محسن صدیق
لمپنیسم انواع گوناگونی دارد که گاها در لباسهای متفاوتی بروز مینماید. برای نابودی یک ملت دیگر نیاز نیست مثل چنگیز خان مغول به قتل و عام همه جانبه یا به آتش کشیدن شهرهای بزرگ فرهنگی روی آورد. بلکه کافی میباشد اصل معنازدایی را در غالبی عوام فریبانه و سطحی ارائه کرد.
در عصر امپراطوری شبکه های اجتماعی، شاید برنده ترین سلاحی میباشد که میتوان ابزار دست لمپنیسم باشد، جهت معنازدگی، در جامعه ای که روزانه توسط چنین ابزارهایی پول و ثروت به شیوع مختلف تبلیغ میگردد. در این وادی لمپنیسم برای خروج از دنیای بسته و خود برتر بینانه متاسفانه چیزی جزء توهین و نفی دیگری نمی شناسد. چرا که در نهادینه شدن این بی تفکری و معنا زدایی ابتذال نه اینکه مذموم شمرده خواهد شد ، بلکه به عنوان سند و برند موفقیت بر سینه چسپانده میگردد.

دست به دست شدن ادبیات سخیفانه " حسین هدایتی" قهرمانی که چنین سند فداکارانه ای به سینه چسپانیده شاید بهترین گواه بر موضوع باشد. ادبیات سراسر توهین آمیز ایشان به جوان شایسته استان بوشهر "مهدی طارمی" پیش از آنکه توهین به شخص طارمی باشد به حتم توهین و به استهزاء گرفتن مردمانی میباشد که همواره و در طول تاریخ عرصه فداکاریها و رشادتها بوده و میباشد.
در این میان و به حتم هواداران فهیم باشگاه مردمی پرسپولیس که بخش اعظمی از این مردم را شکل میدهد، هیچگاه چنین توهینی را نه به شخص طارمی خواهند پسندید، نه چنین اشخاصی با چنین ادبیاتی را قهرمان خود معرفی میکنند.

چرا که استان بوشهر پایتخت اقتصادی ایران بوده و آقایان به ظاهر متمول هر چه دارند از حق همین مردم بوده و اینکه قبل از طارمی هم بازیکنان بزرگی از این باشگاه تحت لژیونر در کشورهای مختلف ترانسفر شده اند.
باری ادعاهای زیادی و جاهلانه افزون بر آنکه نشانه کم مایگی یا بی مایگی انسان است. همواره برای آدمی، دردسر آفرین نیز هست، زیرا دیر یا زود، حقیقت امر آشکار خواهد شد که محبوبیت صرفا در گرو عوام فریبی نبوده و نخواهد بود. و صد البته ابتدا ملتزم به رشد  صغریت فکری میباشد و سپس زدودن طفولیت فکری
 به تعبیر مولوی:
حد خود بشناس و بر بالا مپر
تا نیفتی در نشیب شور و شر