اتحادخبر:  «اگر بلایی سر خسرو بیاید هیچوقت نمی‌بخشمت، تو امانتدار خوبی نبودی.» اینها حرف‌های ناهید است خطاب به برادرش ناصر. چند روزی از ماندن خسرو در خانه برادرشان نمی‌گذرد که همه چیز به هم می‌ریزد. خسرو دوباره بدحال می‌شود. جنجال، دعوا و عود بیماری. در فیلم «برادرم خسرو» فقط دو قطبی میان دو برادر ناصر و خسرو را نمی‌بینید که از نزدیک به نظاره شکلی از اختلال اعصاب و روان می‌نشینید؛ اختلال دو قطبی.

نیم نگاه

دکتر ارسیا تقوا، روانپزشک: خیلی فیلم‌ها باعث تخریب مسائل روانپزشکی در کشور می‌شود. چند فیلم در حوزه بهداشت و سلامت روان به یاد می‌آورید که تاثیر مثبت بر ذهن‌تان گذاشته باشد؟ خوشبختانه در فیلم "برادرم خسرو" تاثیر ژن و خمیر مایه‌های بیولوژیک هم کنار گذاشته نمی‌شود و دارو خوردن هم کار بدی به نظر نمی‌آید.

احسان بیگلری، کارگردان فیلم برادرم خسرو: در سینمای ایران مقوله روان شناختی حلقه‌ای مفقود است و معمولا تصویر از بیماران روان، تصویری کلیشه‌ای و وحشت آفرین است. این تصورات غلط  تا مدتها در ذهن مخاطبان می‌ماند. فضای دو قطبی بین دو برادر در این فیلم و بیماری دو قطبی حداقل برای اولین بار تصویر می‌شود تا ترس تماشاگر را بریزید.

 نسرین میرزایی روانپزشک و استاد دانشگاه تهران: همه باید بدانند که هر زمان ممکن است هر کدام از ما به این بیماری‌ها مبتلا شویم و در صورت ابتلای یک عضو از خانواده پای دیگر اعضا هم به میان می‌آید و ساخت این چنین فیلم‌هایی و صحبت از آنها در رسانه‌ها حرکت تحسین برانگیزی است تا از انگ و ترس نسبت به بیماران اعصاب و روان کم کند.

دوربین به سمت ناصر و خسرو و خواهرشان که حالا از سفر برگشته می‌چرخد. خسرو بعد از یک بحران از بستر بیماری برخاسته و دوباره با خواهرش که همدلانه و با صبوری بیماری و شرایطش را پذیرفته راهی شهرشان هستند. آیا واقعاً ناصر برادرش همان طور که ناهید گفت امانتدار خوبی نبوده است؟/ج