خوشبختانه برنامه‌هاي همه وزرا به دفعات در روزنامه‌ها و ساير رسانه‌ها ارائه شد و همگان از محتواي برنامه‌ها اطلاع يافتند. علاوه بر وزرا، رياست محترم جمهور هم در برنامه‌هاي تبليغاتي و پس از آن در برنامه تنفيذ و تحليف، رئوس برنامه‌هاي خود را اعلام کردند.

 

مي‌دانيم که کشور ما داراي دو برنامه کلان بالادستي است که معمولا رسانه‌ها مداوم آنها را مطرح مي‌کنند که با برنامه‌هاي رياست‌جمهوري و وزرا جمعا چهار برنامه در سطوح مختلف داريم: ١- برنامه ايران ١٤٠٤ / ٢- برنامه ششم توسعه اقتصادي و اجتماعي کشور / ٣- برنامه آقاي حسن روحاني رياست‌جمهوري / ٤- برنامه وزير مربوطه.

 

بنابراين حداقل در دو سطح برنامه‌هاي مصوب از سوي مراجع بالاتر داريم که منطقا برنامه‌هاي رياست‌جمهوري و وزرا بايد ملهم از آنها باشند.  امانه در سخن و نه در برنامه هيچ‌يک از اين مقامات، نامي از برنامه‌هاي بالادستي ذکر نمي‌شود و ممکن است به رسم تعارف به نکاتي در اين ارتباط پرداخته شود و ارتباط ارگانيکي بين برنامه‌هاي کلان کشور و برنامه‌هاي مقامات اجرائي وجود ندارد و هريک مسير و اهداف خود را دارند.

 

به علاوه در برنامه‌هاي مقامات اجرائي معمولا نکاتي ذکر مي‌شود که در توان، اختيارات و مسئوليت‌هاي آنان نيست. به‌عنوان مثال در برنامه وزير پيشنهادي اقتصاد موضوع تعامل با جهان بسيار برجسته است.حال آنکه مي‌دانيم اين امر اصولا در حيطه اختيارات ايشان نيست بنابراين ذکر آن در برنامه پيشنهادي سال به انتفاع موضوع است!

 

اما افسوس از اين همه سعي و تلاش براي تدوين اين برنامه‌ها در سطوح مختلف براي کشور! درباره برنامه‌هاي بالادستي تقريبا هيچ گزارش مکتوبي از وضعيت اجرائي آنها در هيچ مرجعي ارائه نمي‌شود.علاوه بر آن تابه‌حال ديده نشده که وزير يا مقامي در دوران يا پايان دوره مسئوليت خود، گزارشي درباره برنامه پيشنهادي خود و اقدامات انجام‌شده درباره آن ارائه کرده باشد.به نظر مي‌رسد تدوين، ارائه و تصويب برنامه در سطوح مختلف، از نظر مقامات دولتي جزء تشريفات انجام امور است که بايد هميشه وجود داشته باشند. با اين وصف آيا لزومي به داشتن برنامه داريم؟