این شرایط باعث شد که برانکو غیر از بیرانوند دو نفر دیگر را به اهواز نبرد و اعتراض نرمی به دیر برگشتن ملی پوشانش داشته باشد. یادتان باشد این برای دومین بار است که پرسپولیس 48 ساعت بعد از بازی تیم ملی باید در لیگ برتر بازی کند که در هیچ جای دنیا اتفاق نمی‌افتد. شاید سازمان لیگ بگوید مجبور است تا بازی‌های پرسپولیس را جلو بیندازد تا فاصله کافی با مسابقات آسیایی‌اش ایجاد شود اما کار اصولی و درست این بود که آنها با فرض پیشروی پرسپولیس تا فینال و حتی حضور در این مرحله زمان برگزاری مسابقات تیم ملی و پرسپولیس را هماهنگ می‌کردند. حتما مدیران سازمان لیگ و فدراسیون می‌دانند که روز دوشنبه هم روز فیفا بود و می‌شد بازی با روسیه را در آن تاریخ هماهنگ کرد تا پرسپولیس بتواند پنج‌شنبه با استفاده از ملی پوشانش در اهواز بازی کند اما حالا برانکو و تیمش دو نفر از مهم‌ترین بازیکنانشان را در اختیار نخواهند داشت و بعید نیست از این مساله لطمه بخورند.  این اتفاق عجیب البته برای دومین بار است که گریبان تیم این فصل پرسپولیس را می‌گیرد. پیش از این پرسپولیس مجبور شد در فاصله 48 ساعت بعد از بازی تیم ملی با سوریه در تهران مقابل گسترش فولاد در تبریز بازی کند که در آن مقطع هم سازمان لیگ به خاطر بازی برگشت این تیم با الاهلی چنین برنامه فشرده‌ای را ترتیب داده بود. اتفاقا در همان مقطع برانکو مجبور شد بازیکنان ملی پوشش را به تبریز ببرد و نیمکت نشین کند که با ورود آنها در نیمه دوم ورق بازی برگشت و برنده شد اما آیا همیشه این اتفاق خواهد افتاد؟ بازی‌های فشرده پرسپولیس در حالی برنامه ریزی و برگزار می‌شود که فیفا به تمام زیر مجموعه‌های خود تاکید داشته هیچ بازیکنی در فاصله 48 ساعت در دو مسابقه به میدان نرود چرا که حداقل زمان لازم برای ریکاوری و خارج شدن اسید لاکتیک از بدن 48 ساعت است اما متاسفانه در فوتبال خودمان و فعلا برای پرسپولیس این قانون رعایت نمی‌شود. کافی است به فوتبال اروپا نگاهی بیندازید و ببینید هیچ تیمی مثلا پنج‌شنبه شب در لیگ اروپا به میدان نمی‌رود که 48 ساعت بعد در لیگ داخلی‌اش به میدان برود و حتما مسابقه آن تیم نه شنبه بلکه یکشنبه یا دوشنبه هفته آینده‌اش برگزار می‌شود و البته این تدبیر از ابتدای فصل اندیشیده شده است.