به گزارش فرارو؛ از این سخن این گونه برداشت شد که پوتین حتی معتقد است روسیه نیز باید سوریه را ترک کند. اما الکساندر لاورنتیف، نماینده ویژه پوتین در امور سوریه گفت که منظور روسیه این است که نیرو‌های خارجی به جز روسیه باید از سوریه خارج شوند. روسیه دو پایگاه نظامی در سوریه دارد. یکی پایگاه دریایی در بندر طرطوس است و دیگری پایگاه هوایی «حمیمیم» در استان «لاذقیه». لاورنتیف گفت: روسیه در این دو پایگاه حضور خواهد داشت و سایر نیرو‌ها از جمله آمریکا، ترکیه، ایران، حزب الله باید خاک سوریه را ترک کنند.

بهشتی پور ادامه می‌دهد: اما نماینده دولت سوریه اعلام کرده است که کشور‌هایی که سوریه از آن‌ها می‌خواهد می‌توانند در خاک سوریه بمانند و نیرو‌هایی که باید این کشور را ترک کنند آن‌هایی هستند که علی رغم میل دولت سوریه وارد خاک این کشور شده اند؛ بنابراین اگر بخواهیم در این مورد بدبینانه قضاوت کنیم، می‌شود گفت که روسیه رندانه بر بقای خود در سوریه و خروج همه کشور‌ها از جمله ایران از سوریه تاکید دارد. ایران هم بلافاصله در این مورد پاسخ داده است. هم سخنگوی وزارت خارجه و هم خود آقای ظریف اعلام کردند که ایران تا زمانی که خود دولت سوریه درخواست داشته باشد در خاک سوریه می‌ماند و هرگاه سوریه نخواهد ایران این کشور را ترک می‌کند.

این تحلیل گر مسائل بین الملل می‌گوید: این موضع منطقی و درست است. تا زمانی هم که دولت سوریه نخواهد، بعید است که روسیه بتواند به ایران فشار بیاورد. همانطور که ایران به درخواست روسیه وارد سوریه نشد و قبل‌تر از این کشور در سوریه حضور مستشاری دارد، حالا هم هم نیازی به اجازه روسیه ندارد.

بهشتی پور در تحلیل بازی روسیه از کارت ایران می‌گوید: احتمالا روسیه در مذاکرات آتی ژنو که قرار است در ارتباط با قانون اساسی آینده سوریه برگزار شود دیدگاه خود را به غربی‌ها نزدیک کند. او احتمالا به عنوان ما به ازای خروج آمریکا و ترکیه از سوریه می‌خواهد خروج ایران و حزب الله را بدهد. به طور کلی روسیه عادت دارد که از جیب دیگران خرج کند. با این وجود خیلی بعید به نظر می‌رسد که ترکیه و آمریکا بپذیرند از سوریه خارج شوند. حتی اگر آمریکا حاضر به خروج از سوریه شود، از طریق اسرائیل اهداف خود در سوریه را تعقیب می‌کند.

بهشتی پور در ارتباط با نقش کنونی روسیه در ارتباط با توافق هسته‌ای ایران نیز می‌گوید: موضع پوتین حمایت از برجام است. روس‌ها می‌دانند که نظارت و کنترل‌ها در چارچوب برجام نسبت به قبل از آن خیلی بیشتر است. یکی از دلایلی که روسیه و چین موضع خود را به آمریکا نزدیک کرده اند، پرونده سازی هسته‌ای علیه ایران بود. برجام عملا به آن پرونده سازی پایان داده است و روسیه هم این را پذیرفته است و این نظارت‌ها را کافی می‌داند. این کشور چند بار هم موضع گرفته است که لزومی به کنترل پایگاه‌های نظامی ایران نیست بلکه مراکزی باید کنترل شوند که در آن‌ها فعالیت نظامی صورت می‌گیرد. پس در بحث مربوط به برجام آن چیزی که قرائن و شواهد نشان می‌دهد سیاست اعلامی و اعمالی مسکو حمایت از برجام است. از این جهت کاملا به چین و اتحادیه اروپا نزدیک است./د