محمدرضا ستوده در ستون طنز روزنامه جهان صنعت نوشت؛ او ابتدا کار خود را با «اِف اِت اِفت» آغاز کرد و بعد از لحظاتی دست و پا زدن در باتلاقی که خودش برای خودش ساخته بود از مرداب «اِف اِت اِفت» بیرون آمد و به منجلاب «اِت اِت اف اِت» افتاد. اینجا بود که با خودش فکر کرد ‌ای کاش زمان به عقب برمی‌گشت و در همان دوران «اِف اِت افت» باقی می‌ماند!

اما این پایان کار نبود. در لحظاتی که لاهوتی نماینده رشت‌ داشت لحظه به لحظه بیشتر در باتلاق «FATF» فرو می‌رفت، یاد رنجبرزاده و مسلخ «لوور» افتاد و مثل کسی که شنا بلد نیست‌ و ترس تمام وجودش را گرفته دست و پایش را گم کرد و ماهیچه پایش گرفت. سرنوشت رنجبرزاده از جلوی چشمانش گذشت؛ روزها و ماه‌هایی که 80 میلیون نفر با تمام وجود او را دست انداخته و سرکوفت خانواده، فرزندان، خانواده همسر، اهالی محل، فامیل، فامیل همسر، باجناق، همکاران، رادیو و تلویزیون، مطبوعات داخل و خارج، اصولگرا و اپوزیسیون را تحمل می‌کرد. او هم مثل رنجبرزاده داشت نقطه اتحاد همه نیروهای مخالف و موافق نظام می‌شد! همه این فکرها طی یک ثانیه از ذهن لاهوتی گذشت. به همین خاطر از پای ننشست و عزم خود را جزم کرد تا «FATF» را تلفظ کند اما نتیجه همت و تلاش او چیزی نشد جز « اِت اِفِته اِت». اگر فایل صوتی این پروسه تلفظ را بشنوید، به وضوح متوجه می‌شوید که در این لحظه لاهوتی فرو ریخت!

لاهوتی از این لحظه به بعد اگر درست هم تلفظ می‌کرد دیگر فایده‌ای نداشت چون به اندازه کافی به ملت تشنه ایران خوراک داده بود. او که کار خود را تمام شده می‌دانست، با تنی خسته و روحی آزرده، تیر دیگری در چله تلفظش گذاشت. تلاش آخر او حکم یک تلفظ تشریفاتی را داشت اما او برای حفظ آبرو انتحار کرد و زور آخر را هم زد. دورخیز کرد و گفت: «اِف اِیت...» و مثل وزنه‌برداران خسته، وزنه سنگین «FATF» را رها کرد و از ادامه کار انصراف داد.

اینجا بود که لاریجانی وارد صحنه شد و با تلفظ صحیح این عبارت خودی نشان داد و باری دیگر قدرت خود را به رخ نمایندگان کشید!