قدرت مظاهري
شايد اگر اين روزها همكاران خوب و عزيزم در مجموعه وزارت نفت، لابلاي مكالمات و گفتگوهاي روزمره شان، جوري وانمود نمي كردند كه ردي از شك و ترديد نسبت به عملكرد دولت روحاني دارند، اين سطور نگاشته نمي شد. بيشترين گلايه مندي اين دوستان، سياست هاي وزير محترم نفت در چهار سال اخير بوده است. سياست ها و برنامه هايي كه كاركنان اين مجموعه عظيم صنعتي اقتصادي را نسبت به مديريت كلان سازمان، دلسرد كرده و چنين نگاهي را دور و دون از شان خود مي دانند.
بي آن كه قصد دفاعي از اين سياست مديريت ارشد مجموعه داشته باشم، با توجه به اين كه در آستانه انتخابي حساس قرار داريم، توجه دوستان و همكاران فرهيخته و ارزشمندم را به نكاتي چند جلب مي نمايم:
اول ...
فكر كنيد با خانواده و نزديكان تان همراه با قافله اي كوچك، راهي دياري دور هستيد. در ميانه ي راه و در وسط بياباني خشك و لم يزرع، ناچار به انتخاب كاروانسالاري هستيد تا با راهنمايي و جلوداري خود، كاروان را به مقصد برساند . از ميان كاروانيان، دو نفر نامزد كاروانسالاري قافله مي شوند. نخست ، فردي كه در ميان كاروانيان به قناعت كاري شهره است و اگر سالار كاروان شود، آب و ديگر اغذيه و اشربه را شديدا سهميه بندي كرده و تا پايان مقصد، غير از مجاري قانوني، سهم ديگري به كسي واگذار نخواهد كرد. او البته بر اين اعتقاد است كه در قبال اين سختگيري، ميوه اي شيرين تر نصيب كاروانيان مي كند. ميوه اي دلپذير بنام "امنيت " كه در انتهاي راه، كام اهالي كاروان را شيرين خواهد نمود . دومين نامزد اما، چنان به بخش و بذل اموال كاروان در ميان كاروانيان مشغول مي شود كه تعداد منزلگاه ها از يادش مي رود. نامزد دوم، كه خود را در بخشش دارايي كاروان مبسوط اليد مي  پندارد، نه تنها از سهميه بندي آب – در آن گرماي طاقت فرساي بياباني مخوف – اجتناب مي كند، بلكه براي بدست آوردن دل اهالي كاروان، تمامي آب ذخيره شده در مشك ها را نيز در اختيار آنها قرار مي دهد تا نظر مثبت شان نسبت به خودش را بدست آورد. چنين كاروانسالاري ، بزودي و در مواجهه با نخستين خطري كه كاروان را تهديد كند، امنيت كاروان را قرباني مطامع زودرس كاروانيان كرده و در نخستين منزلگاه ها، كاروان را دچار ناامني مي كند. با اين توصيف، ترجيح مي دهيد خانواده، بستگان و عزيزان تان را در زير لواي كدام كاروانسالار قرار دهيد ؟ كسي كه ضمن قناعت كاري، با تدبير و اميد، آرام آرام كاروان و كاروانيان را منزل به منزل تا مقصد نهايي پيش مي برد يا كسي كه دستي گشاده در بذل اموال عمومي دارد اما در دومين يا سومين منزلگاه ، شما و عزيزان تان را در معرض خطر و ناامني قرار مي دهد !؟
دوم ...
دوستان عزيز و همكاران گرامي ام نيك مي دانند كه در اين روزگار هشت ساله منحوس – كه حتي يادآوري روزهايش وحشت آور است – تحريم هاي ناجوانمردانه و غيرمنصفانه، بيش از هر حوزه اي ، حوزه صنعت و انرژي را هدف قرار داده بود . شايد براي عموم مردم، گراني هاي خوار و بار و اقلام غذايي، سخت و عذاب آور مي نمود اما در حوزه صنعت - خصوصا پالايشگاه ها – تحريم ها تعبير و تفسير متفاوت تري پيدا مي كردند. گاهي سفارش دادن يك سنسور ساده، يك سوييچ يا ترانسميتر معمولي تا اقلام بزرگ تري نظير شيرهاي كنترل ، مبدل ها، كمپرسورها و توربين ها، هر كدام، سيستم خريد را چنان وارد بازار شيطاني و سياهي از كاسبان خرده پا و فروتن تحريم مي نمود كه يكي از اقلام ذكر شده را با قيمتي چند ده برابر قيمت كارخانه سازنده  به انبار پالايشگاه مي رساندند. چنين بازار مكاره اي كه سود آن به جيب كاسبان تحريم و وابستگان شان مي رفت، چنان ضربه سهمگيني به اقتصاد و دارايي مملكت – بخوانيد بيت المال – مي زد كه اگر تدبير و اميدي در پشت آن قرار نمي گرفت، امروز بايد اين صنايع را تعطيل مي كرديم و در كنار استراكچرهاي زنگ زده آن، منابر عزاداري داير مي نموديم.
