اتحادخبر: این مثلث درهم برهم از برگ یکی از زشت  ترین گیاهان در دنیا نامیده شده است. در حالی که این گیاه قطعا زیبا نیست، یکی از شگفت انگیزترین اعضای خانواده ی گیاهان است.

Welwitschia mirabilis فقط در صحراهای نامیبیا و آنگولا می روید. زمانی که در سال 1859 این گیاه توسط دکتر و گیاه شناس اتریشی فردریش ولویش(Friedrich Welwitsch) کشف شد، او انقدر تحت تاثیر این گیاه قرار گرفت که هیچ کاری به جز زانو زدن و نگاه کردن نمی توانست بکند، و می ترسید که اگر دست به آن بزند معلوم شود که زایده ی تخیل او بوده است.

این گیاه عجیب تنها دو برگ دارد. این جفت برگ همان برگهای کوچکی هستند که زمان رشد دانه به وجود می آیند. دو برگ مثل ناخن بلند می شوند و نوک آنها به مرور زمان فرسوده می گردد. برگها روی زمین می خوابند و کم کم پاره شده و تبدیل به چندین روبان می شوند که انگار این گیاه چندین برگ دارد. بسیاری از این گونه گیاه بیش از هزار سال عمر دارند.


این نوع گیاه بسیار تنهاست. این گیاه متعلق به گروهی از گیاهان است که 140 میلیون سال پیش در دوره ی دایناسورها زندگی می کردند. با گذشت زمان همه ی خانواده ی این گیاه ناپدید شدند اما این گیاه همچنان باقی مانده است.

این گیاه بسیار آهسته رشد می کند و ارتفاع آن می تواند به 1.5 متر از سطح زمین برسد، اگرچه اکثریت این گونه کمتر از 1 متر ارتفاع دارند. برگ ها به طور میانگین 8 تا 15 سانتیمتر در سال رشد می کنند. یک گیاه هزار ساله می تواند تا 150 متر برگ داشته باشد، اگرچه برگهایی بلندتر از 4 تا 6 متر به ندرت در گیاهان زنده دیده می شود. بعضی از بزرگترین های این گونه می توانند تا 4 متر عرض داشته باشد.

برگ های این گیاه بسیار ضخیم بوده و ضخامت آنها به1.4 سانتی متر می رسد که به خنک و مرطوب ماندن خاک زیر گیاه کمک می کند، چیزی که برای حیات گیاه در کویر بسیار لازم است. از آنجایی که بارش باران در اینجا نامنظم است، گیاه رطوبت مه ای را جذب می کند که به طور معمول در شب ها از برخورد جریان سرد شمالی با هوای گرمی که ار صحرای نامیب می آید شکل می گیرد. برای جذب این رطوبت برگ ها در شب روزنه های هوایی خود را باز گذاشته و با برطرف شدن مه آنها را می بندند. به خاطر وابستگی آن به مه، این گیاه به ندرت در فاصله ای بیش از 100 کیلومتر از ساحل یافت می شود.

این گیاه در زمان خشکسالی شدید منبع غذایی بسیار مهمی برای حیواناتی مانند غزال آفریقایی، گورخر و کرگدن سیاه به حساب می آید. این گیاه همچنین سایه ی مورد نیاز مارها و مارمولک ها را تامین می کند.

این گیاه نه در خطر است و نه مورد تهدید، اگرچه مدارکی مبنی بر نوعی عفونت قارچی وجود دارد که گفته می شود اثر منفی بر تولید مثل این گیاه دارد. این گیاه تحت حمایت قانون و در سیستم پارک های ملی و حفاظت مشترک در نامبیا و آنگولا قرار دارد. در سال های اخیر، این گیاه تبدیل به یک جاذبه ی گردشگری شده است.

/ج