کد خبر: 88491 ، سرويس: ورزش
تاريخ انتشار: 01 آذر 1396 - 10:57
از پرسپولیس توضیح بخواهیم، نه از بیرانوند
اتحاد خبر: رفتار ناپسند علیرضا بیرانوند خطاب به تماشاگران پرسپولیس با نشان دادن علامت هیس با دست، یک اتفاق کوچک است که شاید چندان بحث برانگیز هم نباشد و با تذکر باشگاه به او، پرونده‌اش بسته شود اما اگر این رفتار را نشانه‌ای از نگاه بازیکنان تیم‌های پرتماشاگر به تماشاگران بدانیم یا رفتارهای بیرانوند را کنار هم بگذاریم، آن وقت شاید مساله مهم‌تر از یک هیس ساده باشد.
ایران ورزشی: رفتار ناپسند علیرضا بیرانوند خطاب به تماشاگران پرسپولیس با نشان دادن علامت هیس با دست، یک اتفاق کوچک است که شاید چندان بحث برانگیز هم نباشد و با تذکر باشگاه به او، پرونده‌اش بسته شود اما اگر این رفتار را نشانه‌ای از نگاه بازیکنان تیم‌های پرتماشاگر به تماشاگران بدانیم یا رفتارهای بیرانوند را کنار هم بگذاریم، آن وقت شاید مساله مهم‌تر از یک هیس ساده باشد.
باشگاه‌های ایرانی هرگز برای آموزش‌های فرهنگی و تغییرات در شخصیت حرفه‌ای بازیکنان خود کوششی نمی‌کنند. واحد فرهنگی باشگاه‌ها خالی از معنا و کارکرد است و بازیکنانی که یکباره در باشگاه‌های بزرگ به شهرتی عجیب می‌رسند، از سوی باشگاه خود هرگز مجبور به تغییراتی در خود نخواهند بود. باشگاه‌ها عادت کرده‌اند که با سوء رفتارهای بازیکنان خود کنار بیایند و ملالی هم ندارند که چه اتفاقات زننده‌ای با این بی توجهی‌ها رقم می‌خورد.
باشگاه‌ها در ایران بازیکن را سرمایه انسانی خود نمی‌دانند و نگاه کوتاه مدت شان به همکاری‌ها آنها را از وجهه فرهنگی و اجتماعی بازیکنان شان غافل می‌کند. بازیکنی که ثروت و شهرت را در مدتی کوتاه و یکباره به دست می‌آورد، با توجه ویرانگر عمومی مواجه می‌شود و تمکن مالی‌اش نسبت به گذشته جایگاه تازه‌ای به او می‌دهد، بی تردید بیش از هر شهروند دیگری به آموزش‌های تازه نیازمند است. باشگاه‌ها در ایران اما هرگز واحدی با کارکردهای واقعی فرهنگی ندارند و بازیکنان رها و بی پشتوانه با اتفاقات تازه‌ای در زندگی خود مواجه می‌شوند.
باشگاه پرسپولیس همین حالا در مقابل رفتار بازیکنش مسوول است و محاکمه بیرانوند پایان ماجرا نیست بلکه این باشگاه پرسپولیس است که باید درباره عملکرد خود در رشد فرهنگی و اجتماعی بازیکنانش توضیح بدهد.
برانکو ایوانکوویچ درباره بیرانوند گفته که او را درک کنیم. بله، رفتارهای زننده بیرانوند را درک می‌کنیم اما در درک اینکه چرا بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایران هرگز نقش و اثر خود بر بازیکنان را جدی نمی‌گیرند، عاجزیم.
