اتحاد خبر:  ازدواجهای اینترنتی که به وسیله سایت های همسرگزینی ایجاد شده،خطرات عظیمی را متوجه جامعه و بنیاد خانواده کرده است.

 ازدواج یکی از مهمترین رویدادهای زندگی انسان تلقی می شود، به طوری که حاصل آن تشکیل کانون خانواده به عنوان مهمترین و پایدارترین نهاد تربیتی در جامعه است. خانواده در جامعه ایرانی جایگاه اساسی دارد و برای تحکیم آن باید تلاش کرد. یکی از موضوعاتی که کانون خانواده را پیش از تشکیل تهدید می کند، اشتباه در انتخاب همسر است که این روزها با وارد شدن مراکز اینترنتی همسریابی اسباب ناامنی در این حوزه فراهم شده است. ازدواج های اینترنتی و همسریابی اینترنتی دو واژه ای است که در این عرصه شکل گرفته و این موضوع را به عاملی تهدید آمیز و چالش برانگیز برای جامعه تبدیل کرده که در صورت رشد و فراگیر شدن آن تبعات زیادی برای خانواده ها در پی خواهد داشت.

ازدواج و همسریابی اینترنتی برای نخستین بار در فرانسه و در یکی از شهرهای اطراف پاریس شکل گرفت که فعالیت این سایت هم منوط به دوستی حداقل دوساله طرفین بود. در ایران نیز هرچند استقبال از سایت های غیررسمی همسریابی اینترنتی در میان کاربران به شدت افزایش یافته است اما این پدیده در کشور ما سابقه کمی دارد و هنوز مدت زمان زیادی از تاسیس و راه اندازی نخستین بنگاه های همسریابی اینترنتی نمی گذرد.

همسرگزینی اینترنتی در جامعه ایران یک پدیده نوظهور تلقی می شود و این پدیده در جوامع غربی سابقه بیشتری دارد. اینترنتی شدن روابط اجتماعی در جامعه امروز ایران به طرز ناباورانه ای بیان کننده این واقعیت است که گپ و گفت ها و مراودات دوستانه در دنیای مجازی در حال تبدیل شدن به فرهنگی پذیرفته شده است.

طرح مساله :

"حجت عرفانیان پور" آسیب شناس اجتماعی درخصوص مراکز و سایت های همسریابی معتقد است: «یکی از تحولات مهم جامعه کنونی گسترش ارتباطات و تکنولوژی های جدید است. به عنوان مثال تحت تأثیر اینترنت و شبکه های اجتماعی ارتباط چهره به چهره افراد تبدیل به ارتباطات غیرحضوری و مجازی شده است و اینجاست که ازدواج از طریق اینترنت یا مؤسسات همسریابی شکل میگیرد. در بنگاه های همسریابی اطلاعات افراد در فرم های مخصوص ثبت میشود و سپس دختر و پسر به هم معرفی میشوند اگر آشنایی آنها با نظارت والدین صورت بگیرد قابل قبول است اما اگر فاکتور خانواده حذف شود با توجه به فرهنگ مردم ایران که خانواده در جریان ازدواج نقش مهمی دارد بعدها مشکلات بسیاری پیش می آید چرا که تنها دو فرد با یکدیگر ازدواج نمی کنند بلکه دو خانواده با یکدیگر پیوند می خورند. بنگاه های همسریابی باید توجه داشته باشند که نمی توان دو جوان را بدون در نظر گرفتن خانواده هایشان با یکدیگر آشنا کرد. حضور مشاوره خانواده در مؤسسات همسریابی ضروری است تا پس از آشنا کردن دو جوان با یکدیگر مشاور نیز طی جلسات مختلف بحث و گفتگو با آنها متوجه شود که آیا واقعاً به درد هم میخورند. دو جوان باید در موارد متعددی از جمله فرهنگ، آداب و رسوم، مذهب و باورها با یکدیگر مشابهت داشته باشند.
 

بسیاری از کارشناسان معتقدند که حذف خانواده از فرایند ازدواج و ورود سایت های اینترنتی در امر ازدواج تبعات زیادی را به همراه داشته است به طوری که ازدواج های اینترنتی این سنت مقدس را به یک معامله ساده تبدیل کرده اند.در حالی که ازدواج از یک قداست و اهمیت ویژه ای برخوردار است، برای ایجاد یک زندگی مشترک، افراد باید با هم صحبت کنند، همدیگر را بشناسند و به تفاهم برسند اما در فضای مجازی چنین فرصتهایی وجود ندارد.

