اتحاد خبر: «پرسپولیس تنها نماینده باقی مانده ایران در لیگ قهرمانان آسیا با شکست ۶-۲ در مجموع دو دیدار مقابل الهلال عربستان از دور رقابت ها کنار رفت تا آرزوی قهرمانی در آسیا را یک سال دیگر برای هوادارانش به تاخیر بیندازد.

به گزارش عصر ایران، گر چه عملکرد داور بازی به شدت مورد انتقاد هواداران قرار گرفت اما باید بپذیریم که پرسپولیس در بازی اول حذف شد؛ وقتی که ناباورانه با چهار گل زمین را ترک کرد و بازگشت، به یک مامور غیر ممکن تبدیل شد. اما این پنج عامل را می‌توان به عنوان مقصران اصلی این ناکامی معرفی کرد:

۱- فاتحان سفارت عربستان

پرسپولیس حساس‌ترین بازی‌های چند سال اخیرش را نه در ورزشگاه آزادی و پیش چشم هزاران هوادار مشتاق که در مسقط پایتخت عمان برگزار کرد! چرا؟ ماجرا خیلی ساده اما تلخ است. فاتحان سفارت‌ها در مشهد و تهران به ساختمان سفارت عربستان حمله کردند تا زمینه را برای سر بریدن با پنبه فراهم بیاورند. تیم‌های باشگاهی عربستان در بیانیه‌ای اعلام کردند به خاطر نبودن امنیت حاضر به بازی در ایران نیستند و از کنفدراسیون فوتبال آسیا خواستند زمینی بی‌طرف برای بازی آنان انتخاب کنند و موفق شدند!

به همین راحتی تیم‌های ایرانی از بازی مقابل حریف عربستانی در خانه محروم شدند. تلویزیون علاقه‌ای ندارد به این موضوع ورود کند، مبادا دل نازک آن دلواپسان بکشند اما هواداران استقلال خوزستان و پرسپولیس و استقلال که تیم‌شان از امکان و امتیاز میزبانی و حمایت تماشاگر محروم شد، حق دارند از فاتحان سفارت عربستان بپرسند آن حرکت پر هزینه چه دستاوردی برای ملت داشت؟ حکومت آل‌ سعود سقوط کرد؟ شیوخ‌شان از ایران عذرخواهی کردند؟ در مواضع عمدتاً تندشان خللی ایجاد شد؟ آیا می‌دانند مسافرت و اسکان بازیکنان تیم‌های ایرانی برای میزبانی اجباری در یک کشور عربی به جای شهر و دیار خود چه هزینه‌ای داشت و باید از بیت‌المال پرداخت شود؟

ممکن است آنها که به سفارت عربستان حمله کردند و گوشی تلفن به غنیمت بردند و مقابل دوربین‌ها سلفی گرفتند، عاشق فوتبال باشند اما مرتکب رفتاری شدند که فوتبال ایران تاوان آن را پرداخت.

۲- مدیریت باشگاه

پرسپولیس هنوز مدافع قهرمانی لیگ قهرمانی است. شانس بردن لیگ و جام حذفی امسال را دارد و چشم‌نواز بازی می‌کند و قطعاً این موفقیت‌ها بدون یک مدیریت خوب شدنی نبود. اما باید پذیرفت که همین مدیریت در ماجرای طارمی و رضاییان آن قدر بد و مبتدیانه عمل کرد که خسارت آن دامان باشگاه پرسپولیس را پیش از دیدار رفت گرفت. آنها قبل از سوت آغاز آن دیدار کابوس وار که ۴-۰ مغلوب تیم ۱۰ نفره الهلال شدند، به خاطر خطای مدیریتی در هم شکسته، از هم گسیخته و تهی از روحیه بودند.