جعفر کاشانی، از مردان دیرپای باشگاه پرسپولیس است، در مهم ترین سمت. او رییس هیات مدیره است و البته همیشه از کارکردهای فرهنگی فوتبال، رسم و روش و منش باشگاه شاهین و بحث‌هایی از این دست سخن گفته است. کاشانی درباره بیرانوند گفته: «رفتار بیرانوند مورد تایید نیست و با او برخورد می‌کنیم. بازیکنان پرسپولیس باید قدر موقعیت و جایگاهی که پیدا کرده‌اند را بدانند. آنها در پرسپولیس یک شبه مشهور شده‌اند و باید قدر این شهرت را بدانند. پیراهن پرسپولیس اندازه پیراهن تیم ملی ارزش دارد.» اما آیا این حرفها تمام کارکرد فرهنگی باشگاهی مثل پرسپولیس است؟ آیا تکرار هزارباره این حرفها تغییری در رفتار حرفه‌ای بازیکنان پدید می‌آورد؟ رییس هیات مدیره باشگاه پرسپولیس درباره فعالیت‌های فرهنگی باشگاهش برای تغییر رفتار بازیکنان و آموزش‌های فرهنگی و اجتماعی چه توضیحی دارد؟ آیا هربار همین حرفها درباره ارزش پیراهن تکرار می‌شوند و بعد منتظر رفتارهای زننده بعدی خواهیم بود؟/ب
باشگاه‌های ایرانی هرگز برای آموزش‌های فرهنگی و تغییرات در شخصیت حرفه‌ای بازیکنان خود کوششی نمی‌کنند. واحد فرهنگی باشگاه‌ها خالی از معنا و کارکرد است و بازیکنانی که یکباره در باشگاه‌های بزرگ به شهرتی عجیب می‌رسند، از سوی باشگاه خود هرگز مجبور به تغییراتی در خود نخواهند بود. باشگاه‌ها عادت کرده‌اند که با سوء رفتارهای بازیکنان خود کنار بیایند و ملالی هم ندارند که چه اتفاقات زننده‌ای با این بی توجهی‌ها رقم می‌خورد.
باشگاه‌ها در ایران بازیکن را سرمایه انسانی خود نمی‌دانند و نگاه کوتاه مدت شان به همکاری‌ها آنها را از وجهه فرهنگی و اجتماعی بازیکنان شان غافل می‌کند. بازیکنی که ثروت و شهرت را در مدتی کوتاه و یکباره به دست می‌آورد، با توجه ویرانگر عمومی مواجه می‌شود و تمکن مالی‌اش نسبت به گذشته جایگاه تازه‌ای به او می‌دهد، بی تردید بیش از هر شهروند دیگری به آموزش‌های تازه نیازمند است. باشگاه‌ها در ایران اما هرگز واحدی با کارکردهای واقعی فرهنگی ندارند و بازیکنان رها و بی پشتوانه با اتفاقات تازه‌ای در زندگی خود مواجه می‌شوند.
باشگاه پرسپولیس همین حالا در مقابل رفتار بازیکنش مسوول است و محاکمه بیرانوند پایان ماجرا نیست بلکه این باشگاه پرسپولیس است که باید درباره عملکرد خود در رشد فرهنگی و اجتماعی بازیکنانش توضیح بدهد.
برانکو ایوانکوویچ درباره بیرانوند گفته که او را درک کنیم. بله، رفتارهای زننده بیرانوند را درک می‌کنیم اما در درک اینکه چرا بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایران هرگز نقش و اثر خود بر بازیکنان را جدی نمی‌گیرند، عاجزیم.
جعفر کاشانی، از مردان دیرپای باشگاه پرسپولیس است، در مهم ترین سمت. او رییس هیات مدیره است و البته همیشه از کارکردهای فرهنگی فوتبال، رسم و روش و منش باشگاه شاهین و بحث‌هایی از این دست سخن گفته است. کاشانی درباره بیرانوند گفته: «رفتار بیرانوند مورد تایید نیست و با او برخورد می‌کنیم. بازیکنان پرسپولیس باید قدر موقعیت و جایگاهی که پیدا کرده‌اند را بدانند. آنها در پرسپولیس یک شبه مشهور شده‌اند و باید قدر این شهرت را بدانند. پیراهن پرسپولیس اندازه پیراهن تیم ملی ارزش دارد.» اما آیا این حرفها تمام کارکرد فرهنگی باشگاهی مثل پرسپولیس است؟ آیا تکرار هزارباره این حرفها تغییری در رفتار حرفه‌ای بازیکنان پدید می‌آورد؟ رییس هیات مدیره باشگاه پرسپولیس درباره فعالیت‌های فرهنگی باشگاهش برای تغییر رفتار بازیکنان و آموزش‌های فرهنگی و اجتماعی چه توضیحی دارد؟ آیا هربار همین حرفها درباره ارزش پیراهن تکرار می‌شوند و بعد منتظر رفتارهای زننده بعدی خواهیم بود؟/ب
لينک خبر:
https://www.ettehadkhabar.ir/fa/posts/88491