برخی از سایتهای همسریابی اقدام به سوءاستفاده از جوانان و به ویژه زنان میکنند. تعدادی از سایتهای همسریابی از حمایتهای مالی برخی افراد برخوردارند و در بررسی هایی که صورت گرفته ردی از گروه های منحرف و کاذب در تشکیل سایتها و موسسات همسریابی بهدست آمده است. این گروههای منحرف و غیراخلاقی به بهانه آسانسازی ازدواج و همسریابی، محتوا و عکسهای مستهجن را منتشر میکنند. این سایتها موجب گسترش فساد و ادبیات مستهجن میشوند.


"حجت الاسلام مهدی صدری" کارشناس خانواده در خصوص عوارض و تبعات ازدواج های اینترنتی و چگونگی عوارض آن می گوید: «در سایتهای ازدواج که دو طرف همدیگر را هم نمی بینند، آزادی برای نگفتن حقایق بیشتر است. چنانچه تحقیقاتی پس از آشنایی ها صورت گیرد و بعد از آن اقدام به ازدواج کنند عاقلانه تر به نظر میرسد. اغلب در این گونه سایتهای خاص، افراد با ذکر شرایط ویژه به دنبال اهداف غیراخلاقی و برقراری رابطه با جنس مخالف هستند. در کشور ما نیز در حقیقت اغلب آنچه به عنوان سایت های ازدواج اینترنتی رایج شده است به همین منظور بوده است اما چون بر اساس قوانین کشور، با قید دوست یابی امکان ادامه فعالیت را ندارند با پوشش ازدواج ظاهر میشوند.البته در فرهنگ ایرانی به طور معمول خانواده ها و افراد تمایلی به چنین ازدواج هایی را ندارند، زیرا هر فردی که شرایط مناسب ازدواج را داشته باشد، خانواده و اطرافیان زمینه ازدواج وی را فراهم میکنند.

بنابراین افراد نیازی به حضور در سایت های مجازی همسریابی ندارند، لذا افرادی به این سایت ها وارد میشوند، که بنابر مسائلی توان همسریابی در فضای واقعی را ندارند. چنانچه ازدواجی از طریق این سایتها نیز رخ دهد پس از مدتی به شکست میانجامد، حتی اگر دوام یابد به دلیل این است که طرفین به دلیل مشکلات ناگزیر به ادامه هستند و نشانه توفیق این ازدواج ها نیست. در شرایطی که ازدواج های معمول و مرسوم ما که واسطه پیوندش اطرافیان هستند و طرفین نیز پس از چند جلسه گفتگو و معاشرت زندگی مشترک را آغاز میکنند، 25 تا 27درصد به طلاق ختم میشود و بیش از نیمی از طلاق ها در سالهای نخست زندگی رخ میدهد، حال چگونه میتوان به ازدواجی که در فضای مجازی شکل گرفته امید داشت

بررسی ها نشان میدهد چون دوستی ها و آشنایی های اینترنتی تعهدی میان افراد به وجود نمی آورد، میتواند خیلی زود به جدایی منجر شود. همچنین شناختی که از این طریق شکل میگیرد چندان کامل نیست چون ازدواج باید با آگاهی و درک عمیق صورت بگیرد. تحقیقات نشان میدهد ازدواج های اینترنتی اگر هم اتفاق بیفتند از روی عقل و منطق نیستند و متأسفانه سوءاستفاده در این سایتها بسیار زیاد است و معمولا بیش از90درصد رابطه هایی که به شکلی در این سایتها ایجاد میشود با اهداف جنسی است و اخلاق در بسیاری از موارد در این سایتها زیر پا گذاشته میشود.شکل این سایتها در خارج از کشور هم به صورت دوستیابی است نه همسریابی که هیچ سنخیتی با فرهنگ ما ندارد. با توجه به پشتیبانی کارهای پژوهشی صورت گرفته ما به طور قطع میتوانیم اعلام کنیم که اکثر کاربران این سایتها اهدافی برای رابطه های جنسی دارند و نه ازدواج.

