اتحاد خبر:گفتگوی خانه فرهنگ دشتستان با حمیده جاهدین محمدی با موضوع تاثیر ادبیات در پیدایش افکار

به گزارش اتحاد خبر، در متن تنظیم شده، جهت سهولت مطالعه برای خوانندگان محترم، پرسش ها با علامت (●) و پاسخ های مهمان برنامه با علامت (●●) مشخص شده است.

ابتدا مسلم رزمی مدیر بخش شبانه خانه فرهنگ دشتستان اقدام به معرفی مهمان برنامه نمود که در ذیل می آید:
حمیده جاهدین محمدی ؛ نویسنده ، رمان نویس و محقق ، فارغ التحصیل رشته زیست شناسی که از دوران نوجوانی به نوشتن می پرداخته است. بیشتر داستان ها و مقاله های ایشون به صورت غیر رسمی یا به شیوه نشر الکترونیک در فضای مجازی منتشر شده که رتبه استانی هم برای مقاله هایشان داشته اند. رمان خاطرات مرده اولین اثر رسمی چاپ شده از او است و در حال حاضر هم  سه رمان جدید در دست چاپ دارد که از میان آنها رمان های دل کور و بازگشت دوباره، با الهام از واقعیت و رمان بازگشت دوباره با همکاری دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به نگارش درآمده است. ایشون در کنار نویسندگی ، در زمینه طراحی مد ، مدلینگ و فشن اسلامی هم فعالیت می کند و با مجله بوردا هم همکاری داشته است.

● امید دریسی: در آغاز گفتگو دوست داریم بشنویم چه چیزی باعث شد که شما پا به عرصه ادبیات و نگارش بگذارید؟
●● حمیده جاهدین محمدی: ادبیات در خون خانوادگی ما هست پدربزرگ من جزو اولین افراد تحصیل کرده منطقه بوده و پدرم دبیر ادبیات هست و بالطبع من هم از دوران کودکی در محیطی فرهیخته بزرگ شدم. کتابخانه پدرم در دوران کودکی بسیار مورد علاقه من بود و بعدها رمان هایی که خوندم. اولین رمان بلندی که خوندم در سیزده سالگی، اسرار قصر اپستین اثر الکساندر دوما بود که واقعا بیشترین تاثیر رو بر من داشت و انگیزه ای شد برای نوشتن رمان خاطرات مرده. من شیوه نویسندگیم رو تلفیقی از ادبیات و روانشناسی میدونم و بیشتر سعی میکنم شخصیت هامو روانکاوی کنم تا مردم بیشتر با اونا عجین بشن.

● مسلم رزمی: بانو محمدی دیدگاهتون در مورد مقایسه ادبیات با سایر علوم را میفرمایید!؟
●● حمیده جاهدین محمدی: ادبیات مادر تمام علوم جهان است. اجازه بدید با یک مثال ساده شروع کنیم . ما اولین چیزی که در مدرسه یاد می گیریم چیه ؟ حروف الفباست که ریشه ادبیات هست یعنی تا زمانیکه که شما خوندن و نوشتن و در اصل پایه رو یاد نگرفتید به شما درسهای دیگه ای یاد نمیدن و زمانیکه پایه رو آموختید میتونید به سراغ درسهای دیگه ای برید . در مراحل بالاتر شما زمانی میتونید یک مقاله خوب یا تحقیق خوب بنویسید که نویسندگی و در حقیقت نوشتنتون خوب باشه حالا در هر شاخه ای که تحصیل میکنید بنابراین شما محصل هر رشته ای که باشید از قبل باید ادیب و نویسنده خوبی باشید و این قدرت نوشتن هم ریشه در ادبیات دارد. حالا چه برای مقاله چه تحقیق و چه غیره در هر رشته ای فرق نمیکنه .  ادبیات تمام علوم دیگر را در خودش داره چون زیربنای سواد یک فرد رو تشکیل میده.

● مهدی شاد: بفرمائید که تم اصلی رمانهای شما در حول و حوش چه موضوعاتی است و با چه زاویه دیدی به تاثیر گذاری رمان نگاه میکنید؟
●● حمیده جاهدین محمدی: رمانهای من بیشتر حول مسائل اجتماعی و مسائلی که به صورت روز در جامعه مطرح میشود ، میپردازد و مسائل عاطفی و عشقی به عنوان محوریت اصلی محسوب نمیشود . من  اعتقاد دارم که رمانها باید جنبه آموزندگی برای خوانندگان داشته باشد تا صرفا جنبه سرگرمی.

