گفت:
نمی دانم چه بر سر دارد این بخت دو رنگ من
ز دشمن می گریزم، دوست می آید به جنگ من
حالا چرا دوست و دشمن و اصلا چرا گله از بخت دو رنگ؟ الان عرض می کنم:
هفتم اسفندماه همین پارسال بود که انتخابات مجلس شورای اسلامی به سلامتی و دل خوش برگزار شد و پس از کلی شور و شوق و رقابت سالم و ناسالم بالاخره مردم به نماینده فعلی اعتماد کردند و ایشان را با سلام و صلوات روانه مجلس نمودند. بنده با اینکه به عنوان عضو تیم انتخاباتی نماینده محترم، نقش فرعی و کوچکی در این پیروزی داشتم و هر کوتاهی و قصور یا خدایی نکرده، هر اشتباه ایشان، به پای من و امثال من هم نوشته می شود و  به عبارت دیگر امروز هر چه بنویسم تف سربالاست و شاید به خودم برگردد اما اینها دلیل نمی شود که معایب را نبینم و از کاستی های احتمالی چیزی ننویسم.

همه می دانیم نماینده محترم، انسان سلیم النفس و خوش ذاتی است و سعی دارد همه از او راضی باشند و به عبارت دیگر می خواهد با یکی به میخ و یکی به نعل زدن، مرضی الطرفین باشد  و شیشه و سنگ را در بغل هم نگه دارد. اما جناب آقای نماینده محترم مردمِ به قول خودتان " فهیم " دشتستان در مجلس شورای اسلامی: ما می دانیم جنابعالی قبل از اینکه به مجلس بروید عضو مجمع مشورتی توسعه استان بوده اید مجمعی که به گمانم فقط یک اسم دهن پرکن و پر طمطراق است و به مثابه " آفتابه و لگن هفت دست، شام و نهار هیچی " تاکنون هیچ منفعت محسوسی برای استان نداشته، ضمن اینکه رئیس ستاد آقای روحانی در استان بوشهر هم بوده اید و علاوه بر آن از سالیان دور، با بسیاری از دولتیان مراوده و حتی دوستی داشته اید. همه اینها درست اما اولین انتقادی که به شما وارد است این است که چرا در بیشتر جلسات و سخنرانی ها هنوز هیچ نشده کاغذ تاشده ای از جیب در می آورید و شروع می کنید از دولت و دولتیان حمایت کردن، آنهم پرشور و حرارت و با عدد و رقم. چرا اینکار نشده؟ دولت بودجه ندارد. چرا این بودجه تخصیص داده نشده؟ دولت پول ندارد. چرا فلان شده؟ چون بهمان شده. چرا کوف و زهرمار نشده؟ چون دولت زیر فشار است. نوعی ماست مالی و لاپوشانی کاستی ها  با ادبیاتی فاخر و البته به سبکی جدید . جنابعالی چکاره اید؟ وکیل ملت یا نماینده دولت؟ نماینده مردمید یا سخنگوی دولت تدبیر و امید؟ چرا سوراخ دعا را گم کرده اید و فراموشتان شده نماینده مردم هستید و باید از حق و حقوق مردم دفاع کنید و از دولت و وزرا انتقاد؟ اما مثل  اینکه برعکس نهند نام زنگی، کافور.

البته بنده انتظار ندارم  مانند دکتر محمد مصدق روزی که به نخست وزیری رسید از جبهه ملی استعفا داد و گفت: "من از این جبهه استعفاء می دهم  چون نخست وزیر همه ملت ایران هستم "، شما  نیز روزی که به مجلس رفتید از مجمع مشورتی استعفا می دادید و قید دولت و دولتگرایی را می زدید. نه، اما به هر حال هرچیز حساب و کتابی دارد و معتقدم در دوستی و حمایت  نیز همچون دشمنی باید حد و اندازه نگه داشت و نباید بیش از اندازه لی لی به لالای دولتیان گذاشت . اگر خاطرتان باشد چند بار که با هم صحبت کردیم  گفتید و گفتیم که مردم از تندروی و افراطی گری خسته اند و قرار شد کسی به مجلس  برود  که معتدل باشد و چوب لای چرخ دولت نگذارد و کارشکنی نکند نه اینکه دربست موید و بلندگو و روابط عمومی دولت شود، افراطی گری که همه اش چوب توی  قلمِ دولت زدن نیست " از آن طرف بام  افتادن"  و حمایت غیرمنطقی از دولت هم نوعی افراط گرایی و یکی سویه نگری است. شما لااقل حفظ ظاهر کنید و بیاد بیاورید که مدیران استانی و حتی اعضای کابینه صدای نماینده مجلس را  که می شنوند باید از او حساب ببرند. چه کسی گفته وظیفه نماینده مجلس جفت کردن کفش مسئولین است؟ چه کسی گفته نماینده 200 هزار آدم  باید مثل خانه شاگرد ها جلوی فلان مقام دولتی خبردار بایستد؟ نماینده هایی را می شناسم و می شناسید که  وزیر فلان وزارتخانه با شنیدن اسمش دست و پای خود  را  گم می کند، آنها استاندار می برند و استاندار می آورند، حرفشان آنقدر دررو و خریدار دارد که برای وزیران گردن کلفت کابینه خط و نشان می کشند و اگر لازم شد آنها را  استیضاح می کنند آنگاه شما به جای انتقاد و زیر اخیه کشیدن دستگاههای اجرایی و توضیح خواستن از آنها، سنگشان را به سینه می زنید و از آنها دفاع می کنید؟ کار شما شده مثل کار آن حاکم.