"کاظمی" حقوقدان با اشاره به اینکه دختران جوان بیشترین آسیب را از فعالیتهای سایتهای همسریابی و انتشار مطالب دروغ در این سایت ها میبینند، می گوید: «فعالیت برخی از سایت های همسریابی موجب اشاعه فساد شده است. تنها مرکزی که حق نظارت و صدور مجوز برای مراکز همسریابی را دارد وزارت ورزش و جوانان است. سازمان نظام روانشناسی کشور هم میتواند برای ارائه مشاوره در ازدواج و تسهیل آن مجوز صادر کند. فریب در ازدواج در محیط سایبری بسیار آسان است. در فضای مجازی افراد به راحتی اطلاعات نادرستی را از خود ارائه میکنند و حتی یک مرد میتواند خود را زن معرفی کند. زنان و دختران بسیاری از طریق سایت های همسریابی فریب خورده اند و با ورود آنها به مراکز خاص زمینه سوءاستفاده از آنها فراهم شده است. ماده 17 قانون جرائم رایانهای انتشار فیلم و عکس و ارائه اطلاعات نادرست در فضای مجازی را جرم میداند. این موضوع بیشتر موجب آسیب دیدن زنان و دختران میشود. فعالیت برخی از سایتهای همسریابی موجب اشاعه فحشا شده است.
 
چون در شرایط واقعی امکان روابط میان پسران و دختران وجود ندارد، برخی از آنها با ساده انگاری به این سایت ها روی       می آورند تا به ظن خود همسر مناسبشان را بیابند، در حالی که روابط در چنین سایت هایی اغلب به ازدواج منجر نشده و به همان روابط موقت ختم میشود، روابطی که میتواند آسیبهای بسیاری را برای این افراد به همراه داشته باشد. فقدان آموزش به عنوان کلیدی ترین چالش امروز در بحث ازدواج این امکان را فراهم ساخته که شیوه های همسریابی در کشور تحت تاثیر برخی انگیزه های انحرافی از ماهیت دوگانه ای برخوردار شود. اثرات انحرافی این شیوه طبعاً پیامدهای زیان باری را متوجه روح و روان جوانان این کشور خواهد کرد.

همسریابی اینترنتی با اینکه ممکن است مراحل نهادینه شدن در کشور را طی کند اما باز هم با توجه به ماهیت پنهان فضای مجازی برای فرار انسانها از واقعیت و استفاده از نقاب در مقابل یکدیگر؛ یک شیوه انحرافی است در حالی که اتکا به این روش متضمن خطراتی است.»

 
"دکتر افروز" رئیس سازمان نظام روانشناسی کشور با اشاره به اینکه همسرگزینی بحث بسیار مهمی است و صرفاً افراد بابصیرت می توانند در این موضوع مداخله کنند،می گوید: «صرف اینکه دختران و پسران را در یک مکان جمع کرده و آنها را با یکدیگر آشنا کنیم و در حقیقت فضایی برای دوستی آنها ایجاد کنیم این امر همسرگزینی نیست. بسیاری از بنگاه های همسریابی مطابق با اصول غربی اقدام میکنند و نمی توانند موجب همسرگزینی مناسب شوند. از نظر من تشکیل مکانهایی برای آشنایی جوانان با یکدیگر و استفاده از افراد واسطه که بصیرت لازم را دارند میتوانند جایگزین بنگاه های همسریابی شوند. سایت های همسریابی غالبا تجاری هستند و اهداف مادی دارند.»

امروزه بشر استفاده از وسایل ارتباط جمعی چون اینترنت، ماهواره و رایانه را جز لاینفک زندگی خود می داند. دنیای جدید نیز شیوه نوین را برای زندگی می طلبد و از همین رو زندگی نسل جدید با نسل گذشته متفاوت شده است به طوری که بسیاری از افراد ترجیح می دهند امور روزمره و گاه ضروری زندگی خود از جمله ازدواج و تجارت را از طریق اینترنت پیگیری کنند.

با نگاهی گذرا به دنیای اینترنت و تفحصی کوتاه در دنیای سایبر مشخص میشود که چند ده سایت دوست یابی و همسریابی با امکانات منحصر به فردی چون آلبوم تصاویر، تالارهای گفتگو و چت روم ها این زمینه را بهوجود آورده اند که جوانان به سمت و سوی آشنایی های بی سرانجام کشیده شده بی آنکه از عواقب دردسرساز آن آگاه باشند.

پیامدهای منفی ازدواج به سبک مدرن

الکترونیکی شدن زندگی انسان امروزی علیرغم تمام منافع و فوایدش بر مهمترین قسمت زندگی او یعنی تشکیل خانواده و ازدواج تأثیر مثبتی نداشته است و یکی از آشکارترین اثرات آن به وجود آمدن پدیدهای است به نام ازدواج اینترنتی.

