در سال ۱۹۷۰ به همراه گروه ایرلندی Skid Row نخستین آلبومش را ضبط و منتشر کرد. فیل لینت، یکی از اعضای این گروه، چندی پس از انتشار آلبوم از گروه جدا شد و گروه پرآوازه تین لیزی را به راه انداخت.

 

گری مور نیز در سال ۱۹۷۴ به این گروه پیوست و یک سال آن را همراهی کرد.

در سال ۱۹۷۸ بود که پس از فراز و نشیب‌های زیاد، نخستین آلبوم سولوی گری مور انتشار یافت؛ آلبومی با عنوان "بازگشت به خیابان".

 

یک سال بعد، قطعه "کوره‌راه‌های پاریس" در صف ترانه‌های پرفروش روز قرار گرفت. او در همان سال بار دیگر گروه تین لیزی را در تور آمریکا همراهی کرد، اما این همکاری نیز در همان دوران اجرای کنسرت‌ها متوقف شد.

 

 
گری مور را بدون شک می‌توان یکی از بهترین گیتاریست‌هایی دانست که ایرلند به دنیای موسیقی راک عرضه کرده است. او همواره در بین سبک‌های راک، هارد راک و بلوز در حرکت بود.

تمرکز بر فعالیت انفرادی

از سال ۱۹۸۲ به بعد، گری مور بطور مرتب آلبوم‌های سولو به انتشار رساند و در کنار این فعالیت‌های انفرادی، چهره‌ها و گرو‌ه‌های معروف راک و هارد راک، از جمله "ون هالن"، اوزی آسبورن" و AC/CD را در اجرای کنسرت‌هایشان همراهی کرد.

گری مور که در اواخر دهه‌ی هشتاد میلادی آنطور که باید و شاید طعم موفقیت را نچشیده بود، در سال ۱۹۹۰ از سبک هارد راک فاصله گرفت و قدم به عرصه موسیقی بلوز گذاشت.

 

او در سال ۱۹۹۰، آلبوم Still Got The Blues را منتشر کرد که مجموعه‌ای بود متشکل از اجراهایی تازه از قطعات استاندارد سبک بلوز و همچنین قطعاتی که مور خود ساخته بود.

در این آلبوم جرج هاریسون، عضو پیشین گروه بیتل‌ها نیز به عنوان نوازنده‌ی مهمان حضور داشت. ترانه‌ای که با خود این آلبوم هم‌نام است را می‌توان یکی از خاطره‌انگیزترین و معروف‌ترین قطعات گری مور دانست.

سفر در سبک‌های مختلف

گری مور از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۲ با هنرمندان مختلف همکاری داشت و آلبوم‌های متعددی ضبط و منتشر کرد که هر یک از لحاظ سبک و حال و هوا متفاوتند.

برای نمونه آلبوم "در حول و حوش رویای بعد" که در سال ۱۹۹۴ به همراهی جیک بروس و جینجر بیکر (دو عضو پیشین گروه معروف Cream) ضبط شد، بیشتر فضای موسیقی بلوز دارد تا آلبوم "روزهای تیره در بهشت" که در آن فضای پاپ و راک حاکم است.

 

یا آلبوم "ضرب‌آهنگی متفاوت" که ترکیبی است عجیب و غریب از موسیقی راک، بلوز و همچنین فضای الکترونیک.

 

گری مور پس از گشت و گذار در فضا‌های گوناگون، در سال ۲۰۰۲ اعلام کرد که قصد دارد به ریشه‌های گذشته در موسیقی هارد راک بازگردد.

 

او در نخستین دهه‌ی قرن بیست و یکم چند آلبوم منتشر کرد که در برخی از آنها هارد راک حرف اول را می‌زند و در شماری نیز هنوز رگه‌هایی از بلوز محسوس است.
 
گری مور که بسیاری از کارشناسان او را یکی از نوابغ گیتارنوازی می‌دانند، در سن ۵۸ سالگی درگذشت./ج