اتحاد خبر: فرشته خوشابی، هنرمند نقاش دشتستانی در خصوص دومین نمایشگاه انفرادی خود و آثار ارائه شده در آن گفت: نمایشگاه دارای 23 اثر است که تعداد 10 کار مینیاتور و به سبک مدرن و بقیه کارها نیز با آبرنگ و رنگ و روغن کار شده است؛ از جمله آخرین کارهایی که در نمایشگاه با موضوع "مادر" ارائه گردید.

به گزارش «اتحاد خبر»، وی با اشاره به بخشی از آثارش تحت عنوان "مادرانه" اضافه کرد: من نسبت به جریان مادر دغدغه مند هستم. به عقیده من هنرمند مغز متفکر جامعه است و مسائلی که در جامعه می بیند را می تواند خیلی بهتر منعکس کند و همچنین نسبت به اتفاقاتی که نسبت به کاراکتر مادر در جامعه روی می دهد بسیار حساس بودم. هجمه ای که نسبت به مادر صورت می گیرد و اینکه وظیفه و هویت مادر در جامعه ما معنی خودش را از دست داده است. من مادر نیستم ولی نبود مادر را حس می کنم، مادر و فرزند به وجود یکدیگر نیاز دارند، اما زنی به اسم مادر در جامعه ما به انزوا رفته است

این هنرمند جوان ادامه داد: مادرانه خلاف آن چیزی که خیلی از خانم های ما فکر می کنند محدودیت نیست. مثلا من مادر هستم، مادری که شاید شاغل باشد، مادری که شاید خانه دار باشد، مادر خانه دار هیچوقت یک مادر منزوی نیست، مادر خانه دار می تواند فعالیت های مختلفی داشته باشد و یک زن موفق باشد. زنان و دختران ما تنها برای زن بودن، خانم بودن و در انتها مادر بودن تربیت نمی شوند و انگار اصلا خلا این موضوع حس نمی شود و هیچ برنامه ای نیست. جدا از محیط خانواده که ممکن است گاهی بستری برای این امر فراهم نباشد، یکی از ارگان هایی که می تواند در این امر ورود کند و قطعا رسالتش نیز در راستای همین موضوع است آموزش و پرورش ماست که وظیفه تعلیم و تربیت نسل ها را عهده دار می باشد.

وی تصریح کرد: به قول بزرگی که می گوید درست است به لحاظ آماری زنان نیمی از جامعه را تشکیل می دهند اما به لحاظ آثار تمام جامعه هستند. با این اوصاف من حس کردم مادر و وظایف مادرانه خیلی مورد بی لطفی و یا کم لطفی قرار گرفته است و هدف من نقد این موضوع در جامعه است. شما تصور کنید کودکی را که عاشقانه و در آغوش مادری دانا تربیت می شود و در تمام عرصه ها ایفای نقش می کند، مثلا به یک پزشک متعهد، یک معلم دانا، یک رفتگر وظیفه شناس یا اصلا یک شهروند منضبط تبدیل می شود و تمام اینها متاثر از آموزه ها و نقش زنی به نام مادر است.

این هنرمند در پاسخ به اینکه تلاش او چقدر موفقیت آمیز بوده است، به اتحاد خبر گفت: من قصه ی مادرانه را تازه شروع کرده ام و میزان توفیق مرا باید مخاطبان من بگویند، اما بازتاب ها تا الان خیلی خوب بوده است و مخاطبان مادرانه را خیلی خوب می فهمند و غم و ژولیدگی درون چهره مادر را حس می کنند.

وی در مورد وضعیت فروش آثارش اظهار داشت: من سال 94 در شهر بوشهر نمایشگاه داشتم و این دومین نمایشگاه انفرادی من است، آنجا استقبال خوب بود، اما در برازجان اصلا به فروش آثار فکر نمی کنم.

این بانوی جوان هنرمند در خصوص نقش تحصیلات آکادمیک در موفقیت یک هنرمند عنوان کرد: جریان کار کردن در این رشته برحسب تجربه و یا از طریق تحصیلات آکادمیک دو نتیجه کاملا متفاوت دارد و در کار تجربی، آثار بیشتر تبلیغاتی، بازاری و عامه پسند است و خیلی متفاوت است تا اینکه شما به طور آکادمیک آموزش دیده باشید و فعالیت کنید.

فرشته خوشابی خاطرنشان کرد: من سالهاست کار می کنم، ولی اولین بار است که در برازجان نمایشگاه تشکیل داده ام و یک ایراد در شهر ما این است که هنرمندان ما منسجم نیستند و در حقیقت کنار هم نیستند که این یک آسیب محسوب می شود. حرکت های دسته جمعی همراه با اتحاد هنرمندان می تواند بسیار برجسته و موثر باشد و بازخوردها و آثار مثبت فراوانی داشته باشد.

وی در پاسخ به اینکه چه برنامه ای برای آینده دارد، گفت:

فعلا پروژه و موضوع مادرانه را در دست دارم و دوست دارم که در همین حیطه کار کنم.

خوشابی در پاسخ به امکان تشکیل یک نمایشگاه خاص با موضوع مادر، اذعان داشت: بله، نمایشگاه قبلی من تحت عنوان " یک آسمان تابستان" حاوی آثار نگارگری من و با موضوعات بومی و ایرانی اسلامی بود و دوست داشتم که این نمایشگاه نیز با موضوع مادر ارائه شود که میسر نشد.

وی ضمن تشکر از همراهی ها و حمایت های صورت گرفته عنوان کرد: در این دوره از نمایشگاه فرمانداری دشتستان از من حمایت کرد و همچنین شورای شهر برازجان که برای رزرو سالن متقبل زحمت شدند. از خانم حسینی، رییس کمیسیون بانوان و جوانان شورای شهر برازجان تشکر می کنم، همچنین خانم دشتی، بخشدار مرکزی دشتستان که در افتتاحیه حضور داشتند، به علاوه جناب محمدی، شهردار برازجان و آقای زندویان، رییس اداره فرهنگ و ارشاد دشتستان که به دیدن نمایشگاه من آمدند.

فرشته خوشابی، هنرمند جوان و موفق دشتستانی در پایان ضمن اشاره به دشواری های مسیر کار هنری گفت: از عموی عزیزم "آقای حسین خوشابی" خیلی تشکر می کنم که همیشه حامی و پشتیبان من بودند. من در زمان دبیرستان شروع به شرکت در جشنواره ها کردم، و در اینجا عموی عزیزم به من اعتماد کرد و من در سایه ی این اعتماد توانستم در جشنواره های ملی و بین المللی در شهرهای دور و نزدیک شرکت داشته باشم. شاید اگر عمو جان کنار من نبود، امروز در این جایگاه نبودم و این موفقیت ها نیز حاصل نمیشد.