از همان روزهای نخست، رفتارهای" احمدی نژاد" ،بسیار برایم عجیب و غریب می نمود.حداقل در عمر بیست و هفت -هشت ساله ی انقلاب،این نوع رفتار،سابقه نداشت.از طرفی خود را انقلابی،مسلمان و شیعه ی دوآتشه می دانست و از سوی دیگر،ابتدایی ترین اصول اخلاقی و دینی را در مقابل سایرین(خصوصا مخالفین سیاسی)،رعایت نمی کرد.بعضی رفتارهای تصنعی، دوگانه و ریاکارانه ی او،کاملا نشان از بی تجربگی و بی تدبیری اش داشت.به طور مثال در روز "تنفیذ حکم ریاست جمهوری اول"،بعد از دریافت "حکم"،دست رهبری را بوسیداما در "تنفیذ دوم سال۸۸"حتی از یک روبوسی هم امتناع کرد.و پس از آن،حتی از این مرحله  هم عبور نمود و این ذوب شده ی در ولایت! کار را به جایی رساند که نهایتا اعلام کرد："رأی من بالاتر از این حرف ها بود و حمایت رهبری باعث شد تا رأی من کم شود!!!"
ماجرای قهر چند روزه ی ایشان هم که همگان در جریان هستند و لازم به تفصیل نیست.
علاوه بر این دو نکته،موارد دیگر هم اتفاق افتاد که حقیقتا برای همه ی کسانی که شعارها و شخصیت گذشته ی احمدی نژاد را می شناختند؛بسیار غریب می نمود：
اول، در ماجرای عزل مشایی(علیرغم حکم رهبری و بی تفاوتی در پاسخ به نامه ی رهبری)
و دوم،بعد از ماجرای فیلم"برادر لاریجانی"و تذکر شدید رهبری،در خصوص این رفتارهای خارج از قاعده،موضع گیری و پاسخ او به رهبری،نشان از غرور و توهمی بود که وجود او را فرا گرفته بود.
در میان رفتار های متوهمانه و خارج از قاعده ی او ،همراهی کردن"مشایی" در ستاد انتخابات کشور،در روز ثبت نام "مشایی"و حرکات جلف او،نظیر تنظیم میکروفون "مشایی"بسیار  جای سؤال داشته و دارد.
پس از رد صلاحیت "مشایی"تنها کاری که از دست"احمدی نژاد"بر می آمد؛قهری نصفه و نیمه بود.او با نهایت استیصال،بر خلاف معمول،ساعات پایانی روز،پای صندوق رأی،حاضر شد.
به نظر من همه ی این حرکات و رفتارهای خارج از معمول "احمدی نژاد"در سال های مسؤلیت، نشان از متوهم بودن و غرور کاذبی داشت که شوربختانه ،دامن ایشان را گرفته بود.اما در اتفاق اخیر و نامه متواضعانه و متفاوتش به رهبری،نشانه هایی از بیرون آمدن او از توهم،دیده می شود.گرچه این حرکت جدید او،به نوعی یک ترفند برای از دست ندادن آینده است؛با این حال،برای کسی که روزی همچون"زنگی ای مست"به هیچ حکم و پیشنهادی،تمکین نمی کرد؛این شگرد،یک گام به جلو محسوب می شود.

مختار فیاض

هشتم مهرماه نود و پنج