● فریبا مصدق: با تبریک دوباره برای چاپ کتابتون، جایگاه رمان رو در حال حاضر و با توجه به مختصر و کوتاه بودن مطالب در دنياي مجازی و همینطور گرایش مردم به این دنیا، رو چگونه ارزیابی می کنید؟
بنظر باید رمان نوشتن در دنياي امروز باید حرف تازه ایی برا گفتن داشته باشه و گرنه شامل آثاری می‌شه که قبل که مولف‌شون می میرن
●● حمیده جاهدین محمدی: من به روز مسائل مطرح شده در رمان خیلی اعتقاد دارم .. وقتی همیشه مثل فیلم های هندی بنویسیم و مخاطب رو با این ذهنیت روبرو کنیم که قراره چی بخونه مسلما تکرار یه مساله ، اشتیاق رو هم در اون کمرنگ میکنه ولی وقتی مخاطب از شما یک رمان با مسائل روز و اتفاقاتی که در جامعه اطرافش میگذره ، میخونه مطمئنا ترغیب میشه که کارای یک نویسنده رو هم دنبال کنه. من سعی میکنم قبل از انتشار یک کتاب ، متن کوتاه شده ای از اون یا یک دیالوگ خاص از اون رمان رو در صفحه اجتماعی خودم بذارم و مخاطبها رو دعوت به خوندنش کنم حتی در مورد طرح جلد رمان هم از اونها نظر خواهی میکنم که تصور میکنم این اتفاق در جذب اونا مفید بوده

● مسلم رزمی: بیخشید آیا ادبیات فقط چیزی است که مردم می پندارند یعنی فقط شامل شعر و داستان میشه؟
●● حمیده جاهدین محمدی: نه .. متاسفانه وقتی حرف از ادبیات میشه ذهن اکثریت مردم فقط به سمت شعر و رمان میره در حالیکه ادبیات حوزه های مختلف دیگری هم دارد مثل مقاله نویسی ، گزارش نویسی ، خبر نویسی ، تحقیق ، مقاله ، فیلمنامه ، ترانه و هر چیزی که به نوشتن و دانستن دانش ادبی مربوط بشه و بتوان از طریق اون بر مردم تاثیر گذاشت و جهان رو اداره کرد ... این هم یکی دیگر از دلایل پایه ای بودن ادبیات نسبت به سایر علوم هست
 
● فریبا مصدق: اشاره کردید با ادبیات میشه دنیا رو اداره کرد، آیا با زمانهایی با محوریت عشق و دوست داشتن و پس زدن افکار عامیانه ایی که در این رابطه وجود داره و به بالا رفتن سواد جوانان ما دراین باره کمک کرد؟ چرا که جامعه ما از این جنبه هم واقعا نیاز به آموزش داره، برای این منظور نباید به عواطف و عشق از دیدگاه رمانها زرد نگاه کرد چرا که شده بازیچه ایی برای اقتصاد،شاید نیاز باشه نویسنده ایی به این موضوع با جدیت و با یک نگاه فلسفی بپردازه، فکر میکنم جایگاه پرداختن بهش با مسائل اجتماعی برابری میکنه
●● حمیده جاهدین محمدی: من به جایگاه عشق در کتابم اگر چه با عنوان یک محوریت فرعی اما با دیدگاههای کاملا متفاوتی نگاه میکنم ، دیدگاهی که شایسته ترویج و احترام باشد نه سانسور و حذف شدن ...، در تمام رمانهای خودم با این دیدگاه عمل کردم و حتما در رمان بازگشت دوباره و دل کور  که ان شاالله جاپ بشه و بخونیدش متوجه خواهید شد که من عشق پاک رو ترویج کردم  و آموزش دادم.

● امیر نوری زاده: سرکار خانم جاهدین محمدی آیا در نویسندگی از مکتب و شیوه ی خاص ادبی پیروی می کنید؟ لطفا جهت آشنایی با سبک و سیاق آثارتون بریده ای از یک رمان کوتاه و یا بلند اینجا اشتراک بگذارید.
●● حمیده جاهدین محمدی: از سبک شخصی خودم استفاده میکنم ، تلفیقی از ادبیات و روانشناسی و در حقیقت روانکاوی شخصیتها ، طرح مسئله و در آخر حل اون مسئله .... من به آموزش دادن شیوه بهتر زندگی کردن در رمانها میپردازم.

● امیر نوری زاده: خانم محمدی مسئله طرح می کنید و خودتون هم حل می کنید؟
پس خواننده چه می شود ؟
کسی که اثر شما رو مطالعه می کند کجای قضیه جای دارد؟
●● حمیده جاهدین محمدی: متوجه منظور من نشدید ... خواننده در رمان من آموزش می بیند ، همذات پنداری با شخصیتهای داستان انجام میدهد و در کنار اونها مساله رو حل میکنه ... میدونید علت اصلی شکست رمانتیسم در ادبیات اروپا عدم حل مسئله در رمانها بود .، اینکه نویسندگان انواع دردهای عشقی رو بیان میکردند و در نهایت مخاطب رو بدون راه حل در پایان کتاب تنها میگذاشتند و اینکار باعث افزایش افسردگی و خودکشی در جامعه گشت و در نهایت حکم انقراض اون سبک.