۳- مهدی طارمی

پسر آرام بوشهر که او را در آغاز فوتبالش به خاطر فروتنی و حجب و حیا می‌‌شناختند، این روزها در شبکه‌های اجتماعی به عنوان کسی شناخته می‌شود که پول هدایتی - خودپرداز باشگاه - را به جای تحویل به باشگاه ترکیه‌ای تبدیل به پورشه کرده است! اتهامی تلخ و گزنده که در مقابل آن سکوت کرده است. او بهترین گلزن تیم و مهاجم ثابت پرسپولیس بود که به واسطه رفتار غیر حرفه‌ای از دیدار مقابل الهلال محروم شد، روحیه همبازیانش را به هم ریخت و دست برانکو را در حساس‌ترین بازی این سال‌های پرسپولیس لای گردو گذاشت؛ با بی‌مسئولیتی و بی‌‌قیدی! با گفتن «حتماً خیریتی توش بوده!» به همین راحتی! خدا قوت آقای طارمی! خسته نباشی!

۴- بازیکنان و مربی

کارشناسان از برانکو انتقاد می‌کنند که چرا در این بازی حساس که تیم به حمله نیاز داشت هافبکی کُند و فاقد خلاقیت تکنیکی مثل ربیع‌خواه را تا دقیقه ۹۰ در ترکیب حفظ کرد؟ از خط دفاع پرسپولیس ایراد می‌گیرند که مثل پنیر سوئیسی از هر طرف منفذ داشت. از علیرضا بیرانوند خُرده می‌گیرند که هر توپی سمتش آمد به آن نه نگفت. از محمد انصاری ایراد می‌گیرند که یک خطای بیهوه، کمرشکن و غیر ضروری را مرتکب شد (داخل یا خارج هجده قدم) و گفتند او در بازی‌های حساس تمرکز ندارد. از کمال کامیابی‌نیا ایراد گرفتند که آن کارت قرمز بیهوده را گرفت و در دیدار ۴-۰ حضور نداشت. از محسن مسلمان گله‌مند هستند که پک‌های عمیق به قلیان می‌زند و...

۵- الهلال

اختلاف آنها با پرسپولیس ۴ گل نبود اما تقریباً در هر دو بازی هر وقت اراده کردند توانستند فشار بیاورند، بازی را مدیریت کنند، گل بزنند و در بازی معمولاً روان پرسپولیس سکته‌های متوالی ایجاد کنند. آنها تیم شایسته‌ای هستند و «عمر خربین» با زدن ۵ گل از ۶ گل دو دیدار به تنهایی کیفیت ممتاز خودش را نشان داد. باید پذیرفت که با طارمی و بدون طارمی، با کامیابی‌نیا و بدون کامیابی‌نیا، پرسپولیس امسال در ۴ دیدار نتوانست الهلال را شکست دهد و آنها در مجموع با کسب سه تساوی و یک پیروزی خیره‌کننده به سمت فینال پرواز کردند. هنوز هم یاد آوردن آن ۴ گل آزاردهنده است. اگر حتی با دو گل شکست خورده بودند، این دیدار تا این اندازه تشریفاتی نمی‌شد.

این بازی تمام شد و زندگی هنوز ادامه دارد. حتی هواداران دوآتشه‌ای که دیشب با ناامیدی و سرخوردگی مطلق خوابیدند، امروز صبح اخبار هواشناسی را چک کردند، سوار اتوبوس شدند و زندگی عادی‌شان را پی گرفتند. «مهم‌ترین بازی، بازی بعد است.» پرسپولیسی‌ها این فرصت را دارند که با شکست دادن نفت تهران به سمت فتح یک جام تازه خیز بردارند و با پیروزی در داربی جوری جشن بگیرند که انگار شکست خوردن مقابل الهلال و حذف از لیگ قهرمانان خاطره‌ای مربوط به دوران ژوراسیک است؛ به شرط این که از خطاهایشان عبرت بگیرند وگرنه ممکن است برانکو حتی برف امسال تهران را نبیند!»