هفت کشور از ده کشور جهان که شادترین و خوشبین‌ترین مردم را دارند در آمریکای لاتین قرار دارند. این را یک نظر سنجی موسسه گالوپ نشان می‌دهد که در آن مردم 148 کشور مورد سوال قرار گرفته‌اند که آیا در روز گذشته، به خوبی استراحت کرده‌اند؟ آیا با آنها با احترام رفتار شده؟ آیا زیاد لبخند زده‌اند و خندیده‌اند؟ آیا چیز جدیدی یاد گرفته‌اند یا کاری جالب انجام داده‌اند؟ و آیا این که در روز گذشته احساس شادمانی کرده‌اند؟ پاناما در این نظرسنجی در جایگاه اول قرار گرفته است! 

 کریستین ساینس مونیتور گفت: شادترین مردم جهان در قطر زندگی نمی‌کنند جایی که بر طبق بسیاری از شاخص‌ها ثروتمندترین کشور جهان است؛ در ژاپن هم زندگی نمی‌کنند، جایی که بالاترین امید به زندگی را دارد؛ در کانادا هم زندگی نمی‌کنند، جایی که بالاترین میزان تحصیلات دانشگاهی را دارد. این کشورها حتی در ده رتبه اول هم قرار ندارند.

یک نظرسنجی که نتیجه آن در چهارشنبه گذشته منتشر شد و 150هزار نفر از همه جهان در آن شرکت داشته‌اند، نشان می‌دهد که هفت کشور از ده کشور با شادترین مردم، در آمریکای لاتین قرار دارند.

بیشتر این هفت کشور، کشورهایی هستند که از حیث شاخص‌های متداول مناسب بودن زندگی در آنها، وضعیت خوبی ندارند، برای مثال، یکی از این کشورها یعنی گواتمالا از دهه‌ها جنگ داخلی و بعد از ان از نرخ بالای جنایات سازمان یافته رنج برده و یکی از بالاترین امار قتل در جهان را دارد. گواتمالا از نظر شاخص توسعه انسانی سازمان ملل که ترکیبی از سه شاخص امید به زندگی، آموزش و درآمد سرانه است وضعیتی شبیه به عراق دارد اما از نظر شاد بودن مردم در رده هفتم نظرسنجی گالوپ قرار دارد.

لوس کاستیو یک مربی 30 ساله موج‌سواری در این باره می‌گوید: «در فرهنگ گواتمالا، مردم با یکدیگر دوستانه رفتار می‌کنند و همیشه لبخند می‌زنند. علی‌رغم همه مشکلاتی که ما با ان مواجه هستیم، طبیعتی زیبا ما را در میان گرفته که به ما اجازه می‌دهد از همه مشکلات دور شویم»

گالوپ در هر کشور تقریبا از هزار نفر، پنج سال فوق را پرسیده است. در پاناما و پاراگوئه، 85 درصد شرکت‌کنندگان به هر 5 سوال فوق جواب مثبت داده‌اند. بعد از این دو کشور، ال سالوادور، ونزوئلا، ترینیداد و توباگو، تایلند، گواتمالا، فیلیپین، اکوادور و کاستاریکا در رده‌های سوم تا دهم قرار دارند.

غمگین‌ترین و ناراحت‌ترین مردم دنیا در سنگاپور زندگی می‌کنند، یکی از مرفه‌ترین و منظم‌ترین کشورهای دنیا که از توسعه‌یافته‌ترین کشورهای دنیاست. بعضی از دیگر کشورهای ثروتمند نیز در انتهای جدول شادمانی قرار گرفته‌اند. آلمان و فرانسه با کشور آفریقایی سومالی در رتبه چهل و هفتم شریک هستند. کشورهای مرفه ممکن است عمیقا غمگین باشند و کشورهای فقرزده غرق در شادی و یا نزدیک به ان هستند.

این مساله در تناقض با مفهوم جدیدی به اسم «اقتصاد شادمانی» است که بر اساس آن، تلاش می‌شود عملکرد دولتها با افزودن شاخص میزان درک مردم از رضایت از زندگی خود به شاخص‌های متداول‌تری چون امید به زندگی، درآمد سرانه و میزان تحصیلات بهبود یابد.