● فریبا مصدق: این شیوه امروزه کاربرد چندانی نداره چراکه مولف بی طرف باید باشه، خواننده فقط شخصیت ها و میبینه و جریان اتفاقاتی که انتهای مشخصی نداره و قضاوت با خواننده هست، ما در ادبیات کلاسیک شاهد پند و نصیحت بودیم و در ادبیات امروز میشه گفت جایگاهی نداره
●● حمیده جاهدین محمدی: من هم باپند و اندرز مخالفم بلکه عین واقعیت رو می نویسم و معتقد هم نیستم که قهرمان باید از فضا بیاد و مشکل گشایی کنه بلکه اون هم باید اشتباهاتی داشته باشه ولی در نهایت به یک شناخت در پایان داستان دست پیدا کنه که راهگشا باشه هم برای خودش و هم مخاطبانش.

● فریبا مصدق: درسته، اما همیشه به چگونگی عشق پرداخته شده و اغلب هم نگاه نصیحت گونه ایی وجود داشته، کمتر به چرایی پرداخته شده، چیزی که واقعا کمتر بهش پرداخته شده
●● حمیده جاهدین محمدی: عشق به شیوه معمول برای همه افراد ، یکسان رخ نمیده یعنی به همون شیوه ای که یک نفر عاشق میشه و به عشقش میرسه .. این اتفاق مخصوصا در جامعه امروز ما کمتر رخ میده ... ما سرانجام های بسیار متفاوتی در عشق داریم که برای حلش راهکارهای متفاوت و شیوه برخورد متفاوتی میطلبند که من در رمانها بهش پرداختم

● مهدی شاد: خانم جاهدین موضوع گفتگو تاثیر ادبیات بر پیدایش افکار هست ..
شما میخواهید توی داستان هاتون چه تفکری رو ایجاد کنید و قدرت جریان سازی داستانی در جامعه رو چقدر میبینید
●● حمیده جاهدین محمدی: اینکه ما میتونیم با شیوه های صحیح ، مسائل سخت رو حل کنیم این تفکری است که میخوام در رمانها ترویج پیدا کنه ... مثلا چرا یک جوان باید به جای رها کردن گذشته اش یا حل کردن شکست فردی یا عشقی خود به الکل یا اعتیاد یا انتقام روی بیاره در حالیکه میتونه با شیوه درست این مشکلاتشو حل کنه.

● مهدی شاد: سپاس و قسمت دو سوال من این هست که تاثیر گذاری این روش آموزش رو چقدر میبینید.
من همیشه فکر میکنم که رمان ها یک جمعیت خاص رو هدف قرار میدهند و از این زاویه ضریب تاثیر پایینی برای آن متصورم و حقیقتا علت تمایل کمترم به رمان هم همین هست.
●● حمیده جاهدین محمدی: من سعی کردم آموزشهام فراگیر باشه مثلا وقتی حرف از راهکار برای حل یک شکست عشقی میشه باید اقشار مختلفی بتونن ازش استفاده کنن چون بالاخره همه ما به نوعی در اون شرایط قرار خواهیم گرفت و تجربه هایی بدست خواهیم آورد که شاید در شکل تجربه ،  یکی نباشه اما در پایه و اساس ، یکی هست

● مهدی شاد: خانم جاهدین آیا تاکنون نسبت به برگزاری دوره های آموزشی رمان نویسی در شهر و استعداد یابی اقدامی صورت گرفته یا شما برنامه ای برای این موضوع دارید?
●● حمیده جاهدین محمدی: من تابحال در چنین جلساتی شرکت نکردم اما اکر کمکی از دستم بربیاد دریغ نمیکنم.

● امید دریسی: مهمان گرامی برنامه، خانم جاهدین محمدی، لابلای پرسش های عزیزان و پاسخ های شما این نکته را هم توضیح دهید که چرا این تصور بین احاد مردم وجود دارد که ادبیات فقط شعر و داستان است؟ در صحبت های شما اینجور استنباط می شود که این طور نیست به هیچ وجه ..

