وطن امروز: بدون تردید بازی با پدیده ضعیف‌‌‌‌‌ترین بازی علی علیپور با پیراهن پرسپولیس بود. زننده تنها گل داربی که در غیاب طارمی توانست نقش آقای گل را ایفا کند، انتظار داشت مزد این پیشرفت حیرت‌انگیز را دست‌کم با یک بار دعوت شدن به تیم‌ملی بگیرد. اگرچه با توجه به ترافیک سنگین مهاجمان در تیم‌ملی در خوشبینانه‌‌‌‌‌ترین حالت هم علیپور جایی در لیست 18 نفره ندارد اما دست‌کم یک دعوت و حضور در تیم‌ملی علامتی است روشن برای او؛ برای پیشرفت، برای تلاش مضاعف. پیش از این کی‌روش بارها نشان داده ملاک دعوتش به هیچ عنوان عملکرد در لیگ برتر نیست. به عنوان مثال، پارس‌جنوبی در نقش پدیده لیگ هفدهم، صفر نماینده در تیم‌ملی دارد. آن روزهایی که محسن فروزان 4 تا 4 تا با پیراهن استقلال گل می‌خورد به صرف نام باشگاهش به تیم‌ملی می‌آمد اما حالا که یکی از ارکان اصلی صدرنشین بودن بوشهری‌هاست هیچ اثری از نامش نیست.

اما کی‌روش یک مشی ثابت برای سرخابی‌ها داشته است. اگر بازیکنی در این دو تیم کمی بالاتر از حد استاندارد باشد ولو برای تشویق به اردوی تیم‌ملی دعوت می‌شود. مانند عالیشاه و احمدزاده که بعضا خط هم خوردند اما این دعوت‌ها به منزله آن است که شما در رادار تیم‌ملی هستید. در این بین بعضی از بازیکنان را داریم که نوع فوتبال‌شان با تاکتیک تیم‌ملی انطباق ندارد. یعنی حتی اگر در تیم باشگاهی خود ستاره هم باشند کی‌روش توجهی به عملکردشان ندارد. مهم برای او جاگیری در پازل خودش است.

از این‌رو محسن مسلمان که در اوج هم بود هرگز مورد پسند کی‌روش واقع نشد. این بازیکن به‌خاطر فوتبال ریسکی و نوسان زیادی که دارد هرگز نتوانست نظر کی‌روش را جلب کند اما درباره علیپور قضیه متفاوت است. او همانگونه بازی می‌کند که دلخواه کی‌روش است؛ انرژیک، دونده و موقعیت‌شناس. البته شانس بد علیپور ترافیک سنگین در آن منطقه است. آزمون و طارمی اگر مردان اصلی باشند، انصاری‌فرد، گوچی و جهانبخش هم هستند و در ضمن سامان قدوس هم تازه از راه رسیده است. از این رو شاید دلیل موجهی برای عدم حضورعلیپور در لیست 18 نفره وجود داشته باشد اما در لیست 23 نفره و 27 نفره چطور؟ علی علیپور مانند وحید امیری و سایر ملی‌پوشان اسیر ویروس فیفا نشد. او در 11 هفته ابتدایی لیگ بهترین عملکرد را داشت و تصور می‌کرد ولو برای تشویق هم که شده در لیست اولیه کی‌روش جا دارد اما همین ندیدن و بی‌اعتمادی ضربه بزرگی به او وارد کرد. 90 دقیقه تمام مانند روح مقابل پدیده سرگردان بود. همان قدرت بدنی و فیزیک عالی همیشگی بود اما روحیه نبود؛ انگیزه نبود، اشتیاق نبود.

علیپور چاره‌ای ندارد جز بازگشت و تلاش مجدد. از یک‌سو بدشانس است به‌خاطر رقیبان پرتعداد و از سوی دیگر خوش‌شانس که نوع فوتبالش دقیقا همان است که کی‌روش می‌پسندد. پس آنچه را مقابل پدیده بود بهتر است فراموش کند که اگر نه زودتر از آنچه تصورش را کند فراموش دائمی می‌شود./ب