فرج اله گرمسیری:

هرچه از آغاز تشکیل شورا ها به لحاظ کنش اجتماعی رو به جلو رفته ایم،دگرگونی جالبی را در تنوع و کیفیت این نهاد مردمی شاهد بوده ایم.شورایی که فلسفه وجودی آن نظارت و پایش امور شهر است لاجرم لازم است در عین انسجام و همدلی میان اعضا،از نوعی انسجام علمی،فرهنگی مطابق با نیاز های شهر نیز برخوردار باشد.

با نگاهی گذرا به عملکرد چهار دوره حیات شورای شهر،افت و خیز ها و کم و کاستی هایی را شاهد بوده ایم.از آنجا که توسعه و تحولات اجتماعی همیشه آرام و حرکتی کند دارد نمی توان و نباید انتظار داشت طی سنواتی که گذشته، دگرگونی های عظیمی رخ دهد. جای بسی امیدواری است در شهری با جمعیت تقریبی 120000 نفر تعداد 68 نفر کاندید شورا شوند که نسبت آن برای هر 1764 نفر یک نفر کاندید می باشد و این نسبتی بسیار بالا و قابل تامل است.

هدف این یادداشت وا کاوی و رسیدن به علل فزونی کاندیداها برای تصدی امور شهر است به این امید که برای آینده بهتر این زاد بوم روزنه ای گشوده شود.

اول:تنوع و گونه گونی کاندیداها طیفی گسترده را از سلایق و تخصص های مرتبط و غیر مرتبط با امور و نیاز شهری را ایجاد نمود.

دوم:کمیت کاندیداها نسبت به جمعیت شهر که برای هر 764 1 نفر یک کاندید تعلق می گرفت که موضوعی قابل تامل است. 

سوم:شعارهای بزرگی که اغلب بلندگو ها و تراکت های تبلیغاتی آنرا فریاد میزدند، صادراتی مانند توسعه، رفع بیکاری، تولید، سازندگی، مبارزه با رشوه خواری و فساد اداری، رفع معضلات فوری محلات، مختصات اسلامی شهرسازی، ایجاد زیر ساخت و شرایط ایده آل افزایش مکانهای ورزشی بانوان، عدم قطع آب و برق در فصول خاص، احقاق حقوق بانوان، احداث کتابخانه ها در محله ها، پی گیری فعالیت های درآمدزا، تغییر در گفتار و رفتار و عملکرد همراه با پرهیز از دروغ و ریا کاری و.... 

در بخش اهداف و برنامه های کاندیداها،اغلب قریب به اتفاق شعار ها و هدفها کپی و شبیه به یکدیگر بوده است.گاه دیده میشود که فلان نامزد انتخاباتی برنامه ها را خودش ننوشته یا نخوانده است برای مثال بند 19 برنامه یکی از کاندیدا اهمیت دادن و معرفی جاذبه های گردشگری به خصوص مکانهای تاریخی و افزایش امکانات رفاهی این بخش ها به حداقل ممکن 1 بند 20 یکی از کاندیداها: پیگیری و ارائه طرح های فاضلاب شهری و اجرای تسویه خانه(نه تصفیه خانه) 

چهارم: تقریبا هیچکدام از کاندیداها نگفته بودند چگونه و با کدام ضمانت این شعار ها را اجرایی خواهند کرد. در حالیکه اغلب آنها حداقل 20 و گاهی 40 و کمتر راهکار برای ساختن وطن ارائه داده بودند.

پنجم: اغلب قریب به اتفاق کاندیداها وطن را ویرانه باز مانده از زلزله ای ترسیم کرده و اکنون در پی ساختن آن بودند البته این قلم نمی داند هر کدام از آنها چه مبلغی برای تبلیغات و مبارزات انتخابی هزینه کرده بودند اما باید امیدوار بود و قابل تقدیر و ستایش است که فرزندان برومند وطن برای سازندگی این شهر جیب مبارک بدون هیچ چشمداشتی. 

الی الله هزینه کرده اند! 