می گویند خرِ بنده خدایی را دزدیدند. شکایت پیش حاکم برد، حاکم که مثل نماینده ما مرد باخدایی بود شروع کرد به نفرین کردن به دزدی که خر را برده بود: الهی خیر از عمرش نبیند کسی که خر تو را برد، الهی جوانمرگ بشود هر که خر تو را دزدیده است ، الهی به تیر غیب گرفتار شود ، الهی ... مردک خرباخته بلند شد که برود . حاکم پرسید : کجا می روی ؟ جواب داد: پیش مادرم، چون او بهتر از حضرت حاکم بلد است نفرین کند ... حالا حکایت نماینده محترم است. این تک و تعریف دادن و اینجور دربست کارهای دولت را تائید کردن که از سخنگوی دولت و مدیران روابط عمومی وزارتخانه ها و استاندار و حتی مدیران کل استان  هم بر می آید. مردم اگر این ادبیات و اینگونه حمایت تمام عیار و دوقبضه از ضابطان دولتی  را می خواستند، روابط عمومی ها و سخنگویان دولت که  بودند، دیگر چرا پای صندوق رای رفتند و نماینده انتخاب کردند و به مجلس فرستادند؟

تازه جنابعالی یکسال نشده به بهارستان تشریف برده اید، هنوز جایتان گرم نشده و جانتان گرم است و انگیزه دارید این چنین رفتار می کنید وای به اینکه دو سه سال روی این صندلی وکالت بنشینید و کرخت و بی تفاوت هم بشوید.
از همه اینها که بگذریم (که البته نمی گذریم) جنابعالی بهتر از بنده می دانید فلسفه تفکیک قوا و اصلا  یکی از وظایف قوه مقننه نظارت پارلمانی بر عملکرد دولت است شما فکر نمی کنید اگر به عنوان عضو قوه مقننه به اردوگاه دولت بپیوندید و کارهای دولتیان را دربست تائید کنید این اصل تفکیک و استقلال قوا را نادیده نگرفته اید و آیا با بی نظارتی باعث نشده اید همان بلبشو و کارهای ناصواب و همان شلم شوربای دولت گذشته به شکل و فرم دیگری تکرار شود و فساد و رانت و تمامیت خواهی یکبار دیگر در این کشور نهادینه شود؟ 

 
من به وقار و متانت و از همه مهم تر به سلامت مالی جنابعالی اطمینان کامل دارم و تا همین چند روز قبل به حرمت دوستی و نان و نمکی که با هم خورده ایم سعی می کردم چیزی به انتقاد از شما ننویسم اما راستش را بخواهید نتوانستم با خودم کنار بیایم و وظیفه ای که در انتقاد کردن از مسئولین و طرف مردم گرفتن دارم را نادیده بگیرم ضمن اینکه شایعاتی هم به گوشم خورده است شایعات خیلی بدی درباره بعضی اطرافیانتان که ان شاالله همه اش دروغ و حرف های خاله زنکی و کار شایعه سازان بدخواه و مغرض است. اما اگر خاطرتان باشد همان روزهای اول که انتخاب شدید در یک یادداشت خدمتتان عرض کردم که مردم هوشیارند و از این پس کارهای شما و حتی  نزدیکانتان را رصد می کنند.

در پایان آنچه همیشه گفته ام را یکبار دیگر تکرار می کنم: دولتها پول دارند، زور دارند، توپ و تانک و رسانه و تریبون و روابط عمومی و خلاصه همه امکانات را در اختیار دارند، دیگر کمال بی انصافی است اگر نماینده منتخب مردم که کارش دیدن منافع خلق الله و انتقاد و نظارت بر دولتیان است هم به اردوی دولتیان بپیوندد و بلندگوی قدرتمندان شود.

ضمن اینکه فراموش نفرمائید جنابعالی نماینده آن پیرمرد و پیرزن بی صاحب و بی کس و مظلوم فلان روستای دورافتاده ای  هستید که به چشم خود دیدم صبح روز هفتم اسفند شناسنامه اشان را به دست گرفته بودند و در حالیکه از خوشحالی پوست بدنشان به تنشان تنگی می کرد می خواستند  با رای دادن به شما همای سعادت را به دوش بنشانند. بله شما وکیل آنها  هستید نه آن وزیر و والی و مدیری که صد جور صاحب و صد کرور ثروث دارد.
امیدوارم در سال آینده شاهد تغییرات عمیقی در روند عملکرد حضرتعالی باشیم و ان شاالله همه کارهایتان از جنس انتصاب رئیس دفترتان باشد. رئیس دفتر لایقی که معتقدم با قبول این پست ایثار و از خودگذشتگی کرد تا بلکه کشتی طوفان زده دفتر نماینده مجلس را به سلامت به ساحل عافیت برساند هرچند بعید می دانم یک نفر بتواند کار این بازار آشفته شام را به سامان برساند چرا که به قول آن خواننده خوش صدایی که بنده صدایش را خیلی دوست دارم  " با یه گل بهار نمیشه ".
و من الله توفیق