هر تیمی شاکله و معماری مخصوص به خود را دارد که این شاکله به آسانی بر هم زدنی نیست؛ رسیدن به این معماری تیمی زمان می‌برد تا به بلوغ برسد. وقتی شاکله اولیه یک تیم مشخص شد، سرمربی به سراغ شناخت از بازیکنان می‌رود. در مقوله شناخت، سرمربی سعی می‌کند به شناخت‌های دو نفره، سه نفره، منطقه‌ای و خطی دست پیدا کند. او به بررسی بهترین جمع‌های دو نفره و سه نفره می‌پردازد تا مشخص شود کدام بازیکنان می‌توانند بهترین زوج را تشکیل بدهند. بعد از شناخت بازیکنان و آموزش تاکتیک‌های لازم، وقت برگزاری بازی‌های دوستانه می‌رسد تا درک لازم بین بازیکنان ایجاد شود. وقتی یک سرمربی بعد از سال‌ها حضور در یک تیم و کسب نتایج موفقیت‌آمیز به شالوده و ترکیب مورد نظر خود دست پیدا می‌کند، قطعا نیازی به ایجاد تغییر در ترکیب تیمش آن هم در فاصله ٧ ماه باقیمانده تا جام‌جهانی نمی‌بیند. بنابراین تیم‌ملی فوتبال ایران تغییر خاصی در جام‌جهانی روسیه نخواهد داشت.

 

 

در لیست جدید تیم‌ملی نام بازیکنان جدیدی به چشم می‌خورد. البته کی‌روش همواره در اعلام لیست تیم‌ملی سورپرایزهایی دارد اما کمتر پیش می‌آید از نفرات جدید در ترکیب اصلی استفاده کند. او به تفکرات خود وفادار است و به خوبی می‌داند باید چه تصمیماتی برای تیم‌ملی بگیرد. در خوش‌بینانه‌ترین حالت، تیم‌ملی ایران در فاصله کمی که تا جام‌جهانی باقی مانده است بیشتر از ٤ بازی تدارکاتی انجام نخواهد داد. با این شرایط بعید است که کی‌روش بخواهد دست به ترکیب تیم خود بزند و در آن تغییر ایجاد کند. مدت‌ها طول می‌کشد تا دو بازیکن که کنار هم بازی می‌کنند با سبک بازی، خودخواهی، هوش و موقعیت‌شناسی هم هماهنگ شوند. درک متقابل بین بازیکنان حتی به ارتباط آنها در خارج از زمین هم بستگی دارد و به این سادگی‌ها ایجاد نمی‌شود. به اعتقاد من دعوت‌کردن از نفرات جدید به تیم‌ملی نمایشی است برای ترمیم ضعف‌های تیم‌ملی وگرنه مربی به محتاطی کی‌روش در فاصله اندک باقیمانده تا بزرگترین ویترین زندگی‌اش دست به ریسک نمی‌زند. او توانسته تیمی را کنار هم جمع کند که از هم شناخت کافی دارند و دعوت بازیکنان جدید هم چیزی جز نمایش نیست. شاید او بخواهد از نفرات جدید برای نیمکت و جایگزین استفاده کند اما وقتی بازیکنی را در جریان بازی و تحت فشار نبیند، او را وارد ترکیب اصلی نمی‌کند. کی‌روش مربی‌ای نیست که هر کسی از راه برسد به او بازی دهد؛ پس ایجاد تغییر در ترکیب اصلی تیم‌ملی کاملا منتفی است. او در سال‌های اخیر نزدیک به ٧٠ بازیکن را مورد آزمایش قرار داده و نفرات فعلی را برگزیده است. کی‌روش آن‌قدر به بازیکنان اصلی خود اعتماد دارد که حتی اگر در تیم باشگاهی هم بازی نکنند، مثل دژاگه و رضائیان باز هم آنها را دعوت می‌کند.

 

 

مقوله دروازه‌بان برای تیم‌ملی بسیار حیاتی است. دروازه‌بان در یک تیم فوتبال چیزی جدا از سایرین نیست. حتی دروازه‌بانی مثل بوفون هم به مدافعان خود وابسته است. علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان اصلی تیم‌ملی در بازی اخیر خود در پرسپولیس در حالی ٤ گل دریافت کرد که هیچ آسیبی از طرف مدافعانش به توپ‌ها وارد نشد. مدافعان پرسپولیس در بازی با الهلال هیچ تلاشی برای گرفتن توپ از بازیکنان الهلال انجام ندادند و نتیجه آن شد دریافت ٤ گل برای بیرانوند. شاید اگر جلال حسینی در آن بازی حضور داشت دروازه بیرانوند ٤ بار باز نمی‌شد تا الان خیلی‌ها به فکر تغییر گلر شماره یک تیم‌ملی برای جام‌جهانی نیفتند. با وجود این بعید نیست در صورت ادامه روند خوب علیرضا حقیقی در لیگ سوئد و فیکس‌بودن در تیم باشگاهی‌اش، کی‌روش باز هم به او اعتماد کند. با توجه به این‌که حقیقی تجربه بازی در جام‌جهانی را دارد از این شانس برخوردار است تا با فیکس‌ماندن در تیم باشگاهی دومین جام‌جهانی عمرش را تجربه کند. البته به اعتقاد من سرمربی تیم‌ملی برای انتخاب دروازه‌بان منتظر قرعه‌کشی گروهی می‌ماند تا ببیند قرار است با چه تیم‌هایی همگروه شود.

 

 

در فوتبال پستی به نام «بازیکن سایه» وجود دارد. در فوتبال ایران خداداد عزیزی، علی کریمی و مسعود شجاعی تجربه بازی در این پست را که درواقع همان بازیکن پشت مهاجم است، دارند. این بازیکن خصوصیات فوتبالی کاملا متفاوت با مهاجم نوک دارد. بازیکن سایه یار مستقیم ندارد و در درگیری‌ها آسیب نمی‌بیند چون معمولا در تیررس حریف نیست. اخیرا مسعود شجاعی در این پست برای تیم‌ملی بازی می‌کرد و با گرفتن توپ و دریبل‌زدن مهاجم نوک را در موقعیت گل قرار می‌داد. بازیکنی که قرار است در این پست به میدان برود باید باهوش و سربالا فوتبال بازی کند. این بازیکن باید به خوبی حفره‌های دفاعی حریف را ببیند و پاس دهد. سامان قدوس در تیم باشگاهی خود در چنین پستی بازی می‌کند. کی‌روش که مربی‌ای کلاسیک و همه‌ فن حریف است قطعا قدوس را برای همین پست در نظر دارد؛ چون او از نظر فیزیکی هم می‌تواند در این پست موفق باشد. قدوس می‌تواند با قرارگرفتن در پشت مهاجم اصلی توانایی‌های خود را نشان دهد؛ البته نياز به زمان برای آشنایی با فوتبال ایران و مکث‌های آن دارد.