واقعیت این است که ورود اینترنت به جوامع در حال توسعه ای همچون ایران در کنار تمام محاسن و نوآوری هایی که به دنبال داشته است دارای جوانب منفی و آثار سوئی نیز بر فرهنگ کشورمان بوده است.


شاید بتوان تغییراتی در شیوه ازدواج جوانان را یکی از تبعات ورود این فناوری در ایران دانست که به «ازدواجهای اینترنتی» مرسوم شده اند. ازدواج اینترنتی پدیدهای است که با رشد روز افزون فضاهای ارتباطی مجازی و شبکه های اجتماعی که هر روز از یک گوشه دنیای اینترنت سبز میشوند دیگر موضوعی خانوادگی و فردی محسوب نمیشود بلکه با تغییر ارزشها و هنجارهای ارتباط با جنس مخالف وجهه ی اجتماعی به خود گرفته است تا جایی که دیگر این تنها مشاوران خانواده نیستند که درباره این موضوع بحث میکنند و تبعات آن را هشدار می دهند بلکه حالا دیگر جامعه شناسان و آسیب شناسان اجتماعی هم وارد گود شده و از آن به عنوان معضلی اجتماعی یاد میکنند که ناشی از عدم تطابق ویژگیهای استفاده از فناوری به نام اینترنت و فرهنگ موجود در جامعه ایرانی است.

کارشناسان امور اجتماعی نسبت به پیامد دخالت افراد غیرمتخصص و غیرمتعهد در ایجاد و هدایت مراکز همسریابی هشدار     داده اند و اعلام کرده اند در صورت فعالیت افرادی که متعهد نیستند مراکز همسریابی منتهی به ازدواج های ناآگاهانه و بی هدف می شوند در نتیجه جوانان را روانه دادگاههای خانواده میکنند.

اگر می خواهیم بر آسیبهای اجتماعی افزوده نشود، باید بر ایجاد دفاتر همسریابی حساس تر از بنگاه های اقتصادی نظارت صورت گیرد.

در حال حاضر رابطه زنان و مردان در جامعه رو به رشد و ترقی است و زنان در عرصه های اجتماعی فعالیت های گستردهای را آغاز کرده اند و همین باعث شده است بسیاری از دختران و پسران جوان از اینکه خانواده هایشان برای آنان فرد مناسب برای ازدواج را انتخاب کنند، طفره میروند و خود می خواهند با توجه به معیارهایی که دارند، همسر خود را از میان اطرافیان گزینش کنند.

در حال حاضر به همراه گسترش جوامع و توسعه شهرنشینی و افزایش تحصیلات به تدریج از سهم ازدواج های سنتی کاسته شده و جامعه به طرف ازدواج های مدرن حرکت کرده است.
 
معیارها با توجه به تحولاتی که صورت گرفته فرق کرده است. به طوری که جوانان امروزه نمی خواهند به صورت چشم و گوش بسته، تن به ازدواج بدهند و اعتقادشان بر این است که باید خودشان در این امر نقش داشته باشند.

درواقع در ازدواج های امروزی پسر و دختر پشت میز رایانه خود می نشینند و ازطریق وب کم همدیگر را میبینند وحرف       می زنند و همین آغازی است برای پا گذاشتن به دنیایی که قرار است آینده آنها را بسازد.

با توجه به شرایط موجود باید گفت دیگر نمی شود کاملاً به ازدواجهای سنتی بازگشت ولی نباید کاملا از آن غافل شد و برای حل مشکل طلاق در واقع باید به جوانان فرصت داد با همسر آینده خود و یا کسی که او را برای همسری در نظرگرفته اند، صحبت کنند و در عین حال نیز از راهنمایی ها و ویژگی هایی که برای تشکیل یک خانواده لازم است آنان را آگاه کرد. خانواده مهمترین و ارزنده ترین نهاد اجتماعی است و در تقدس ازدواج نیز تردیدی نیست با این حال در شرایطی که در همه اقوام ایرانی تشریفات ازدواج با عرف و مذهب گره خورده است، این طرح جای تأمل بیشتری دارد زیرا برگرفته از فرهنگ دیگر است و نیاز به بومی سازی و فرهنگسازی دارد.

