همسایمون خوش وشوورش، کارمند اداره هسن،یی بدبختا، صب گاه از خو پا میشن ، بچی بی زبونم ،تو تاریک روشنی بیدار میکنن ، میبرنش مهد کودک. خوشونم میرن اداره. اوروز دیدمش پرسش کردم:ننه حال وروزگارتون چطوره؟گفت:ننه از حال وروزگارمون نپرس که تعریفی نداره. گفتم: خدانکنه چه بیده ؟چه شده؟ گفت: ننه چند ماهن حقوق ندادنمون. اصلا فکر نمیکنن ما از کجا بیاریم بخوریم؟ قسطامون چه جوری بیدیم ؟
گفتم:مو، سی قسطاتون چی بنظرم نمیاد، اما ،سی خورد وخوراکتون، یی کاری که میگم بکن .گفت:چه بکنم؟ گفتم:یه زودپزی وردار صب تا شو بیلش در، خوب که پرهوا شد بیارش بیلش تو یخچال تا هوا خوب بماسه. بعد برو در دکون سیل گوشت وآلو و تماته ویی چیا بکن بعد چیشت ببند با دو برو خونه، بعد برو سر دیگ زودپز چیشت واز کن تا همی اینا که دیدی بره تو زودپز. گفت:ننه تو راه اگه چیشم ببندم خو میافتم. گفتم: یکی ببر که دستت بگیره. گفت :خوبعدش؟ گفتم: بعدش بیلش ری تش تا بپزه .خوب که پخت بیارش در بخورینش.
چند روز بعد دیدمش، گفتم:چه کردی؟ گفت:مو یی کارکو کردم. بو خوراک هفت کیچه ورداشت. سرظهر یه مسئولی اومد دم در خونمون گفت: وضع زندگیتون خیلی خوب شده، بو خوراکتون تمام کیچه ورداشته. صباصبح بیودفترم کارت دارم. صباصبح رفتم دفترش. گفت:خت میفهمی که دولت بزی هیچی نداره، مشت آدم بی رسیمی رختن ریش. سه هزار میلیارد اوهل ازش کش رفتند، هفده میلیارد یی هل ازش کش رفتند، آزار میلیارد اوهل ازش کش رفتند، زهر مار میلیارد یی هل ازش کش رفتند. الان هیچی نداره. ایشالله یی برج اضافه کاری و بدی آب وهواتون میدم سی دولت که کمکش بشه.

منبع: هفته نامه پیغام