در ظاهر ١٨ تیم در لیگ برتر حضور پیدا می‌کنند تا با هم رقابت کنند. اما این تفاوت‌هاست که از یک تیم قهرمان می‌سازد و از تیمی دیگر قعرنشین! حضور مربی کاربلد و بازیکن خوب و داشتن ثبات مدیریتی هم روی رقم خوردن این سرنوشت تأثیر مستقیم دارد اما همه چیز نیست. در فوتبال مهم‌تر از هر چیزی تمرین است و مهم‌تر از تمرین باز هم تمرین! آلمانی‌ها یک ضرب‌المثل معروف فوتبالی دارند که می‌گوید:   «برای برنده شدن در مسابقات،‌ باید اول در تمرین برنده شد»!  تیم برانکو ایوانکوویچ از نظر تمرینی در بالاترین سطح ممکن قرار داشت. علم تمرین،‌ فشار تمرین،‌ اجرای تمرین  و اعتماد به تمرین در بهترین حالت ممکن توسط کادرفنی اجرا شد. بله این تیم خیلی خوب تمرین کرد و به همین دلیل بهترین نتایج ممکن را با ارایه یک فوتبال حساب‌شده گرفت و قهرمان شد.

پرسپولیس همچنان درحال بهتر شدن است و این نکته‌ای است که برانکو به آن اعتقاد دارد و حتی شرایطی را به وجود آورده که سایر عوامل تیم و باشگاه به اعتقادهای او ایمان کامل داشته باشند. این ‌«خودآگاه بودن برانکو و اعضای کادرفنی‌اش در امور فنی و مدیریتی تیم یکی دیگر از فاکتورهای موفقیت پرسپولیس در دو‌سال گذشته بوده است. برانکو و همکارانش به خوبی می‌دانند که چه کاری دارند انجام می‌دهند. اگر دقت داشته باشید پرسپولیس مدت‌هاست که در زمینه نقل‌و انتقالات با وجود حواشی که برای چند بازیکن به وجود آمد هیچ نگرانی خاصی ندارد. چون برانکو سیستمی واحد و پیشرفته طراحی کرده که همه می‌توانند در آن ستاره باشند اما در قالب تیم و تحت هدایت کامل کادرفنی. هرکسی که نتواند با این سیستم خودش را وفق دهد هم به طرق مختلف از سیستم حذف شده است. خودآگاهی برانکو نسبت به کاری که انجام می‌دهد باعث می‌شود بازیکن ایمان بیاورد اگر دستورها را به درستی انجام بدهد قطعا به موفقیت خواهد رسید. برانکو هیچ وقت چهره یک فرد شکست‌ خورده  و متزلزل را از خود نشان نداد. چون می‌دانست اگر قرار باشد خودش به کاری که می‌کند آگاهی و اعتماد نداشته باشد،‌قبل از هواداران و رسانه‌ها،‌ناباوری در تیم به وجود خواهد آمد. در طول مدت حضور پروفسور در پرسپولیس به ندرت مشاهده کرده‌ایم که بازیکنان برای کاری که می‌‌کنند تردید داشته‌ باشند.

برانکو به فوتبال ایران نشان داد که استراتژی چیست و استراتژیک کیست! او به همه نشان داد که «تیم» از هر فرد و نامی بزرگ‌تر است و مهم‌تر! او تیمی ساخت  که فوتبالی شبه مدرن به نمایش می‌‌گذارد. اما تمام این فاکتورها در بحث «کنترل پروژه» خلاصه می‌شوند. این‌که از مدیریت باشگاه، اعضای کادر فنی و بازیکنان برای یک هدف مشترک تلاش کنند و همه قبل از خودشان به تیم فکر کنند. به خاطر همین است که او به جز ماجرای کی روش که باز هم برای منافع تیمش مقابل سرمربی تیم‌ملی قرار گرفت،‌همیشه سعی می‌کند یک مربی تنش‌زا نباشد .همیشه تلاش می‌‌کند به همه احترام بگذارد تا همه به خودش و تیمش احترام بگذارند. در این میان ثبات مدیریتی باشگاه و دوری علی اکبر طاهری از تنش هم تأثیر بسیار زیادی در موفقیت تیم داشت. پرسپولیس امسال هم حاشیه‌های درون تیمی مثل درگیری بازیکن با بازیکن،‌بازیکن با مربی و ... را درون خود تجربه کرد. با معضل‌های زیادی رو‌به‌رو شد اما وارد بحران نشد. برانکو آرامش خود را به شاگردان و دستیارانش هم منتقل کرد. همین مسأله باعث شد آنها وقتی بدترین باخت فصل را مقابل استقلال در دربی برگشت تجربه کردند،‌ این شکست باعث وارد شدن تیم به بحران و شروع دوران ناکامی نشد. پرسپولیس دربی را باخت اما بازیکنان  و کادرفنی حداقل پیش خودشان اعتقاد راسخ داشتند که در روزی که فوتبال خوبی بازی کردند بازنده شدند و البته این باخت مانع رسیدن به هدف بزرگ آنها نخواهد شد.

 پرسپولیس اگر در لیگ برتر پانزدهم به خاطر کمبود بازیکن در خط دفاعی و ضعف دروازه بان‌هایش ضعف‌های بسیار زیادی داشت که عملا باعث از دست رفتن قهرمانی با خوردن گل‌های زیاد شد،‌ امسال این مشکل بزرگ خود را برطرف کرد. «مسلط‌ بازی‌ کردن» یکی از مهم‌ترین عوامل قهرمانی مقتدرانه سرخپوشان بود. بازیکنان یاد گرفته بودند که مقابل هر حریفی  و بدون توجه به نتیجه در طول بازی باید مسلط فوتبال بازی کنند. یعنی مالکیت توپ را در اختیار داشته باشند. پاس‌های حساب‌شده و با برنامه‌ به هم بدهند. دفاع را از خطر حمله با پرس کردن در زمین حریف آغاز کنند. ممکن است مربیان دیگر بیایند و با شیوه مربیگری متفاوت در مسابقات تیمشان را برنده و حتی به‌عنوان قهرمانی برسانند. اما مسلط بازی کردن در طول یک فصل با تمام فشارهایی که وجود دارد کار بسیار سخت‌تری است. تسلط تیم برانکو روی بازی باعث شده پیشرفت هیچ وقت متوقف نشود.