سعید قاسمی:
شاید نقش تاثیرگذار کارگران در اقتصاد بر هیچ کس پوشیده نباشد، اما حکایت تلخ مشکلات کارگران، حکایتی پایان ناپذیر است که هر از گاهی با اتفاقات ناگواری که رخ می دهد مصائب این قشر زحمتکش بیشتر مطرح می شود.
قشری که اگر مطالبات آنها به خوبی پاسخ داده شود می توانند در رشد اقتصاد مقاومتي ایفاگر نقش مهمی باشند، ولی متأسفانه مواجهه کارگران با مشکلاتی همچون حقوق، بیمه،امنیت شغلی... و در مواردی عدم رعایت شان کارگر باعث پایین آمدن بازدهی این طیف از جامعه در اقتصاد ما شده است.
وضعیت معیشتی کارگران بخصوص در سالهای اخیر با تورم و رکودی که بر اقتصاد ما حاکم بود از سالهای گذشته هم وخیم تر شد که با یک مقایسه ساده می توان به این موضوع پی برد.
در سال پایانی دولت اصلاحات یعنی سال 1384 حداقل دستمزد 122000 تومان در نظر گرفته شده بود که در همان سال متوسط قیمت یک سکه تمام بهار آزادی نیز 122000 تومان بوده است.
در حالی که در پایان سال دولت احمدی نژاد یعنی سال 1392 حداقل دستمزد 487000 تومان و متوسط قیمت یک سکه تمام بهار آزادی 1040000 بوده است. یعنی سال 84 یک کارگر با حداقل دستمزد خود می توانست یک سکه بخرد ولی در سال 92 توانایی آن تقریبا به نیم سکه کاهش پیدا کرده است که خود نمایانگر وخامت وضع اقتصادی کارگران است.
اما به جز حکایت معیشتی کارگران آنچه باعث جریحه دار شدن روح جامعه کارگری ما شده برخوردهایی به دور از انصاف است که هر از گاهی در گوشه کنار کشورمان در ارتباط با این قشر شریف رخ می دهد.
شاید موردی که این روزها واکنش بسیاری را در پی داشت ماجرای شلاق خوردن کارگران معدن طلای آق دره بود. کارگرانی که بابت اعتراض به از دست دادن کارشان شلاق خوردند. بنده حقوقدان نیستم که بخواهم جنبه های حقوقی این قضیه را بررسی کنم اما آیا به لحاظ انسانی و وجدانی در نظر گرفتن حکم شلاق به دلیل اثرات روحی شدیدی که دارد برای این کارگران منصفانه بوده است؟
اما حکایت وضعیت نامناسب کارگران به همین جا ختم نمی شود. در عسلویه که به قطب انرژی ایران تبدیل شده است اگر اغراق نکنم هر ماه شاهد چندین اعتراض و اعتصاب کارگری هستیم.
 ملت از خانه هایشان در اقصی نقاط کشور به امید کسب نانی راهی آلوده ترین منطقه صنعتی ایران شده و مشغول به انجام کارهای سخت می شوند و شاید تنها انتظارشان حقوقی است که سرماه به آنها بدهند ولی متاسفانه چه بسیارند شرکت هایی که حقوق کارگرانشان را با تاخیر چندماهه می پردازند. شاید باور نکنید کارگرانی هستند که هنوز حقوق و عیدی اسفندماه سال گذشته را هم دریافت نکرده اند.
کارگرانی که اکثرا هر چند ماه یکبار به خانه می روند. اکنون شرایط زندگی کارگری را تصور کنید که چندماه به خانه نرفته و در کمپ های کارگری با وضعیت بد بهداشتی و غذایی زندگی می کند و حقوقش هم چندماه به تاخیر بیفتد. حال این شخص چگونه باید باشد؟
آیا این استثمار و بردگی مدرن نیست؟ در همین چند روز گذشته کارگران فاز 19 پارس جنوبی بعد از چند روز اعتصاب به دلیل تاخیر 6 ماهه حقوق پس از اینکه به اعتراضشان رسیدگی نشد به دفاتر اداری حمله و با حراست درگیر می شوند که منجر به دخالت نیروی انتظامی جهت ختم غائله می شود.
این کارگران قربانی سیستمی هستند که در آن اصل بر سود و منفعت است، سیستمی که در آن بر فعالیت شرکت های پیمانکاری نظارت چندانی نیست و قانون براحتی توسط سیستم دور زده و یا نادیده گرفته می شود. سیستمی که از وضعیت بد اشتغال سوء استفاده کرده، کارجویان را جذب و آنگونه که می خواهد با آنان رفتار می کند.
این در حالیست که در اسلام کارگر منشور حقوقی دارد و کرامت ویژه ای برای آن قائل شده است. پیامبر ما دست کارگر را می بوسد چون همچون مجاهد فی سبیل الله است. حال این نوع از رفتارناشایست با کارگران چقدر به این نگاه اسلامی نزدیک است؟
طنز روزگار آنجاست که صدا و سیما در روزهایی که فضای مجازی آکنده از خبرهای مربوط به شلاق خوردن کارگران معدن آق دره و درگیری کارگران فاز 19 پارس جنوبی بود خبر اعتصاب کارگران فرانسوی را در تمام بخش ها با آب و تاب اعلام و تحلیل می کند و نهایتا نتیجه می گیرد که اقتصاد اروپا در حال فروپاشی است.
ای کاش صدا و سیما به جای پوشش تمام مشکلات دنیا  کمی هم مشکلات داخل کشور را واکاوی کند. دلیل این سانسورها درعصر امپراطوری رسانه های مجازی چیست؟ چرا بعضی از باز بودن فضای رسانه ای کشور و مطرح شدن این گونه مشکلات صنفی واهمه دارند؟