حُبانه: خُمره کوچک آب، نیم خُمره، خُمچه و خمره ای که دهانه آن باز و قاعده ی آن باریک و به شکل گلدان است.

حبو: مخفف حبیب نام مردانه.

حُجت گرفتن: بهانه جویی، بهانه طلبی، تقاضای چیزی را کردن و اصرار برای خواسته ای مثال «دخترو شو نصف شو وم حُجت بیگک گُرفته: آن دختر نیمه شب بهانه ی عروسک گرفته.» یا «حُجت بنی اسریلی گُرفتن» که اشاره ای به بهانه جویی قوم بنی اسراییل از حضرت موسی (ع) است.

حُجو: مخفف حجت، نام مردانه.

حجومت: حجامت، خون گیری از بدن به طریقی که با تیغ مخصوص قسمتی از پشت را در میان دو استخوان کتف برش داده با ابزار مخصوص (شاخ حجامت) قسمت های بریده شده ی پوست را می مکند و به مقدار کافی خون از بدن خارج می کنند.

حروم: نجس، پلید، ناپاک و متضاد پاک و طاهر.

حروم واویدن: حرام شدن. الف ـ عادت ماهانه زنانه، قاعده گی، جنب شدن در خواب یا بیداری قبل از غسل و تیمم.

ب ـ نجس شدن مثل «ای قده لواست پشنگه خارده حروم واویده برو شی او حلالش که: اگر به لباست ترشح خورده نجس شده برو زیر آب آن را طاهر کن».

پ ـ مردار شدن و ذبح غیر شرعی حیوانات و پرندگان حلال گوشت و وجود لکه ی خون در تخم مرغ و تخم پرندگان دیگر.

حسن آواد: حسن آباد یکی از روستاهای بخش مرکزی شهرستان دشتستان که در 5 کیلومتری جنوب برازجان قرار دارد. این روستا توسط حاج حسن رجبی معمور که به همین دلیل به حسن آباد معروف شده.

حسن غلملی: نوعی نخل و خرما که اولین بار توسط شخصی به نام حسن فرزند غلامعلی در دشتستان کاشته و تکثیر شده.

حسن لوری/ حسین لوری: دو نوع نخل و خرما که به وسیله ی این دو برادر در دشتستان کاشته و تکثیر شده. 

حسن ندوم: حسن نظام، نام روستایی در حوالی زیارت از توابع دشتستان که در سال های اخیر به شهرستان بوشهر ملحق شده.

حسو/ حسنو: مخفف حسن نام مردانه.

حسوت/ حسیت: حسود، بخیل، کسی که زوال نعمت دیگران را بخواهد؛ رشک برنده، بدخواه.

حسین آواد پنهی: حسین آباد پناهی، روستایی از توابع دهستان ارم بخش ارم شهرستان دشتستان.

حسین کُیدی: نوعی نخل و خرما که اولین بار توسط شخصی به نام حسین قایدی در دشتستان کاشته و تکثیر شده.

حظرات: طایفه، مثل «حظرات کُیدل: طایفه قایدی ها»، «حظرات سادات: طایفه سیدها»، «حظرات آنگرل: طایفه آهنگران»، «حظرات چارودارل: طایفه چهارپا داران»، «حظرات نجارل: اقوام نجارها»، «حظرات بوو الی یل: طایفه بابا علی ها».

حقّا: حقیقی، واقعی، متضاد ناتنی. مثل «عامو حقا: عموی حقیقی»، «خالو حقا: دایی حقیقی»، «ککی حقا: برادر تنی»، «دِدی حقا: خواهر تنی».

حُکیت: حکایت، نقل کردن مطلب و داستان، قصه و سرگذشت. مثل «ورم بی شی تا یه حُکیت خاشی سیت بگم: کنارم بنشین تا یک مطلب بامزه ای را برایت بگویم.»

حکو/ حکیمو: حکیمه نام زنانه.

حُکماً: حتماً، یقیناً، قطعاً، به راستی. /م