ازدواج یک موضوع اجتماعی است و شخصی ترین مسئلهای است که به دو نفر ارتباط دارد در نتیجه توجه به هر دو وجه شخصی و اجتماعی ازدواج ضرورت دارد.

بی اعتمادی در بین زوجها، عمده ترین آسیب ازدواج اینترنتی

بابک سعیدی، روانشناس، از جمله منتقدان ازدواج های اینترنتی است که در این خصوص معقتد است بی اعتمادی یکی از عمده ترین آسیبهایی است که زندگی زوجینی را که به واسطه آشنایی در فضای مجازی با یکدیگر ازدواج میکنند، تهدید میکند چراکه همواره این دغدغه با آنهاست که «آیا همسرشان با افراد دیگری هم چت میکند.» وی میگوید: «آشنایی در فضای چت روم ها بعدها در روابط زوج ها تأثیرات عمیقی میگذارد چراکه آنها در مرحله نخست برای برقراری ارتباط با یکدیگر ناگزیرند در برخی از موارد خود را بسیار ایده آل معرفی کنند اما این مساله زمان زیادی طول نخواهد کشید.

به باور این روانشناس این نوع ارتباط زمانی میتواند به یک آشنایی سالم تبدیل شود که با بلوغ هیجانی هر دو فرد، نظارت موسسات ذی صلاح در این امر و مشاوره متخصصان فضای مجازی همراه شود. وی حمایت خانوادهها از فرزندانشان را راهکار مناسبی برای کنترل آسیبهای ناشی از همسریابی اینترنتی میداند و میگوید: «اگر والدین از دریچه منع به این وسیله ارتباطی نگاه کنند قطعاً فرزندانشان به شکل دیگری آسیب خواهند دید چراکه اینترنت واقعیت روز جامعه ماست و نمیتوانیم این واقعیت را انکار کنیم اما این سخن نیز به آن معنا نیست که فرزندمان را در برابر ابزارهای جدید تنها رها کنیم بنابراین والدین مسئول، کسانی هستند که علاوه بر دلسوزی با بصیرت به این فناوری و خدمات آن نگاه کنند.»
 
نگاه پسران به مقوله همسریابی اینترنتی صرفاً نوعی سرگرمی است

روانشناسی دیگر که از جمله منتقدان ازدواجهای اینترنتی است که معتقد است. بیشتر دختران از شیوه همسریابی اینترنتی برای انتخاب همسر مناسب استفاده میکنند و این در حالی است که پسران بیشتر با نگرش سرگرمی وارد «چت روم» میشوند. شاید بتوان ادعا کرد که آشنایی در چت رومها بتواند به کاهش سن ازدواج کمک کند. اما نمی توان توقع داشت این الگو در جامعه ما نیز جوابگو باشد زیرا بیشتر تعاملات جوانان در فضای مجازی انتزاعی و دور از واقعیت است و همین موضوع زمینهای برای افزایش مشکلات و آسیبهای همسریابی اینترنتی در جامعه ما است.»او تصریح میکند: «مشکل کنونی ما این است که پسران حاضر به قبول مسئولیت ازدواج نیستند و در نهایت این جامعه زنان هستند که از این شیوه ازدواج آسیب میبینند.» وی عنوان می کند بهترین راهکار برای رفع مشکلات ناشی از فضای مجازی فرهنگ سازی است به این معنی که مسئولان فرهنگی جامعه با ارایه مشاوره به والدین و همچنین تولید برنامه های مختلف به آموزش خانواده ها و جوانان نسبت به نقاط قوت و ضعف استفاده از اینترنت و خدمات آن بپردازند.

ازدواج های موفق که ریشه در آشنایی اینترنتی دارد نیز توسط افرادی صورت گرفته است که از شخصیت های پخته ای برخوردار بوده اند به این معنی که به طور تصادفی با هم در اینترنت آشنا شده اند نه اینکه از این طریق با هم ازدواج کنند.

