اتحاد خبر: بیشتر مطالب البته به نقد رفتار آنها و غیرحرفهای بودن‌شان اشاره دارد اما بیایید یک بار هم که شده خودتان را جای بازیکنی بگذارید که از سوی میلیون‌ها هوادار و چندصد رسانه تحت فشار است و همواره در هر شرایطی باید بهترین عملکرد را ارائه دهد. واقعیت این است که بازیکنان پرسپولیس در هفته‌های گذشته در پی اعتراض‌هایی اخطار گرفته و محروم شده‌اند که چنانچه صحنه‌های مربوطه درست و منطقی آنالیز شوند مشخص خواهد شد نباید یکطرفه به قاضی رفت و رفتار متناقض داوران در این محرومیت‌ها تاثیرگذار بوده است.
به گزارش ایران ورزشی؛ اعضای تیم پرسپولیس معتقدند بعد از بازی ذوب‌آهن که محمدحسین زاهدی‌فرد داور آن مسابقه پنالتی خنده‌داری به سود حریف پرسپولیس گرفت داوری‌ها به شکل محسوسی علیه این تیم شده و در نگاهی بالاتر و شاید کمی بدبینانه دستی در کار است تا جلوی قهرمانی آنها را بگیرد. اگر از این اتهام کلی عبور کنیم و چندان جدی‌اش نگیریم با بررسی برخی صحنه‌های مربوط به اخطار گرفتن‌های بازیکنان این تیم طی دیدارهای اخیر می‌توان به آنها هم حق داد که محرومیت‌های‌شان را ناشی از اشتباهات داور و رفتار متناقض آنها توجیه کنند، نه غیرحرفهای بودن خودشان.
پرسپولیسی‌ها می‌گویند شجاع خلیل‌زاده در حالی از داور بازی نفت کارت زرد گرفت و محروم شد که نصرتی به او ضربه زده بود و شروع کننده درگیری، بازیکن نفت بود. در صحنه‌ای دیگر وقتی داور خطای مسلم روی علیپور را پشت محوطه جریمه حریف نمی‌گیرد محسن مسلمان اعتراض می‌کند و کارت زرد می‌گیرد تا محروم شود.
در بازی با مشکی‌پوشان بازیکن مشهدی با حرکت خشن که در خطا بودنش شکی وجود ندارد کامیابی‌نیا را به بیرون از زمین پرت می‌کند و در حالی که داور مسابقه باید با کارت دادن به بازیکن خطاکار، بازیکنی که روی او خطا شده را آرام کند با اعتراض خفیف کمال به او کارت زرد می‌دهد.
این مورد در بازی با گسترش هم رخ داد. جدا از اینکه داور مسابقه از دو خطای محرز پشت محوطه جریمه مدافع و دروازه‌بان حریف روی علیپور به سادگی گذشت و اخطار هم نداد، در صحنه درگیری معبودی و احمدزاده با علم به اینکه بازیکن میهمان دعوا را آغاز کرده به احمدزاده هم اخطار داد تا تعادل را برقرار کرده باشد! این ایجاد تعادل البته در نگاه‌های کارشناسی به مسائل داوری و برنامه‌های تلویزیونی هم به وفور رویت می‌شود تا جایی که فلان کارشناس باتجربه از ترس اینکه مبادا به قرمز بودن متهم شود سعی دارد تا با ایجاد تعادلی کاذب در خصوص صحنه‌های واضح اینچنینی نظر بدهد.
داور مسابقه پرسپولیس – گسترش در همان نیمه نخست از دو خطای پشت 18 قدم و دو کارت زرد از بازیکنان حریف گذشت اما در دادن کارت زرد به احمدزاده بسیار سخاوتمندانه عمل کرد تا هر دو طرف میدان نسبت به داوری‌اش شاکی باشند.
باور کنید تاب و تحمل چنین اتفاقاتی درون زمین و با درک اتمسفر موجود پیرامون تیم‌های بزرگ بسیار دشوار است و حتی بازیکن به شدت خویشتنداری مثل وحید امیری را هم گاه به واکنش وا می‌دارد. پس همیشه نمی‌توان مساله غیرحرفهای بودن را دلیلی بر محرومیت بازیکنان پرسپولیس دانست و باید از سوی دیگری نیز به ماجرا نگاه کرد.
اما سوال بزرگ از داوران اینجاست که شما که در مورد گرفتن خطاهای واضح حساسیت به خرج نمی‌دهید چطور نسبت به اعتراض کردن بازیکنان اینقدر حساس هستید؟ آیا بهتر نیست با در نظر گرفتن فشارها و شرایط موجود از برخی از این اعتراض‌ها با یک خنده مدبرانه عبور کنید و بازی را پیش ببرید؟
آیا داورانی که غالبا در هر مسابقه با سوت‌های اشتباه بعضا سرنوشت تیم‌ها را رقم می‌زنند و البته هیچ قصد و غرضی هم ندارند مختارند با اتخاذ تصمیمات سختگیرانه و محروم کردن هفتگی یک تیم از یکی دو بازیکن مهم و تاثیرگذارش، جدا از خطای انسانی و اشتباه تصمیم‌گیری و چشمی شامل تشخیص پنالتی و آفساید، طور دیگری نیز در سرنوشت تیم‌ها تاثیرگذار باشند؟