به گزارش ایلنا، وی در این مقاله تصریح کرد: زمانی که دو روز پیش اعلام کردیم که جنگ میان قطر از یک سو و دشمنانش در حاشیه خلیج‌فارس از سوی دیگر آغاز شده، حرف مبالغه‌آمیزی مطرح نکردیم.

 در روز دهم ماه رمضان از خواب برمی‌خیزیم، شاهد تصمیم‌های غیر منتظره قطع روابط دیپلماتیک و بستن مرزها و توقف تمامی پروازها و اخراج شهروندان قطری از سوی عربستان و هم‌پیمانانش بوده‌ایم و تنها این مانده که جنگنده‌های ائتلاف عربی قصر امیر قطر را بمباران کرده و تانک‌ها به سوی اشغال قطر حرکت کنند و با سقوط امیر این کشور، امیر جدیدی را برای امارت در قطر انتخاب کنند.

اما در حال حاضر عملیات تحت فشار قرار دادن سیاسی، اجتماعی و اقتصادی قطر در جریان است وعربستان سعی دارد با فشارهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، قطر را از جامعه عربی و بین‌المللی جدا کند و اعلام جنگ دیپلماتیک و تحریم اقتصادی گام پایانی پیش از حمله نظامی است.

قطر کشورهای تحریم‌کننده یعنی عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین و مصر را متهم می‌کند که به دنبال تحمیل رویکردها و دیدگاه‌های خود به قطر هستند و در واقع خطر سونامی از چهار طرف قطر را تهدید می‌کند و چه بسا «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا نیز در سفر خود به ریاض و با گرفتن ۴۶۰ میلیارد دلار بهای این اقدام را گرفته باشد.

بیانیه «رکس تیلرسون» وزیر امور خارجه آمریکا که طی آن از کشورهای حوزه خلیج‌فارس خواسته از وحدت خود محافظت کرده و در راستای حل اختلافات گام بردارند، بر چراغ سبز آمریکا و حمایت از این سناریو خبر می‌دهد. این بیانیه به گونه‌ای با اقدام کشورهای چهارگانه علیه قطر همراهی کرده و ما را به یاد بیانیه‌ای می‌اندازد که توسط «ایپریل گلاسپی» سفیر وقت آمریکا بعد از دیدار با صدام، دیکتاتور سابق عراق منتشر شده بود که پس از آن زمینه برای حمله عراق به کویت آماده شد.

گمان نمی‌رود که وضعیت فعلی، مقطعی باشد. واکنش کشورهای عربستان سعودی، امارات متحده عربی، مصر و بحرین در قطع رابطه با قطر، بستن مرزها و بیرون کشاندن شهروندان این چهار کشور متوقف نمی‌شود. کسانی که شبکه‌های العربیه عربستان و اسکای نیوز امارات را مشاهده می‌کنند، شاهد شنیدن صدای طبل جنگ بوده و برای همگان این اطمینان حاصل شده که رویدادهای بزرگی در راه است.

«سید مصطفی البکری»، عضو پارلمان مصر که بسیار به «عبدالفتاح السیسی» رئیس‌جمهوری این کشور نزدیک است، در شبکه العربیه درباره جنگی نزدیک و تغییر نظام در قطر با نیروی نظامی سخن گفت و تاکید کرد که پیش‌تر نیز بر ضرورت اتخاذ این گام تاکید کرده بودیم چرا که قطر از گروه‌های تروریستی در سینا و سوریه و لیبی حمایت کرده و به تامین مالی گروه‌های افراطی نظیر القاعده و داعش می پردازد.

این عجیب نیست که شاهد اعلام پیوستن «فائز السراج»، رئیس مجلس ریاستی لیبی به ائتلاف مخالف قطر باشیم. «عبدربه منصور هادی»، رئیس جمهور مستعفی و فراری یمن نیز از قطع روابط با قطر خبر داده است. این کشورها از نظریه معروف «جرج بوش» پیروی می‌کنند که گفته بود: «هر آنکه با ما نیست، ضد ما است». عربستان که سران و نمایندگان ۵۶ کشور را فرا خواند تا برای سخنرانی ترامپ در نشست ریاض دست بزنند،  ممکن است از تمامی این کشورها و به خصوص اردن، مراکش، سودان و چه بسا تونس بخواهد که مسیر مشابهی را طی کرده و در عملیات تشدید فشارها بر قطر و تغییر نظام در این کشور مشارکت کنند.

از دیدگاه دشمنان قطر و به خصوص عربستان، این کشور سیاست مستقلی را در مقایسه با برادر بزرگ‌تر خود اتخاذ کرده و سیاست بازتری را در قبال ایران ایفا کرده و از جنبش اخوان المسلمین و شاخه‌هایش در لیبی و مصر و یمن و نوار غزه و ترکیه حمایت و ثروت مالی هنگفت خود را در این مسیر هزینه می‌کند. اما مقام‌های قطری از این موضوع شگفت زده شده‌اند که پایگاه العدید آمریکا در قطر دیگر مانع از مداخله نظامی در این کشور نمی‌شود.

در سایه همدستی آمریکا و چشم‌پوشی دیگر کشورها، حمله و اشغال قطر بعید به نظر نمی‌رسد. این چهار کشور تجربه مداخله نظامی برای بازگرداندن شیخ خلیفه بن حمد، پدر بزرگ امیر کنونی به قدرت را داشتند و نیروهای حمله کننده در سال ۱۹۹۶ میلادی وارد اراضی قطر شدند اما این مداخله را وتوی آمریکا و پایگاه العدید ناکام گذاشت و از اینجاست که می‌توان اهمیت چراغ سبز آمریکا را درک کرد. چه بسا ولی‌عهد ابوظبی و جانشین ولیعهد عربستان در سفر به واشنگتن این موضوع را هماهنگ کرده باشند.

همانطور که صبح دوشنبه با خبر قطع روابط شگفت‌زده شدیم، بعید نیست که یک صبح دیگر ماه رمضان و چه بسا پیش از عید فطر از خواب بلند شویم و خبر مداخله زمینی، هوایی و دریایی برای سرنگونی امیر کنونی قطر را بشنویم.

چه کسی در مقابل این اقدام خواهد ایستاد؟ سازمان ملل؟ ترکیه ساکت؟ آیا روسیه که چند روز پیش امیر قطر به آنجا سفر کرد و با این کشور توافقنامه‌های پنهانی و آشکار امضا کرد در این مسیر گام برمی‌دارد؟

تمامی این طرف‌ها که برخی از آنها هم‌پیمانان قدرتمندی برای قطر به شمار می‌آیند، صورت خود را به سویی دیگر رانده یا سر خود را در داخل شن‌ها فرو برده‌اند و نمی‌خواهند در این باره چیزی بدانند چون حداقل تا کنون خواستار مداخله نیستند.