«ساربانا مددی تا خوش و آسان بروم»
سرو بلند اعتدال و یار قبل‌الفتح بناینگذار فقید انقلاب، حضرت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی ناگهانی از میان ما رفت و حسرت و اندوه بر دلهایمان گذاشت. تلخی این فقدان بی شک در ذائقه دوستداران وی و اندیشه نورانی امام(ره) سالها باقی خواهد بود. ایشان در بیش از هشت دهه حیات پربرکت خویش جز به سربلندی ایران و خدمت به مردم قدرشناس آن نیاندیشید که زندگی سراسر مجاهدت ایشان گواه این سخن است. مبارزه وی به پیش از آغاز نهضت امام در سال 41 برمی‌گردد؛ و در کمتر صحنه‌ای از حوادث معاصر جای او خالی است.

خالصانه دارایی خود را در راه مبارزه و آزدی ایران هزینه نمود و رنج و سختی، زندان، تبعید و فراق ایام مبارزه را با جان و دل پذیرا بود، پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی بی زره‌ای تردید و با وفاداری تام و تمام به طریق سدید امام عزیز در مناصب مختلف شایستکی خود را نشان داد و علاقه و ارادتش را به خاندان امام (ره) بویژه یادگار عزیز و مظلومش حضرت آیت‌الله سید حسن خمینی (دام عزه) در لحظه‌های سخت و حساس با موضعی صریح و روشن بیان نمود.

در حوادث و اتفاقات گوناگون پس از رحلت امام(ره) با دفاع قاطع و اظهار مودت و محبت دائمی به رهبر معظم انقلاب (دامت برکاته) و راهروی وی، همراهی با مردم و دفاع از حقوق قانونی آنان را مد نظر داشت و در این مسیر سختی‌ها، ناملایمات، تهمت‌ها و نارواها را صبورانه تحمل کرد. در برخی مراسمات که باید نقطه اتحاد و همدلی ملت وفادار به انقلاب باشد در سالهای اخیر توسط برخی در نوک حملات و بی مرامی‌های قرار گرفت که در دوران قدرت وی ارادت و سرسپردگی خویش را به اوج رسانده بودند. تاریخ از این نمونه‌ها کم ندیده است.!

در انتخابات سال 92 مصلحت انقلاب و نظام را بالاتر از حیثیت فردی دانست و کریمانه آنچه بر او رفته بود را تحمل نمود و با منتخب ملت همراهی کرد و پس از آن، از آرمش و آمادگی برای مرگ سخن گفت. رقیبان ناجوانمردانه هرچه خواستند گفتند و نوشتند و او را آماج ناکردها و ذهنیت‌ها قرار دادند اما قلب صبور او بود که با خواندن بخشی از حوادث دوران امیر کبیر اشک از دیدگانش جاری می‌کرد گویی اکنون خود اوست که دچار حوادث مشابه‌ای است.

او دین خود را به کشور و مردم ادا  کرد و «خوش و آسان» در کمال ناباوری سر به آستان دوست سپرد و از میان ما رفت. خداوند روح بلندش را با اولیاء، ائمه، امام عزیز و شهدای والامقام که فروتنانه به آنان عشق می‌ورزید محشور فرماید و در روضه مینوی ملکوت از خان کرمش جرعه جانبخش نوشد.

«سلام بر او که سعادتمند زیست و مظلومانه رفت»

محمد زارع بوشهری