اتحادخبر- قاسم پاکدل: گلیم بافی، حرفه ی خانگی زنان و دختران روستایی و عشایر در استان بوشهر است. فصل بافت معمولاً در پاییز و زمستان می باشد.
تار گلیم های روستایی اغلب از موی بز که دارای استحکام بیشتری می باشد انتخاب می شود ، ولی پود مصرفی تماماً از پشم است.
در استان بوشهر پس از گبه بافی، بافت گلیم به لحاظ رونق و اعتبار در جایگاه دوم قرار گرفته است.

عکاس: مهرداد خاک ره - دشتستان - روستای پُشت پَر

بافندگان در بافت گلیم طرح ها و نقوش خود را به صورت ذهنی، نقش پردازی می کنند.
بافندگان به وسیله دارهای افقی، طرح های هندسی و انتزاعی خود را در قالب رنگ های شاد و چشم نوازی بر زمینه گلیم، نقش می بندند.
غالب نقوش به کار رفته در گلیم های استان بوشهر شامل طرح های خراسانی، آقاجاری، دانه بیگی، حوض، چنگ، آیینه گل و تهرانی است.
این رشته از صنایع دستی در روستاها و توابع شهرستان هایی مانند کنگان، دشتستان و دشتی از رواج بیشتری برخوردار است.
در ادبیات فارسی عموما گلیم، با زیلو یا جاجیم و... به یک معنی بکار رفته است، اما به طور مشخص گلیم با زیلو و جاجیم تفاوت دارد.
گِلیم یا پَلاس یکی از انواع صنایع دستی زیراندازی و پوششی است که از ابریشم، موی بز، پشم گوسفند و یا دیگر چهارپایان اهلی بافته می‌شود.
گلیم به شکل سنتی‌اش، معمولاً برای پوشاندن زمین، دیوار و یا رواندازی برای حیوانات باربر استفاده می‌شود ولی امروزه به عنوان یک پوشش مدرن برای خانه‌های شهری نیز خریداری می‌شود.

تصاویر خود را برای نشر در قسمت تصویر روز اتحاد خبر به شماره ۰۹۳۶۶۳۲۰۱۱۴ ارسال نمایید تا با نام شما در این پایگاه خبری نشر داده شود. مثل همیشه با نظرات سازنده خود ما را یاری کنید./ص