اتحاد خبر: این روزها مجلس محل رفت آمدهای نام های آشنایی است که فصل مشترکشان پرونده12 ساله برنامه هسته ای ایران است.

این روزها دیگر کسی نیست که نداند پرونده هسته ای ایران طولانی ترین پرونده سیاسی پس از انقلاب است و هزار و یک گره در طول 12 سالی که در جریان بوده است، بر سر راه آن ایجاد شده است. اکنون که امیدها برای به سرانجام رسیدن این پرونده و باز شدن نهایی همه گره ها بیش از هر زمان دیگری است، همه چهره هایی که در دوره ای مسئولیت به انجام رساندن آن را داشته اند به مجلس شورای اسلامی می روند تا از کارهایی که خود کرده اند گزارشی به اعضای کمیسیون ویژه ارائه کنند.

تاکنون چهره های مختلفی به مجلس رفته اند. محمدجواد ظریف، سید عباس عراقچی، علی اکبر صالحی از تیم مذاکره فعلی، سعید جلیلی، علی باقری از تیم مذاکره کننده قبلی، فریدون عباسی رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی ایران و دست آخر علی لاریجانی که پیش از این ها مسئولیت مذاکرات هسته ای را بر عهده داشته دعوت شده است. البته کمیسیون ویژه برجام مهمانان دیگری از دستگاه های نظامی و امنیتی هم  داشته اند که به خاطر مسایل امنیتی مسایل مطرح شده در آن جلسات رسانه ای نشده است. اما نکته جالب درباره آن مسایلی که تا کنون به رسانه ها منتقل شده است این است که به نوعی این جلسات تبدیل شده است به دو قطبی مذاکره کنندگان فعلی و پیشین. در حقیقت تیم سعید جلیلی و مذاکره کنندگان پیشین ایران به جای دفاع از عملکرد خود و ارائه گزارش درباره آنچه که در گذشته انجام داده اند، به انتقاد و نفی برجام پرداختند و عملا به یک فضای رسانه ای قطبی شده دامن زدند. در ادامه مروری کوتاه خواهیم داشت برعملکرد تیم های مذاکره کننده ایران در ادوار گذشته و دستاوردهای آن ها:

حسن روحانی و قردادهایی که به سرانجام نرسید

از روزی که مسئله هسته ای ایران مطرح شد، یعنی در دولت دوم اصلاحات، به تشخیص کلیت نظام، به جای آنکه این مسئله در وزارت خارجه مطرح شود، در شورای عالی امنیت ملی مطرح شد. در آن زمان حسن روحانی، دبیروقت شورای عالی امنیت ملی مسئولیت پرونده را برعهده گرفت. اما تیمی که در آن دوره برای مذاکرات برگزیده شد، تیمی کاملا حرفه ای بود: