روی خط مدیر مسئول:

شاید مهمترین اتفاق این دوره انتخابات ریاست جمهوری تا این لحظه عدم احراز صلاحیت محمود احمدی نژاد توسط شورای نگهبان باشد.
این اتفاق به سرعت در صدر اخبار رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفت و به مهمترین رویداد هفته اخیر مبدل شد. عدم احراز صلاحیت احمدی نژاد هم خوب است و هم بد!

خوبی رد صلاحیت یا عدم احراز صلاحیت احمدی نژاد در این است که واقعاً این آدم صلاحیت لازم را برای کسب دومین مقام نظام جمهوری اسلامی ندارد. یا شاید 12 سال پیش هم نداشت ولی عدم صلاحیت ایشان چون احراز نشده بود تایید شد. ولی اکنون به دلایل متعدد صلاحیت وی احراز نگردید.
یکی از چهره های شاخص اصولگرایان در نامه ای به اعضای شورای نگهبان برخی دلایل عدم صلاحیت احمدی نژاد را برمی شمارد؛ احمد توکلی معتقد است: «آقای احمدی نژاد به ولایت فقیه پایبند نیست. غیر از موارد اعلام نشده که سیاستمداران دست اندر کار از وی سراغ دارند، شرح دو حادثه روشن در این باره کافی است: عدم تمکین نسبت به دستور رهبری در انتصاب مشایی؛ و خودسری در قبال دستور ولی امر در ماجرای عزل وزیر اطلاعات(آقای مصلحی) و خانه نشینی 11 روزه » علاوه بر این عدم تمکین به نهی رهبری در کاندیداتوری برای ریاست جمهوری نیز به دلایل بالا اگر اضافه شود عدم التزام عملی احمدی نژاد به ولایت فقیه برای مردم کوچه و بازار هم روشن و مبرهن است. چه رسد به شورای نگهبان که عملکرد کاندیداها را به دقت زیر نظر داشته و بررسی می نماید. لذا شورای نگهبان اگر از برخی مسایل و مشکلات احمدی نژاد بخواهد که بگذرد قطعا از عدم پای بندی وی به ولایت فقیه نمی تواند بگذرد. پس رد صلاحیت وی کاملا قابل پیش بینی بود.

تلاش ناکام در کسب قدرت بی حساب؛ عدم ارسال مصوبات دولت برای رئیس مجلس؛ ابلاغ ضوابط اجرایی قانون بودجه 1389 بدون تصویب هیئت وزیران؛ نقض قوانین با اوج تجری و رفتار دوگانه در اصلاح ساختار بودجه ریزی؛ برداشت های غیرقانونی برای واردات بنزین و گازوئیل طی سال های 1387 - 1391 ؛ بار مالی غیرقانونی مصوبات سفرهای استانی؛ اختیار استخدام غیر قانونی 1500 نفر به آقای بقایی از جمله دیگر موارد عملکرد غیرقانونی نامبرده است.

علاوه بر این یکی از شرایط ریاست جمهوری مدیر و مدبر بودن است. به قول آقای توکلی: «طبق آمار بانک مرکزی طی سال های 1384 تا 1391 صادرات نفت و گاز کشور مجموعاً بیش از 620 میلیارد دلار بود که بر اساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس پس از تعدیل قیمت ها، حدود 2 برابر کل عایدات نفتی دولت های سازندگی و اصلاحات به شمار می رود. جدای از این، تمام منابع حساب ذخیره ارزی و مبلع 120 هزار میلیارد تومان از فروش سهام شرکت های دولتی نیز در اختیار وی بود. با توجه به این ارقام می توان او را با اطمینان مصداق این آموزه علوی دانست که «سوء التدبیر یفنی کثیر المال »، نه مدیر و مدبر. » توکلی سپس می گوید: بر فرض قبول توانمندی هایی در ایشان و فرض محال مبرا بودن از برخی نکاتی که در نامه به آنها اشاره گردیده است و به فرض رسیدن به قدرت با بخش های مختلف حاکمیت به دلایل مختلف درگیر شده و با پا گذاشتن بر منافع ملی، کشور را به تنازع شدید سیاسی در عرصه مدیریتی خواهد کشانید. اتفاقی که در ماه های آخر دوره قبلی در مواجهه او با مجلس و قوه قضاییه شاهد آن بودیم؛ بنابراین ریاست احمدی نژاد ظرفیت بالقوه نزاع داخلی و کشمش دائم در حاکمیت را دارد. بی اعتنایی او به منافع ملی مصادیق بسیار متعددی دارد که یکی از آنها رفتار وی در مناظره های سال 1388 بود. آنجا که برخی از اطلاعات سری کشور را برای محکوم نمودن رقیب برملا کرد و یا رفتار خلاف شئونات اخلاقی رئیس جمهور در زمینه سازی فتنه تأثیر داشت.

خوبی دیگر ماجرا این بود که در فضای مجازی و افکار عمومی شایع شده بود شورای نگهبان از افشاگری های احمدی نژاد می ترسد و شاید او را تایید کنند. رد صلاحیت احمدی نژاد نشان داد شورای نگهبان در عمل به آنچه بدان معتقد است ترس و واهمه ای از کسی ندارد حتی اگر آن فرد احمدی نژاد باشد.
برای عدم صلاحیت احمدی نژاد کتابها میتوان نوشت ولی همین اندک برای اثبات اینکه اقدام شورای نگهبان در رد صلاحیت احمدی نژاد خوب بوده کافی است.
اما بدی رد صلاحیت احمدی نژاد این است که چرا ما باید کسانی را در بالاترین منصب دولتی برای 8 سال تایید و حاکم کنیم که پس از مدتی متوجه اشتباه خود شویم؟ مسئولیت 8 سال سوء تدبیر احمدی نژاد و پسرفت کشور در دوره ریاست جمهوری وی با کیست؟

دیگر اینکه دو رییس جمهور 8 ساله مملکت یکی ممنوع التصویر می شود و یکی رد صلاحیت؛ اصلاً بازتاب خوبی از چهره ایران در مجامع بین المللی ارایه نمی دهد. بدی دیگر اینکه ملت دوست داشتند احمدی نژاد را پای صندوق های رای رد صلاحیت کنند که فیلترهای قانونی این امکان را از مردم گرفت./ص