به‌یقین آنان نه از آمدن علمای با سابقه در خبرگان استقبال می‌کنند و نه حضور وزیران دولت‌های سازندگی و اصلاحات و نمایندگان ادوار مجلس در انتخابات نهاد قانون‌گذاری. شاید درباره نوه امام (ره)، ‌استقبال‌نکردن آنان پررنگ‌تر هم شده و ای‌بسا تبدیل به یک جریان هم بشود؛ مخالفتی که برخی آثار و علائم آن در همین یکی، دو روز اخیر در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به راه افتاده است.

درک اسباب و علل ناخشنودی تندروها از اعلام نامزدی آیت‌الله خمینی جوان، خیلی هم نباید غیرمنتظره و پیچیده باشد. اساسا از مقطع حوادث و رویدادهای پس از انتخابات ریاست‌جمهوری دهم، اصولگرایان با ایشان زاویه پیدا کردند و هرچه جلو آمدیم، این فاصله افزایش یافت. فراموش نمی‌کنیم نخستین جرقه در زمان رئیس دولت دهم و در مراسم بزرگداشت امام خمینی (ره) در ١٤ خرداد ٨٩ پیش آمد و عملا تندروها جلوی سخنرانی «سیدحسن» را در مراسم پدربزرگ ایشان گرفتند.

 از آن مقطع به این سو، هجمه به ایشان افزایش هم پیدا کرده است، اما این همه داستان نیست؛ به همان میزان که اصلی‌ترین فرد بیت امام(ره) از تندروها فاصله گرفته‌‌اند، به چهره‌های ملی کشور نظیر آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نزدیک‌تر شده‌اند. احتمالا در روزها و هفته‌های آینده، حملات تندروها به جریان‌های اصلاح‌طلب و میانه‌رو و حامیان این چهره‌ها، افزایش هم خواهد یافت. این رفتار تندروها در حالی است که آیت‌الله خمینی بارها تأکید کرده و نشان هم داده که با اصولگرایان باسابقه و معتدل و همه نیروهای انقلاب روابط صمیمانه‌ای داشته و تندروی از سوی هر طیفی را مذموم می‌داند. بااین‌حال این مسئله از جبهه‌گیری اصولگرایان تندرو نخواهد کاست.

 واقعیت آن است که آنان به چیزی کمتر از جدایی کامل آیت‌الله خمینی از آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و موضع‌گیری ایشان علیه رئیس مجمع تشخیص مصلحت رضایت نخواهند داد. از آنجا که سیدحسن خمینی هرگز به چنین شیوه‌هایی تن نخواهد داد، تندروها بیش از گذشته عصبانی خواهند شد./ب1