اما این معما هنوز حل نشده است، چرا پس از تشکیل چهار دوره شورا و طرح همین شعار ها و وعده سازندگی، دوباره نقطه پایان و اول سطر، سازندگی ایستاده ایم و می خواهیم از نو بسازیم. با یک فرض اگر فقط یک چهارم وعده های داده شده از طرف کاندیدا ها اجرایی شود. قطعا شهرمان مدینه فاضله ای خواهد شد که همه چیز و همه جا ساخته می شود. به این ترتیب فرصتی برای طرح شعار سازندگی از سوی کاندیداهای شورای ششم نخواهد ماند!

ششم: داغ شدن تنور انتخابات دو پیام مهم زیر پوستی داشت:

1-دروغ،ریاکاری و پوپولیسم در اوج رواج بود.آخر یک نفر شهروند به چند نفر می تواند رای بدهد که به بیش از بیست کاندیدا قول همکاری می دهد و در هر ستادی پرسه می زند تا اگر فلان کاندید رای آورد شانه بالا بگیرد و سبیل بچرخاند که رای ما تو را پیروز کرد در حالیکه اصلا به او رای نداده است.ای کاش این فرهنگ غلط منسوخ می شد.

2-شش روز رقابت انتخاباتی بی تردید نوعی نشاط و شادابی جدای از واقعی یا غیر واقعی بودن آن به مردم شهرمان تزریق کرد و این نیاز اجتماعی را غیر مستقیم مطرح نمود که جشن و سرور عمومی یک نیاز اجتماعی است.

هفتم: شادی حق مردم است.این رویکرد و نیاز اجتماعی را رفتار اجتماعی مردم شهرمان نشان داد اگر چه سابقه تمرین بازی دمکراسی اندک است ولی حرکت مدنی مرم نمایش خوبی از حوصله و بردبری را طی یک هفته در کانون جنب و جوش(خیابان فردوسی)نشان داد.

هشتم: بافت اجتماعی این شهر، تنوع کاندیداها،نوع فعالیت انتخاباتی، طرح شعارها و... همه و همه حکایت از آن دارد که، وطن عطش و نیاز فوری به یک مقوله غیر قابل انکار و البته ثقیل و دیر هضم دارد و آن فعالیت تشکیلاتی و حزبی است. هرگاه مردم یک جامعه برای سازندگی به برنامه های یک تشکیلات رای دهند به صواب نزدیک تر و آراء مردم پاکیزه تر خواهد بود. متاسفانه در شهر ما این شیوه را بنا به دلایلی بر نمی تابند زیرا از این حیث ما دوره صباوت را سپری می کنیم. اما پسندیده به نظر می رسد تا جوانان شهر که افراد فاضلی در بین آنها مشاهده می شود قاعده بازی را به سوی دمکراتیزه کردن و خروج از جاده انتخابات فامیلی و طایفه ای پیش ببرند در جامعه ای که بنا به شنیده ها ارزش یک رأی برابر با یک پاکت چای، بیست هزار تومان پول یا قول آسفالت کوچه، تعصب قومی و فامیلی، هموارکردن مسیر اداری در شهرداری برای گرفتن مثلا پروانه ساخت ارزان، بخشودگی عوارض و...خلاصه شود، اعتبار دمکراسی تا کجاست؟

اینجاست که کمیت دمکراسی می لنگد و انسان را به یاد اسب تروای یونان باستان می اندازد. مصداق این موضوع را متاسفانه در شورای قبل دیدیم، که پنهان شدگان شکم اسب خوش سیما و با وقار تروای شهر ما طی چهار سال چگونه چوب حراجی بر مصالح عمومی شهر فرود آوردند.

نهم:تقریبا هیچکدام از کاندیداها درباره پی گیری اصلاح مسیر راه آهن-شیراز-برازجان-بوشهر حرفی نزده بودند.

این قلم به همه برگزیدگان شورای پنجم صمیمانه تبریک می گویند و دست آنها را به گرمی میفشارد زیرا آنها نمایندگان تمام مردم شهر محسوب شده و با صلاحدید آنان امور مردم این شهر خواهد گذشت. موفقیت شورای پنجم در پیشبرد امور شهر آرزوی همه ماست./ص