سوم ...
زنگنه با همه كاستي ها و سوء مديريت هاي خود در حوزه منابع انساني – كه واقعا موجب سلب انگيزه اكثريت كاركنان گرديد – و همچنين در كنار بي توجهي به رفاه پرسنل – خصوصا پرسنل مناطق عملياتي – كه مشخصا كم كاري وي در حوزه داخلي وزارت خانه را ثابت مي كند ، اما قطعا در حوزه سياست خارجي، چيزي كمتر از دكتر ظريف ندارد. او در يكصد و هفتاد و يكمين اجلاس اوپك – با لابي مدبرانه رئيس جمهور محترم با همتاي روسي خود – چنان از شان و جايگاه ايران در سطح بين الملل دفاع مي كند كه نه تنها مشمول كاهش سهميه اوپك نشده ، بلكه امتيازي بالغ بر 90000 بشكه بيشتر در روز را نيز بدست مي آورد. امتيازي كه در حضور نماينده عربستان سعودي كه خصومت و دشمني آشكارشان با ايران زبانزد جامعه بين الملل بوده و خود را براي فريز نفتي ايران آماده كرده است ، كاري سخت و توانفرسا به شمار مي آيد.
همان گونه كه ذكر آن رفت، قصدم به هيچ عنوان جانبداري و دفاع از عملكرد آقاي زنگنه در حوزه سياست داخلي و در قبال كاركنان مجموعه نفت نيست اما با اندكي انصاف پي خواهيم برد كه منافع جزيي و شخصي كه هر كدام از ما به دنبال آن هستيم، در قبال منافع كلان مملكت، حقير و ناچيز مي نمايند.
نبايد فراموش كرد كه در اجلاس اخير اوپك ، هر كسي جاي زنگنه قرار مي گرفت، نمي توانست با چنين توانمندي و اقتداري از منافع كشور دفاع كرده و حقوق حقه ملت در سطح بين الملل را به آنها برگرداند. اگر فكر مي كنيم ميركاظمي، رستم قاسمي و يا علي آبادي مي توانستند چنين ديپلماسي مقتدرانه اي از خود نشان دهند ، سخت در اشتباهيم.
دوستان عزيز ، همكاران ارجمند و خانواده هاي گرانقدرشان خوب مي دانند كه تعطيلي هشت ساله پروژه ها – بي آن كه كلنگي تازه بر زمين بخورد و روباني نو با قيچي اي بريده شود – چه اثرات تلخ و زيانباري بر خانواده بزرگ وزارت نفت – و حوزه اشتغال كشور - گذارد. تلخي دراز و هشت ساله اي كه هنوز كه هنوز است، طعم گس آن كام مان را تلخ كرده است.
نگذاريم دوباره اين تلخي با مذاق مان آشنا شود. نگذاريم دوباره موش هاي سكه پرست تحريم، در پستوهاي تنگ و نمورشان قهقهه هاي مستانه سر دهند، نگذاريم بشكه هاي نفتي مان روي آب هاي اقيانوس ها دپو شوند، نگذاريم كسالت و بي رونقي به صنعت مان بازگردد، نگذاريم جوانان مان پشت فنس هاي فلزي خميازه بكشند، نگذاريم دعاي "علي بركت الله " روحاني بي بركت شود، نگذاريم ظريف عزيز و يارانش عبوس و افسرده شوند، نگذاريم در ازاي پياله اي آب، امنيت خود و عزيزان مان به مخاطره افتد، نگذاريم دوباره با كيسه اي سيب زميني گول مان بزنند. ما يك بار با دانه اي سيب گول خورده ايم و از بهشت بيرون رانده شده ايم، نگذاريم دوباره و با ميوه اي ديگر فريب مان دهند . ان شاالله/ج