معمولا ميزان موفقيت مسئولان اجرايي بستگي به ميزان طرح ها و پروژه ها و اجراي آن ها دارد. مثلا اگر در خانه ملت (مجلس) يا دولت منتخب ملت طرح يا لايحه اي به تصويب رسيد اين مدير مسلط و فعال و خلاق و ساعي و خستگي ناپذير و جهادي است كه هم ميزان مهم بودن و حياتي بودن و كليدي بودن طرح را اثبات مي كند هم با اجراي بحق و دقيق آن ميزان مديريت خود را به مردم و مافوق خود ديكته و اثبات مي كند؛ اينجاست كه يك مدير مي تواند ادعا كند كه كارنامه اي قابل قبول دارد. همچنان كه قبلا نيز در اظهارنظري عرض كرده بودم متاسفانه مديران ما اكثرا املايي اند تا انشايي؟ چرا كه سيستم مديريتي كشور اينگونه تربيت و هدايت و تنظيم شان كرده كه منويات و اراده بالانشينان مافوق خود را عملي و به منصه ي بروز و ظهور برسانند در اين سيكل قاعدتا اگر مديري جرات كرد از خود خلاقيتي نشان دهد اگر مورد بغض قرار نگيرد تشويق هم نمي شود. متاسفانه اين سيستم بيمار مديريتي اجازه نداده اقليت انگشت شماري هم كه در بين مديران، خرده استعداد و خلاقيتي دارند آن را عملياتي كرده و بروز دهند. براي رد ادعاي نگارنده يك مدير در استان از اول انقلاب تاكنون بگويد در دوره مديريت من در فلان شهر يا منطقه فلان طرح و پروژه را خلاف مصوب يا اجازه ي مسئولان بالا، عملي كردم و مورد استقبال مردم قرار گرفت و مشكلاتي را مرتفع كرده، مطمئن باشيد نيست. البته انصافا در دوره ي مديريتي ارشد استان در زمان مهندس تبادار را بايد تا حدودي از «تز فوق» جدا دانست زيرا دوران ايشان دوران طلايي خدمت به استان در حالت «فراجناحي» قرار گرفت.
اين مقدمه اي بود تا به اين سوال پاسخ دهم كه: دوره ي يك سال گذشته فرماندار دشتستان را چگونه ارزيابي مي كنيد و اگر بخواهيد يك نقطه قوت و يك نقطه ضعف ايشان را بنويسيد به كدام اشاره مي كنيد.
بايد بگويم به دليل اين كه تعهد داشتم چيزي كه مي نويسم عين حقيقت يا زياد نزديك به آن باشد در اين مورد غواصي زياد نمود و از تنوع اقشاري جامع بهره بردم كه ماحصل نظرخواهي ام اين بود كه ما چيز خاصي در شهر مشاهده نمي كنيم پروژه خاصي ـ عمران چشم گيري يا پديده ي جديدي كه به مبلمان شهري اضافه شده باشد نديده ايم؛ راستش ترس و واهمه دارم كه اظهارنظرم در مجاملات و مجادلات خطي مورد ارزيابي قرار بگيرد اما سوگند ياد مي كنم چون پاي شهرم در ميان است و در بستر رسالت خبرنگاري و نويسندگي با خداي خود در وهله اول و با وجدان و انسانيت خويش در مرحله ي دوم تعهد بسته ام كه جز به حق و به صواب نگويم و ننويسم مطمئن باشيد به فتواي اميرالمومنين در فرازي از نهج البلاغه در باب گفتن حقوق مردم و حقوق مسئولين عمل مي كنم.