کشور پادشاهی بوتان که در کوه‌های هیمالیا قرار دارد میزان کارامدی سیاست‌های دولت را بر اساس تاثیر انها بر مفهوم «شادمانی ناخالص ملی» می‌سنجد. در سال 2010، دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلیس قول اجرای برنامه‌ای را برای بهبود زندگی انگلیسی‌ها داد که به عنوان بخشی از آن، در نظرسنجی در خانه‌های مردم از دویست هزار نفر از انها پرسیده شد که به چه میزان از زندگی روزمره خود رضایت دارند؟

سازمان همکاری و توسعه اقتصادی که 34 کشور از مرفه‌ترین کشورهای دنیا را در بر می‌گیرد، اخیرا «شاخص زندگی بهتر» را تعریف کرده است تا زندگی مردم کشورهای مختلف نه تنها بر اساس شاخص‌های مادی بلکه بر اساس کیفیت زندگی آنها نیز قابل مقایسه باشد.

البته برخی از کارشناسان هشدار می‌دهند که دولتها ممکن است با سوءاستفاده از چنین شاخص‌هایی و رضایت مردم از زندگی خود، مشکلات کشور را نادیده بگیرند. برای مثال عده‌ای می‌گویند نتیجه نظرسنجی گالوپ تحت تاثیر این واقعیت قرار گرفته که مردم امریکای لاتین حتی اگر احساسی منفی نسبت به زندگی داشته باشند، تمایل دارند آن را بروز ندهند. لورا یکی از اهالی کلمبیا که کشورش در رده یازدهم جدول شادترین کشورها قرار دارد می‌گوید: «مردم در بعضی فرهنگها تمایل دارند به هر پرسشی با نگاه مثبت پاسخ دهند».

در بین کشورهای با کمترین میزان شادمانی و نگاه مثبت، قرار داشتن نام چند کشور مانند عراق، یمن، افغانستان و هائیتی جای تعجب ندارد. اما غمگین بودن مردم گرجستان، لیتوانی و ارمنستان کمتر طبیعی است. ارمنستان از انتهای جدول در رده دوم قرار دارد. آگارون آدیبکیان یک جامعه‌شناس اهل ایروان پایتخت ارمنستان می‌گوید: « ارمنی‌ها غمگین بودن را دوست دارند؛ تلخی‌های فراوانی در تاریخ ارمنی‌ها وجود دارد. ارمنی‌ها کمتر لبخند می‌زنند و مشکلاتشان را با دیگران در میان نمی‌گذارند و از موفق بودن خجالت می‌کشند!»

این در حالی است که بعضی از اهالی آمریکای لاتین می‌گویند این نظرسنجی به یک مساله مهم در زندگی مردم آن مناطق اشاره دارد: «مردم آمریکای لاتین عادت دارند علی‌رغم زندگی روزمره خود که ممکن است به نحو خردکننده‌ای سخت باشد، بر چیزهای مثبتی مثل دوستان، خانواده و مذهب تمرکز کنند»

کارلوس مارتینز که با یازده همکار خود در حال صبحانه خوردن است، از افزایش جرم و جنایت در شهر خود ناراحت است اما «به خاطر داشتن خانواده خود خوشحال است». وی می‌گوید: «به طور کلی من خوشحالم، زیرا این جا کشوری با منابع طبیعی فراوان است و نقش مهمی در جهان بازی می‌کند». وی ادامه می‌دهد «ما اهالی کارائیب، مردمی هستیم که دوست داریم جشن بگیریم، غذای خوب بخوریم و تا جایی که می‌توانیم خوب زندگی کنیم».

سنگاپور که کشور بسیار مرفه و پیشرفته‌ای است در انتهای جدول شادمانی قرار دارد ریچارد لاو یکی از اهالی این ابرشهر می‌گوید: «ما مثل سگ کار می‌کنیم و چندرغاز حقوق می‌گیریم!. به سختی فرصت می‌شود که به تعطیلات برویم یا حتی استراحت کنیم چون ما همیشه باید به فکر فردا باشیم، به مهلتی که تمام می‌شود و یا قرار ملاقاتی که داریم. این جا به سختی بین زندگی و کار تعادل برقرار می‌شود».

در پاراگوئه که از شادترین کشورهای دنیاست، ماریا سولیس یک فروشنده دوره‌گرد که در حال فروش گیاهان مورد استفاده برای درست کردن چای است، می‌گوید، شرایط سخت اقتصادی دلیلی برای ناراحتی نیست. «زندگی کوتاه است و دلیلی وجود ندارد که ناراحت بود، زیرا اگر ثروتمند هم باشی باز هم مشکلاتی وجود دارد، ما باید به خودمان بخندیم!»

دو جدول زیر شادترین و غمگین‌ترین کشورهای دنیا را بر اساس نظرسنجی موسسه گالوپ نشان می‌دهد.

منبع:تابناک