زین الدين عاشوری:

ایران ما دراین برهه واجد شرایط خاص زیر است،
اول اینکه اجماع همسایگان ماچون ترکیه وعربستان وامارات وقطر ودیگر مرتجعین منطقه با اسرائیل تهدیدی است جدی ، وتاریخ درمواردی چون حمله محمود افغان درعصر ملاحسین صفوی ، ویورش صدام حسین درآغاز انقلاب  یادآور این است که اعراب اگر پشتوانه محکمی بیابند ، دردست درازی به ایران وهزینه کردن در  تضعیف ایران هیچ کوتاهی نمیکنند، واین واقعیت ریشه درفرهنگ ملی وضدشیعی آنها دارد.

دوم اینکه زمام دار دولت ۴سال  آینده امپریالیسم امریکا هم جمهوریخواهان جنگ طلب اندوهم ترامپ معترض به نظم نیم بند جهان امروز ومتاثر ازصهیونیسم جهانی.

سوم اینکه دیگر همسایگان ما هم که پاکستان وآذربایجان وعراق  وافغانستان باشند ، همگی ملیجک های مرتجعین عرب وامریکا یند. وبه روسیه هم اعتبار نشاید که دربزنگاه های  چون خرس ولگا نگاهشان به منافع راهبردیشان هست وبس.

چهارم اینکه همه شرایط بحرانی اکنون ما ،معلول سیاست های نامتجانس با هنجارهای جهان کنونی است، وهرچند که هنجارهای کنونی جهان تحمیلی است، اما این واقعیت فضای سیاسی جهان معاصر است،وامیدی به تغییر آنهم درکوتاه مدت نیست. لذا باید این واقعیت تلخ راپذیرفت که سیاست های غیر تعاملی ونامدبرانه وازنوع تصمیمات نابخردانه سلطان جلال خوارزمی ومامانش درشرایط کنونی نه تنها جواب نمی دهد ،بلکه خطر ناک هم هست، چرا که به اذعان اکثریت مطلق  کارشناسان گوناگون سیاسی ، چه داخلی وچه خارجی، اگر  سیاست خارجی دولت اصولگرای دهم ازسال ۹۲ به بعد هم ادامه میافت، ایران راهی نداشت جز اینکه مثل عراق قبل ازحمله امریکا تسلیم سیاست نفت دربرابر غذا گردد، یا مانند کره شمالی موضعی انتهاری ،انغماسی درقبال اجماع مرتجعین عرب واسرائیل وامریکا  واتحادیه اروپا وحتی اجماع جهانی پیشه کند، که هر دواین راه کارها ،کشور مارا محکوم به شرایط عراق سال ۲۰۱۰ مینمود،
لذا ما باید بر اساس فهم شرایط خاص خاور میانه وجهان معاصر وبخصوص اوضاع داخلی ، درانتخاب رئیس جمهور آینده وسکاندار قوه مجریه تصمیم بگیریم،
اما آنچه که درد آگاهان ودلدادگان به ایران را صد چندان کرده ومیکند، تاثیر عمیق پوپولیست ها ولمپن ها وقشر ناآگاه  درانتخابات است،و
هنوز بسیارند کسانی که نمیدانند شرایط فعلی معلول سیاست های نامعقول ونامتعارف دولتهای ۹ و۱۰  وادامه همان سیاست های تنش افزای قبلی است،واگرسیاستهای مدبرانه دولت ۱۱هم صد درصد جواب نداد ،بدلیل موازی کاری افراطیون بودوبس.

پنجم اینکه سفر اخیر وزیر خارجه سعودی به بغداد حداقل این پیام برای ما دارد که دست عراقی ها هم برای فشردن دست سعودیها همیشه بسوی آنها دراز بوده است، و به باور من اگر فلسطینی ها میخواستند بطور جدی درکنفرانس سوم حمایت ازفلسطین درتهران شرکت کنند، میتوانستند خیلی فعالتر ونمادینتر از آنچه شاهد بودیم شرکت کنند، زیرا شخصیت های فلسطینی شاخصی ازجنبش حماس گرفته تا جناح های معتدلتر دربیرون ازغزه ودراروپا وافریقا وخاور میانه حضور دارند، اما چون نخواستند سعودی ها وشیوخ عرب از آنها رنجیده شوند ، عطای کنفرانس حمایت ازانتفاضه سوم را به لقایش بخشیدند.

درنتیجه باید نگرش ومواضع وراهکار ما درقبال جهان مطلقا سرمایه داری ومادی جز ازمنظر منافع ملی مان نباشد.واین ممکن نیست ،مگر اینکه دراولین قدم به  رئیس جمهوری رای بدهیم که  مجری سیاست های تنش زا نباشد ومجری سیاست گفتگو وتعامل باجامعه جهانی باشد و مشارکتونظارت همه جناح ها ونحله های قومی ومذهبی در مدیریت جامعه فراهم آورد./ص