بل عاشق پرواز بود و شروع به مطالعه امکان ساختن یک بادبادک بزرگ و پایدار کرد که بتواند یک انسان را حمل کند. اولین اختراع او بابادک جعبه‌ای بود که از اتصال چند بادبادک مثلثی به هم ساخته می‌شد. بل متوجه شد که با به اشتراک گذاشتن مفاصل و تیر‌ها می‌تواند سطح بادبادک را با کمی افزایش وزن افزایش دهد. سپس چندین بابادک جعبه‌ای را ترکیب کرد تا یک ساختار هرمی بزرگ بسازد. این چهاروجهی یکی از پایدارترین ساختارهای طبیعت است. اگرچه بادبادک‌های چهاروجهی بسیار پیچیده به نظر می‌رسند، اما به آسانی پرواز می‌کنند.

بل در سال ۱۹۰۷ گروهی از مردان جوان علاقمند به هوانوردی را جمع کرد و انجمن آزمایش هوایی را تاسیس کرد که هدفش ساخت هواپیماهای کاربردی بود. همان سال آن‌ها توانستند بزرگترین بادبادک چهار وجهی را بسازند که «Cygnet» نام داشت. این بادبادک از بیش از ۳۳۹۳ سلول ساخته شده بود و ۱۲ متر طول و ۹۱ کیلوگرم وزن داشت. این بادبادک توانست با موفقیت یک مسافر را ۵۰ متر بالای آب ببرد در حالی که به یک کشتی بخار بسته شده بود. اما متاسفانه سقوط کرد و تکه تکه شد.

همزمان همکاران بل علاقمند به تولید هواپیماهای معمولی بودند و مجموعه‌ای از هواپیما‌ها را طراحی کردند. یکی از این هواپیما‌ها جایزه علمی آمریکایی را در نمایشگاه سال ۱۹۰۸ برد. خلبان آن «گلن کورتیس» که بعد‌ها یک شرکت تولید هواپیمای بزرگ و موفق تاسیس کرد در کمتر از دو دقیقه ۱۶۰۰ متر پرواز کرد. انجمن هوایی کاملا توسط همسر بل تامین مالی می‌شد. وقتی بودجه به پایان رسید انجمن نیز از هم پاشید. در کمتر از دو سال که انجمن فعالیت کرد نوآوری‌های زیادی در زمینه هواپیما انجام دادند. یکی از اختراعات بل الیرون بود که اکنون نیز یکی از اجزای استاندارد همه هواپیماهاست.