در مقدمه گفتم كه ميزان موفقيت يك مدير در عملياتي كردن طرح هاست؛ در سال 90 طرحي به نام طرح صندوق توسعه ي ملي، براي ارتقاء سطح كيفي و كمي طرح هاي زودبازده و صنعتي و ... در امور كشاورزي و صنعتي به استانداري ها و بالطبع ادارات زير مجموعه به ويژه سازمان جهاد كشاورزي ابلاغ گرديده از آن جا كه نگارنده به طبع رسالت خبرنگاري و تجسس در اين گونه موارد و اينكه خود به عنوان يكي از افراد سرمايه گذار در بخش كشاورزي (امور توليدات گلخانه اي) فعاليت دارم اين طرح هيچ گاه نتوانست به مشكلات عديده ي كشاورزان نه پايان بلكه سر و ساماني دهد؛ خوانندگان باور كنند هم در خود طرح نقاط كور و دست پا گير زياد بود، هم مسئولان اجرايي در فهم آن عاجز و هم در تفهيم متقاضيان دچار كاستي بودند و در نهايت آن شد كه بودجه ي آن به دلايلي كه در مقدمه مقاله آوردم برگشت خورد و كشاورزان و ديگر ذي نفعان در حسرت اخذ تسهيلات از آن طرح «محروم» شدند مدير اجرايي شهرستان بيلاني بدهد و بگويد كه از آن طرح اين تعداد افراد با اين اسم و نشاني بهره مند گرديدند و الان به باروري رسيده اند؛ حداقل آن، خود نگارنده است كه مدت 3 سال است جهت اجراي طرح گلخانه ي خود به وسعت 7 هزار متر با دارا بودن تمام شرايط قانوني مثل زمين ـ آب و زيرساختي بالغ بر 70ميليون تومان دارم با مرگ و زندگي كُشتي مي گيرم. در شهرستان و در كارگروه آن كه جناب فرماندار رياست آن را بر عهده دارد اعلام بفرمايند از چه ميزان آن طرح و در چه ظرفيتي استفاده شده و باب مثال، ديگر طرحي آمد به نام طرح مشاغل خانگي؛ باز مديريت شهرستان به مردم كه ولي نعمت مسئولان از صدر تا ذيل اند بگويد چند نفر از آن بهره مند شد و اينكه بودجه آن برگشت نخورده؟! اكنون پس از شكست طرح صندوق توسعه ملي، بنا به پيشنهاد رياست جمهوري و تصويت نامه هيات وزيران به شماره 202285/ت43505 هـ ـ 13 دي ماه 90 طرح توسعه ي كشاورزي تهيه و به مديريت ارشد استان ها ابلاغ گرديده، گر چه طرح فعلي نيز داراي ابهامات و گره هاي كوري است اما مردم ما در آينده اين طرح و ميزان موفقيت و عملياتي شدن آن را دنبال كنند تا در پايان سال جاري، معياري از ميزان مديران خود كه ادعاي خدمت به مردم و كشور را دارند مورد بررسي قرار دهند، مزيد تشكر نگارنده و مردم خواهد بود اگر، مديريت كلان فعلي دشتستان سياهه اي از موفقيت طرح هاي ياد شده يا خيلي از طرح هاي ديگري كه به سرنوشت طرح صندوق توسعه و مشاغل خانگي دچار شدند را ارايه دهند؛ اما نقطه ي ضعف مديريت فرمانداري تشتت مستمر در نهاد شورا بوده كه پيشرفت شهر را كند كرده و اين مديريت نتوانسته با توسل به كدخدامنشي و در نهايت اهرم هاي قانون خاطي يان شورا را به جاي خود بنشاند. عدم جذب بودجه در زمان هاي مناسب و تزريق آن به بدنه ي اجرايي شهرستان از ديگر نقاط ضعف فرماندار دشتستان است.
و شايد وجود آقاي كورش دهقان كه عليرغم سن كم و جواني و كمي سابقه در امور اجرايي، انصافا سعي و تلاش وافري در گره گشايي امور و رفع مشكلات و موانع شهر و مردم را دارند بتوان به عنوان نقطه قوت فرمانداري دشتستان ذكر كرد.
حسين روئين تن