و نکته دوم این که شخصاً علاقه مندم گفتگو سوق داده شود به سمت دشتستان ..
دشتستان کجا قرار دارد الان؟ این که می گویم کجا قرار دارد بر پایه و معیار ادبیات عرض می کنم.
ادبیات در دشتستان را بیشتر باز کنید. معایب، ضعف ها، نقاط قوت. متشکرم
●● حمیده جاهدین محمدی: چون بیشتر همین موضوعات رو در بین مردم باز کردیم و از گذشته در اذهان جا انداختیم که چنین چیزی هست ...، یه دلیل هم بخاطر عامه پسند بودن شعر و داستان نسبت به بقیه حوزه ها هست و بیشتر مرسوم بودن اونهاست .. دلیل دیگه هم اینکه چون ادبیات و شعر بیشتر جنبه تخیل گرایانه داره و  گروههای حاکم بر جهان از بقیه موارد  به عنوان ابزاری برای تاثیر غیر مستقیم بر مردم استفاده میکنن ، خیلی تمایل ندارن که اونارو به عنوان بحش هایی از ادبیات در ذهن مردم رایج کنند که تصور غیر واقعی بودن از اونا بره
●● حمیده جاهدین محمدی: ادبیات دشتستان یعنی ادبیات نه چندان دور ، فایز و منوچهر آتشی ... غزال ناز دشتستان رو در کتاب نویسندگان و شاعران معاصر سالها پیش خوندم و هنوز یادمه ..، دقیقا میتونم بگم که باورش برام کمی سخت بود که در منطقه ما چنین افراد فرهیخته ای وجود داره اما الان هم میتونیم به همون جایگاه برسیم در صورتی که متفاوت بنویسیم . من اینو قلبا باور دارم.
نخواهیم فقط به این دلیل که مثلاً فاضل نظری در سبک غزل ، امروز داره یکه تازی میکنه ما هم تقلید وار به دنبالش بریم ..، این اشتباهه .. بلکه باید به دنبال شناخت سبک شخصی خودمون باشیم .. به این برسیم که چه استعدادی در چه قسمتی از شعر دارم و با تکیه بر دانش و علاقه خودمون پیش بریم .،، اینه که شمارو متفاوت میکنه و کارتون رو چشمگیر و عامه پسند.
تکیه بر سبک شخصی همون کاری بود که فایز انجام داد و امروز می بینم که سبک او به عنوان یک سبک مستقل در ادبیات مطرح میشه و طرفداران و حامیان خاص خودش رو هم داره.
این از نقاط قوت ادبیات منطقه ماست که شاعری بدون تقلید از گذشتگان با سبک شعری خودش مطرح میشه و این باور قوی او به توانایی خودش هست که از او یک  صاحب سبک و یک پیشگام میسازه.
تقلید در ادبیات مثل تقلید در موسیقی واقعا یک ضعف هست ... الگوپذیری چیز خوبیه اما تقلید نه ... اگر بخواهیم فقط صرف اینکه فلان شاعر یا نویسنده در یک شیوه بیانی خاص موفق بوده ما هم عین اونو تکرار کنیم هیچوقت نمیتونیم به جایگاهی که شایسته استعداد ماست برسیم و این استعداد و چیزی که میتونستیم با جستجو کردن درونمون کشفش کنیم، در زیر سایه تقلید دفن میشه همانطور که نام ما هم همیشه در زیر سایه اون فرد خواهد بود به عنوان مقلدش
پس هیچگاه نخواهیم که نقش یک طوطی رو بازی کنیم وقتی میتوانیم مثل یک مرغ عشق ، آواز دلنشین خاص خودمون رو داشته باشیم.
اگر اجازه بدید یه نکته دیگه رو هم اشاره کنم، همه ما در زندگیمون دردهایی داریم که به دنبال درمان اونا میگردیم . و به دردهای دنیای اطرافمون هم احاطه و شناخت داریم بنابراین اگر فقط بخواهیم اون دردها و  مشکلات رو در کتابهامون بنویسیم بدون هیچ راهکاری ، پس دیگه اون کتاب به چه درد مخاطب میخوره ... من رمانی رو مینویسم که همیشه برای مخاطبم مفید باشه و بتونه دردش رو درمان کنم و مشکل رو حل .. تنها در این صورت هست که میتونم ادعا کنم بهش کمک کردم و نویسنده متعهدی در قبال جامعه خودم بودم و مخاطبم به کتاب من به چشم یک کتاب مفید نگاه میکنه.

با تشکر از سرکار خانم حمیده جاهدین محمدی.
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
*🔸موضوع گفتگو: تاثیر ادبیات در پیدایش افکار*
*🔸مهمان گفتگو: حمیده جاهدین محمدی*
*🔸تاریخ: سه شنبه ۹۶/۲/۷*
*🔸مدیر گفتگو: مسلم رزمی*
*🔸تهیه و تدوین: امید دریسی*
ـــــــــــــــــــــــــــــــ