کد خبر: 97054 ، سرويس: یادداشت
تاريخ انتشار: 02 خرداد 1397 - 03:58
به بهانه جشن گلریزان امسال...

اتحاد خبر:ماه معنوي و خوب خدا, رمضان را بهانه خوبي ديدم تا قلم بردارم و برايتان بنويسم. از موضوعي كه جنسش از جنس همين رمضان است. زيرا مسئوليت اداری,  اين أمان را نمي دهد كه فرصتي پيدا كنم  و رو در رو با شما عزیزانم  حرفي بزنم...ولي خواستم از طريق اين نوشته  با همشهری هایم  بنشينم و حرف كوتاهي بزنم و در همين ابتدا اجازه ميخواهم كه با صراحت و بدون بازي با كلمات, سراغ اصل مطلب بروم و ذهن شما را خسته و مكدر نكنم...

جواد لقمان زاده



ماه معنوي و خوب خدا, رمضان را بهانه خوبي ديدم تا قلم بردارم و برايتان بنويسم. از موضوعي كه جنسش از جنس همين رمضان است. زيرا مسئوليت اداری,  اين أمان را نمي دهد كه فرصتي پيدا كنم  و رو در رو با شما عزیزانم  حرفي بزنم...ولي خواستم از طريق اين نوشته  با همشهری هایم  بنشينم و حرف كوتاهي بزنم و در همين ابتدا اجازه ميخواهم كه با صراحت و بدون بازي با كلمات, سراغ اصل مطلب بروم و ذهن شما را خسته و مكدر نكنم...

همشهري من! همكارم!هم نوعم! دوست و برادر من! و در انتها مردمم!


صميمانه بگويم: 
بيائيد ابتدا همه فكرهايمان را روي هم بريزيم و بعد اگر خواستيم اندكي جيب هايمان...

بيائيد به پدر،پسر یا برادري فكر كنيم كه تنها به جرم نداري شان براي پرداخت محكومیت مالي ناچيز خود در قبال مسائل ناخواسته و غيرقابل پيش بيني كه در چهارچوب قانون تعريف شده اند، مدتهاست از چرخه زندگي طبيعي كه حق همه ماست بازمانده اند و در فضاي بسته زندان ها به سر ميبرند...

بگذاريد ساده تَر بگویم،بله،منظورم  وجود انسان هاييست با جرائم غير عمد.

اصلا به خودشان هم كه فكر نكنيم.
بيائيد به مادر يا زني فكر كنيم كه مجبور است هر هفته را چادر به سرش بزند براي گفتن سنگيني مسئوليت ها و تنهايي هايي كه در نبود حضور آن پدر يا آن پسر در خانواده به دوش ميكشد, راهي ملاقات يا براي نجاتش از زندان دست به دامن ديگران شود.

بيائيد به دختري فكر كنيم كه با همه اميدهايي كه دارد، حلقه ازدواج او را برميگردانند تنها به خاطر اينكه پدرش در زندان به سر ميبرد.

بيائيد باور كنيم... من همه اينها را از نزديك شاهد بوده ام. چنانکه  مسئوليتم ايجاب ميكند...

بيائيد باور كنيم كه اگر فكرهاي ديگر را هم در مورد آنها و شرايطشان كنار بگذاريم، همين چند فكر هم كه اكنون اشاره كردم، اذيتمان كند كافي ست ، تا به فكرشان باشيم.

بيائيد باور كنيم براي اينكه از پشت آن درهاي بسته آزاد شوند نيازي به معجزه نيست. وقتي هر كدام از ما در دنيا در مقابل چنين انسانهايي، جانشين خدا روي زمين هستيم.

بيائيد باور كنيم فقرا دو دسته اند: دسته اي از آنان, خانواده ها و افرادي كه هر روز ميبينيم و ميشناسيم  و كمكشان ميكنيم و دسته ديگر همين عزيزاني كه به خاطر ناتواني مالي  در برابر پرداخت بدهي ها و محكومیت های خود در كنج زندان ها به سر ميبرند و ما نميبينيم و نمي شناسيم.

بيائيد باورهايمان را هم روي هم بريزيم.

و در نهايت كلامم:
بيائيددلهايمان را روي هم بريزيم
 و دل دل نكنيم...يا علي

 وعده ما, صبح یکشنبه ۲۰ خرداد, ساعت ۱۰, پژوهش سرای متقین برازجان(مراسم گلریزان برای کمک به آزادی زندانیان جرائم غیر عمد).

لينک خبر:
https://www.ettehadkhabar.ir/fa/posts/97054