شاید کسی گمان هم نمی کرد که روزی برسد که احمدی نژاد رئیس دفتر خود را اندکی از خود دور سازد و یا حاضر شود که وی را از سمت پرهیاهویش برکنار نماید.

دلیل این تفکر هم این بود که احمدی نژاد حتی در سخت ترین شرایط که تمام جامعه و بزرگان نسبت به او رو ترش کرده بودند و جدایی مشایی را از او می طلبیدند به هیچ عنوان حاضر نگردید به این خواسته همگانی تن در دهد و تمام قامت در برابر خیل عظیم مخالفان ایستادگی کرد و با چنگ و دندان وی را در جایگاهش نگه داشت.

اما امروز می بینیم احمدی نژاد پس از تحمل آن همه هزینه سیاسی به ناگاه مشایی را از ریاست دفتری عزل و به دبیرخانه جنبش عدم تعهد می فرستد.

کسانی که ذهنشان در طی این سال ها با حرف های سیاسی فراوان پیرامون سعی دولت و مشایی برای ادامه قدرت و رسیدن به پست ریاست جمهوری آکنده شده در اولین واکنش گمان می کنند که این هم حرکتی دیگر از سوی دولتیان در راستای انتخابات ریاست جمهوری سال آتی و آماده سازی فضا برای اقدامات تبلیغاتی است.

اما بواقع این نظریه چندان هم درست نیست. برای اینکه حضور مشایی در هیئت دولت و نزدیکی او به مراکز حساس می توانست تاثیر بسیار مناسب تری را برتدارک انتخابات ریاست جمهوری پیش رو داشته باشد و در واقع احمدی نژاد با این حکم او را به تبعید از قدرت فرستاده است. آن هم نه تبعیدی که ناشی از تصمیم خود احمدی نژاد باشد بلکه تبعیدی که ناشی از اجبار و تن دادن وی به این تصمیم است. این را می توان به راحتی از لحن و طول و عرض حکمی که برای مشایی صادر کرده است، دریافت.

اما چه اتفاقی رخ داده که احمدی نژاد به این برکناری رضایت داده است؟ چه چیزی وی را مجبور به اتخاذ چنین تصمیمی ساخته است؟ یا بهتر است بگوییم علت نوشیدن این جام زهر توسط احمدی نژاد که جزع و فزع آن از فحوای نامه اش، که همچون وصیت نامه اش هست، پیداست چه بوده است؟

همه این ها را باید در لایه های تو درتوی پشت پرده سیاست جستجو کرد.

چندی پیش مجلس طرح مجدد سوال از رئیس جمهور را در دستور کار قرار داد. سوالی که همه حتی خود نمایندگان می دانستند که هیچ نتیجه ای را نمی تواند به همراه آورد و اصولا طرح چنین مسئله ای در فضای سیاسی کشور بسیار غیر منطقی بنظر می رسید. البته در صورتیکه هدف تنها همان محورهای مطرح شده در متن سوال از احمدی نژاد باشد.

مجلس به ناگهان از طرح چنین پرسشی از احمدی نژاد عقب نشینی کرد اما پس از چندی و در حالیکه تب و تاب بازار ارز و طلا فروکش کرده بود با سماجتی تعجب برانگیز طرح را تصویب و تاریخ سوال را مشخص کرد.

این اقدام دقیقا این مفهوم را به ذهن می رساند که مجلس تصمیم خود را در ارتباط با نتیجه دار بودن طرح سوال از رئیس جمهور گرفته و همه بر سر یک تضمین و اقدام در صورت مناسب نبودن پاسخ های رئیس جمهور به توافق رسیده اند. چه اینکه همه نمایندگان از پیش می دانستند که احمدی نژاد در روز طرح سوال نمی تواند آنان را کاملا قانع سازد.

همه چیز تا اینجا بیانگر این است که مسئله ای دیگر در پس ظاهر سوالات در بین بوده است و نمایندگان مجلس هدفی دیگر را حقیقتا دنبال می کرده اند. آن ها مسلما در پی یافتن جواب های قانع کننده احمدی نژاد نبوده اند چه در خوش بینانه ترین حالت رئیس جمهور فقط می توانست وعده درست شدن وضعیت را بدهد و این هم جز ریشخند مردم برای مجلسیان دست آورد دیگری را بهمراه نمی آورد.

پس این پیراهن عثمان به چه کار مجلسیان می آمد؟ آیا پای یک باج خواهی سیاسی در بین بوده است؟ آیا احمدی نژاد برای رها شدن از زیر تیغ گیوتین بهارستان باید هزینه ای را می پرداخته است؟

کمی به جلوتر می رویم. در روزی که رئیس جمهور صد تن از نمایندگان مجلس را به میهمانی دعوت می کند. براستی چرا باید احمدی نژاد نمایندگانی را که قرار است او را به پای میز محاکمه بکشانند به میهمانی و خوش بش فرا خواند و نمایندگانی که تصمیم به سوال از رئیس جمهور را دارند چرا باید به حضور در چنین ضیافتی راغب باشند؟ شاید قرار است در این بین چیزی یا کسی فدا شود؟

این چیز یا شخص که قرار است فدا شود کیست؟ مجلس؟ احمدی نژاد؟ یا شاید هم اسفندیار رحیم مشایی...

مسلما در این بین توافق پنهانی میان نمایندگان و ریاست جمهوری حاصل می گردد. قرار است اتفاقی بیفتد. شاید هم قرار است دو اتفاق بیفتد.

از آنجا که افکار عمومی اجازه عقب نشینی چند باره مجلس را از این موضع نمی دهد و اگر نمایندگان پس از آن همه سماجت باز اعلام کنند که از طرح سوال از رئیس جمهور پشیمان شده اند علاوه بر اینکه به باد انتقاد و استهزاء گرفته می شوند، کفایت و اعتبار مجلس هم بشدت صدمه می بیند و وجود قوه ای بنام مقننه از ادبیات مردم خشمگین و دلسرد حذف می شود.

از آن سو اگر مجلس بر خواسته خود پافشاری کند علاوه بر اینکه نشانگر این است که توافقی با دولت حاصل نکرده اقدامش حتی می تواند منجر به حذف رئیس قوه مجریه شود و نظام در این شرایط اصلا به دنبال چنین هدفی نخواهد بود.

پس مجلس باز هم دست به دامن رهبر معظم انقلاب اسلامی می شود و هزینه این فرار به جلو خود را بر دوش رهبری می اندازد در صورتیکه شخص مقام معظم رهبری پیش از این با تاکید بر لزوم وحدت سه قوه و پرهیز از تنش آلود کردن فضای جامعه تلویحا مجلس را از ادامه خواسته اش بر حذر می دارد.

با دستور مقام معظم رهبری مجلس از بار حاصل از فشار افکار عمومی ناشی از عقب نشینی خلاصی می یابد، احمدی نژاد از حضور در بهارستان و احتمال برکناری می گریزد و مردم مسئله را همانطور که می بینند می پذیرند.

اما نتیجه باج خواهی های سیاسی امروز ظاهر می شود. اسفندیار رحیم مشایی بالاخره پس از هفت سال کنار گذاشته می شود و بازوی راست احمدی نژاد از او جدا می گردد.

منبع: بوشهر نیوز