آموزگار در سال ۱۳۵۵ به عنوان دومین دبیرکل "حزب رستاخیز ایران‌" و مشاور نخست وزیر به کنگره حزب معرفی گردید. وی سپس در شهریور ماه ۱۳۵ به عنوان نخست وزیر ایران سکان هدایت دولت را برعهده گرفت.

اما عملا در دوران نخست وزیری آموزگار مخالفت‌ها در کشور بالا گرفت. در پی این تحولات و افزایش اعتراضات، وی در نهایت از مقام نخست‌وزیری و دبیرکلی حزب رستاخیز استعفا کرد.

هفت روز پس از استعفای آقای آموزگار، محمدرضا پهلوی، حزب رستاخیز را منحل کرد. آقای آموزگار در آذر ماه ۱۳۵۷ ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد.

پس از آن فعالیت‌های آقای آموزگار بر اقتصاد جهانی و صندوق بین‌المللی پول متمرکز بود.

آقای آموزگار متولد چهارم تیر ماه ۱۳۰۲ استهبان فارس بود. پدرش حبیب‌الله خان آموزگار از قضات وزارت عدلیه رضا شاه بود.

جمشید آموزگار، دانش‌آموخته حقوق و اقتصاد در دانشگاه تهران و فارغ‌التحصیل مقطع دکترای مهندسی هیدرولیک از دانشگاه واشنگتن بود. وی عضو مجلس مؤسسان و دوره‌های دوم و سوم مجلس سنا بود و در کابینه حسین علاء وزارت فرهنگ را بر عهده داشت. وی دوران ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و تحصیلات دانشگاهی‌اش با جنگ دوم جهانی مقارن شد.

او تحصیل در رشته‌های حقوق و اقتصاد دانشگاه تهران را رها کرد و به آمریکا رفت. در دانشگاه کرنل لیسانس مهندسی راه و ساختمان را گرفت. در رشته مهندسی هیدرولیک در دانشگاه واشنگتن ادامه تحصیل داد و با اخذ مدرک دکترا از آنجا فارغ التحصیل شد. در سال ۱۳۲۸ فعالیت‌های اجرایی خود را با سمت کارشناسی در سازمان ملل آغاز کرد.

سال ۱۳۳۰ به ایران بازگشت و دو سال بعد، معاون مهندسی وزارت بهداشت شد و پس از آن به مدت بیش از هفده سال در کابینه‌های دکتر منوچهر اقبال، حسنعلی منصور و هویدا فعالیت داشت. او سابقه وزارت بهداشت، کشور، کار، کشاورزی، دارایی و در نهایت، نخست‌وزیری کشور را در کارنامه خود دارد.

در سال ۱۳۴۶ کارشناس بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول بود. در همین سال به ریاست مجمع سالانه این بانک برگزیده می‌شود./م