نسرین حاجی زاده، رییس مرکز مشاوره «مهرگان» با بیان این مطلب که نمیتوان ادعا کرد همه ازدواج هایی که از طریق اینترنت صورت گرفته، محکوم به جدایی است، میگوید: «آشنایی قبل از ازدواج مهمترین معیار تشکیل یک زندگی موفق است بنابراین صرف نظر از شیوه انتخاب همسر، جوانان باید مبنای خود برای آغاز زندگی مشترک را شناخت صحیح قرار دهند.» وی دختران را بیشترین متقاضیان این شیوه همسریابی می خواند و میگوید: «فارغ از جنس متقاضیان، بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی میکنند شامل گروه هایی هستند که محدودیت هایی دارند؛ حالا این محدودیت ها ممکن است مربوط به مشکلات فردی، خانوادگی، ظاهری و فرهنگ حاکم بر محیط زندگی فرد باشد.» این کارشناس ارشد مشاوره با اشاره به نقاط ضعف این نوع از همسریابی میافزاید: «در فضای مجازی تضمینی وجود ندارد که اطلاعات ارایه شده توسط کاربران تا چه حد صحت دارد زیرا در بسیاری از موارد افراد ایده آل های خود را به طرف مقابل منعکس میکنند.»

حجت الاسلام سالاری فر، عضو هیأت علمی و گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه نیز در این باره معتقد است آشنایی خانواده ها با همسریابی اینترنتی نیازمند گذر زمان به نسبت طولانی است البته درصورت فراگیری آن نیز فرهنگ حاکم بر جامعه ایران زمینهای را فراهم میکند که خانواده ها از این شیوه استقبال نکنند و ترجیح دهند امر ازدواج را با شیوه سنتی آن پیگیری کنند. وی می افزاید: «فضای مجازی مجال خوبی برای افرادی است که به دلایلی منزوی شده اند و قادر به برقراری ارتباط اجتماعی صحیحی نیستند. بسیاری از افراد در ارتباط چهره به چهره قادر به ارایه پرسشهای خود نیستند از همینرو فضای مجازی در این زمینه نیز راهگشاست. البته این نقاط مثبت به دلیل بی برنامگی و نبود مدیریت به نقطه ضعف تبدیل شده است.»

سالاری فر اظهار میکند: «از آنجا که شناخت افراد در فضای مجازی نسبت به یکدیگر چهره به چهره نیست، بسیاری از کاربران درصدد فریب همدیگر برآمده و به ارایه اطلاعات غیرواقعی می پردازند که این روند نه تنها به ازدواج منجر نشده بلکه تبدیل به موضوعی سرگرم کننده میشود که بی توجهی به آن آسیبهای زیادی را به دنبال دارد.»

بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی میکنند شامل گروه هایی هستند که محدودیت هایی دارند.

این کارشناس دینی درباره ارایه راهکار درباره کاهش آسیبهای همسریابی اینترنتی میگوید: «ایجاد محدودیت در برخی سایت ها یکی از این راهکارهاست به این معنی که گزینه همسریابی در همه پایگاه های اینترنتی موجود نباشد و تنها برخی از سایت های دینی و فرهنگی از این امکان برخوردار شوند همچنین پرهیز از ارتباط مجازی طولانی مدت را نیز باید دیگر راهکار دانست       به طوری که پس از آنکه کاربران اطلاعات مقدماتی را از یکدیگر کسب کردند، شرایط آشنایی چهره به چهره آنها تحت نظر خانواده فراهم شود تا رابطه مجازی محدود به مدت کوتاهی شود.

نتيجه گيري

به نظر مي رسد، با توجه به پيچيده شدن روابط اجتماعي و ورود ابزارهاي ارتباطي جديد، آشنايي و ازدواج از طريق اينترنت و اكتفا به اطلا عات محدود رد و بدل شده نمي تواند زندگي پايدار ، امن و مطمئني را پايه ريزي كند. شاهد بارز اين وضعيت، افزايش روند طلا ق در جامعه همراه با گرايش برخي افراد به سوي آشنايي با يكديگر از طريق اينترنت و به عبارت ديگر، ازدواج هاي اينترنتي است . اين گونه ازدواج ها به دليل مبتني نبودن برپايه هاي فرهنگي و ارزشي جامعه و آشنا نبودن افراد با يكديگر و ارزش هاي خانوادگي طرف مقابل به سرعت فرو مي پاشد اما با وجود آن چنين افرادي كمتر حاضر مي شوند هنگام بيان علت طلاق خود به اين موضوع اشاره كنند.

در نهایت پلیس فتا از هموطنان درخواست می­کند در صورت مواجه با موارد مشکوک آن را از طریق سایت پلیس فتا به     آدرس  Cyberpolice.ir   ايميل : Boshehr_fata@police.ir     و يا تلفن : 2187632-071  بخش تماس با ما گزارش نمایند./ب1