ساعد سهیلی آرام آرام به محبوبیت رسید و خوب هم از این عنوان دفاع کرد. این مسئله را گره بزنیم به «لاتاری» که خودت نقش جوان اولش را بر عهده داشتی. اولین مواجهه ات با فیلمنامه چطور بود؟

- من فرانسه بودم، فیلمنامه را که خواندم هیجان زده شدم و همان لحظه به آقای مهدویان زنگ زده و گفتم چه فیلمنامه خوبی است. البته فیلمنامه اول با نسخه نهایی مقداری تفاوت دارد که به خاطر پروانه ساخت، آقای مهدویان در آن تغییر ایجاد کرد و اصلا پایانی دیگر نوشت. در هر صورت فیلمنامه برایم غافلگیرکننده بود.

شخصیت امیرعلی به خاطر موقعیت های مختلفی که دارد، برای تو چالش برانگیز بوده. ابتدا با یک جوان فقیر عاشق پیشه مواجهیم، مرحله بعد جدایی است. بعد ماجراهای گم شدن نامزدش، خبر کشته شدن، شائبه تجاوز و در آخر انتقام مطرح می شود. نشان دادن احساس های مختلف در فیلم سخت بود؟

- معنی این جمله را خوب درک می کنم که می گویند بازیگر نباید خیلی پرکار باشد. واقعا اگر قرار است بازیگر انرژی کامل برای فیلم بگذارد، سالی بیش از دو فیلم بازی کردن کار خیلی سختی است. «لاتاری» فیلم سختی بود و این که به نظر خیلی ها موفق بوده، به خاطر این است که «آنچه از دل بر آید، لاجرم بر دل نشیند». من سعی کردم صادقانه جلوی دوربین بازی کنم.

محمد حسین مهدویان می گوید سخت ترین کار را ساعد سهیلی داشته که تقریبا هر روز سر فیلمبرداری بوده. از نظر اجرا کدام سکانس برایت سخت تر بود و انرژی زیادی برد؟

- سخت ترین کار برای من پیش تولید است. قبل از این که فیلمبرداری شروع شود استرس زیادی دارم و همه اش دنبال طراحی کاراکتر می گرم و درباره آن تحقیق می کنم. اگر بخواهم سکانسی را بگویم، سکانس امیرعلی که خبر مرگ نوشین را می شنود، انتخاب می کنم.

برای کاراکتر امیرعلی چه طراحی داشتی؟ چقدر از شخصیت او توی دورخوانی شکل گرفت؟

- دورخوانی زیاد داشتیم و آقای ابراهیم امینی به عنوان بازیگردان خیلی به ما کمک کرد. من در زمان پیش تولید دنبال کاراکتری هستم که به فضای فیلم بخورد، برای همین علاوه بر کمک گرفتن از فیلمنامه، به شخصیت و خاطرات خودم و اطرافیانم رجوع می کنم تا مشابه اش را پیدا کنم و خودم را به آن کاراکتر نزدیک می کنم. درباره «لاتاری» هم همین اتفاق افتاد.

سیر پیشرفتت پیوسته و با سرعت بود و حالا به جایگاهی رسیده ای که مخاطب حرفه ای موقع آدرس دادن یک فیلم از عنوان «فیلم ساعد سهیلی» استفاده می کند. یعنی این نگاه سنگین که می گویی از طرف مخاطب هم وجود دارد و انگار تو و نوید محمدزاده و ... حق اشتباه ندارید، مسئولیت سنگینی است؟

- به شدت. واقعیت این است که از اتفاق پیش آمده خیلی خوشحالم. من ارادت قلبی به مردم و مخاطبان سینما دارم که فیلم هایم را دنبال می کنند. بعد از جشنواره اخیر هر جا می رفتم مردم لطف داشتند و می گفتند حقت را خوردند. این را از صمیم قلب می گویم که من بیشتر از حقم را گرفته ام و اصلا توقع این همه محبت را نداشتم و خودم را لایق آن نمی دانم. امیدوارم بتوانم جواب محبت های آنها را بدهم و کوچکترین جوابی که توانسته ام بدهم این بوده که از پول چشم پوشی کرده ام و برایم کیفیت فیلم ها مهم بوده است.

میانه ات با تئاتر چگونه است؟ به زودی روی صحنه خواهی رفت؟

- من خیلی دوست دارم تئاتر را تجربه کنم ولی متاسفانه هیچ وقت فرصت آن پیش نیامده است. نیاز به تایمی شش ماهه دارم که بدون دغدغه، فرصت برای تمرین و اجرا داشته باشم.

و چرا سریال بازی نمی کنی؟

- فعلا فیلمنامه ای که دوست داشته باشم پیشنهاد نشده.

یعنی با مدیوم مشکلی نداری؟ از آن دسته بازیگرانی نیستی که می گویند فقط سینمایی؟

- واقعا برای من فرقی نمی کند و اصل کیفیت است؛ چه تلویزیون باشد چه سینما، حتی فیلم های اینترنتی.

مشغول کار خاصی هستی؟

- فعلا درگیر فیلمنامه خواندن و کارهای شخصی هستم.

چرا در چند سال اخیر از مصاحبه دوری می کنی و کلا کمتر توی محافل اینچنینی حاضر می شوی. نقشه تازه ای برای زندگی حرفه ای خود طراحی کرده ای؟

نه، واقعیت نقشه یا برنامه ریزی خاصی وجود ندارد. فقط حس کردم بهتر است تمرکزم را تمام و کمال روی کارم بگذارم. ضمن این که گاهی بعد از مصاحبه ها سوءتفاهم هایی برای همکاران ایجاد می شد. وقتی نتیجه مصاحبه ایجاد کدورت و سوءتفاهم است، خب چه کاری است که آدم به آن تن دهد. بنابراین در دو سال اخیر تصمیم گرفتم بیشتر دنبال هدف اصلی ام یعنی بازیگری در سینما باشم.

ولی مصاحبه و حضور در محافل خبری هم جزئی از حرفه سینماست.

- بله، ولی فضای بعد از مصاحبه یک مقدار من را اذیت می کرد.

ممکن است این طور هم تعبیر شود که ساعد سهیلی بعد از چهره شدن خودش را می گیرد. واقعا توی قیافه نیستی؟!

- (می خندد) نه، چرا باید توی قیافه باشم؟ بخشی از تقصیرها گردن عده ای از هم صنف های خودتان هست. من واقعا به خاطر برخی مصاحبه ها لطمه خوردم. خدا را شکر هیچ کدام از خبرنگاران و منتقدان با من مشکلی نداشته اند اما گاهی با همکاران من مشکل دارند و شیطنت هایی می کنند که آنها از دست من دلخور می شوند. مثلا تیتر زدند «پنجاه کیلو آلبالو» ایده آل من نیست. امکان ندارد چنین حرفی زده باشم. من گفتم توی سینما ایده آل های بزرگتری دارم و دنبال آنها هستم. این حرف چه ربطی به «پنجاه کیلو آلبالو» دارد. به نظرم این تیتر تسویه حسابی بود که آن موقع با مانی حقیقی داشتند. این شیطنت ها روابط بازیگر و خبرنگارها را شکرآب می کند.