همین احساس را برای ثبت نام بچه ها و پرداخت پول ثبت نام و لباس و کتابشان داریم. به هر بدبختی و خواری که باشد این مرحله را می گذرانیم ولی خدا می داند که روزی نیست که این اطفال بی گناه با چشمانی اشکبار به خانه نیایند و از دست مظالم اولیا مدرسه ننالند که چه شده است و دوباره پول می خواهند. برخی معلمین علوم و ریاضی به تعداد ساعات درس مثل استادان حق التدریسی پول می خواهند. بعضی معلمان تاریخ و جغرافی و دینی و هنر و اجتماعی که به اصطلاح قرار است ریشه هویت و مدنیت ایرانی را برای رشد ساقه شکننده هویت دانش آموزان خود سیراب سازند از آن دو بدتر برای هر امتحان آزمایشی و فرمایشی وجهی را طلب می کنند. بعضی هم سرکلاس درس حاضر نمی شوند و علاوه بر درس نمره هم به دانش آموز نمی دهند آنگاه در مقام طلبکار بچه های مردم را متهم به سستی و اهمال می کنند. مدیر و ناظم هم که هر روز خدا مدرسه را به یک بهانه ای با تک زنگی تعطیل و علت را رفتن به مراسم رسمی و یا تکریم و بزرگداشت نام و خاطره شخصیتی یا مناسبتی عنوان می کنند. بعضی معلمین زبان هم که دیگر فریاد خلق را به عیوق رسانیده اند با این شیوه تدریس و کانون های زبان آموزیشان. تازه نوار و کتاب و لابراتوار و جزوه و دیلماج و دیکشنری هم می خواهند. ای خدا به کی بگویم؟ با چشم خودم دیده ام که معلم قرآن هم آن کلاسی را که باید در مدرسه باشد در خانه اش برگزار می کند و مثل ملا مکتبی های قدیم از بچه ها پول می گیرد تا کلام خدا را که مفت و مجانی برای راهنمایی همه آدم ها فرستاده شده به اطفالی که در گوششان اذان و اقامه گفته شده بیاموزند. بله دیگر از آن نسلی که کودکان مردم را مثل جگر گوشه های خود می دانستند کمتر کسی مانده. دیگر کمتر کسی برای صفاتی چون مروت و جوانمردی احترام و اعتباری قایل است. انساندوستی، دستگیری از همنوع و شرافت و مردانگی کمرنگ شده است. نام معلم برای مردم یادآور نام های بزرگ و دستان پرسخاوت و دل های دریایی بود اما امروز برای دارنده این صفات مابه ازای خارجی کمتر می توان یافت. در گذشته مرام و مشرب معلمی ریشه در ساده زیستی و یکرنگی و صداقت داشت. در قاموس معلمی حرام خوری و کم کاری نبود امانت داری و اصول اخلاقی، مدارا با مردم و صبر و تحمل از جمله خصلت هایی بود که معلمان در طول زمان با آن شناخته شده و با پایبندی به همین امور جایگاه ویژه ای در دل مردم داشتند.
آثار بزرگان بین اندر در و دیوار
آثار جوانمرد زکردار نشان است
اما تغییر ساختار اجتماعی ایران در سال های اخیر پس از جنگ و گرایش مردم به تجمل گرایی و ثروت اندوزی تعاریف ساختاری بسیاری از طبقه ها را با دگرگونی عمده مواجه کرد یکی از این مجموعه ها که سطح تاثیر شرایط اجتماعی در آن به حدی بود که می توان مدعی شد قلب ماهیت شده جامعه معلمی است.
از عزیزان رفته رفته شد تهی این خاکدان
یک تن از آیندگان نگرفت جای رفتگان