادر غزل خیراندیش هستم.
(مغز راننده ترکید و هنوز خبری از وضعیت وی در دست نیست)