12 شهریور شوراهای شهر وروستا دوره ی چهارم به نیمه عمر خود میرسند، به همین مناسبت اتحادخبر عملکرد شورای شهر برازجان طی دوسال گذشته را با 3 سوال به نقد میگذارد:
يك . عملكرد مثبت شوراي شهرطي دو سال گذشته از نظر شما چیست؟
دو . نقاط ضعف این شورا  طي دو سال گذشته ؟
سه . پيشنهادات شما  به شورا ي شهر برازجان جهت نيمه دوم فعاليتش چیست؟

....................................................................................................................................................................................
قدرت مظاهری

يك .
اصلا مگه مي شه توي اين دور و زمون و توي اين روز و روزگار و اون هم توي جايي مث اينجا ، يه تشكلي باشه و اسم شورا هم روش باشه و بعدش بشه ازش انتظار عملكرد مثبت داشت ! اصولا كار گروهي و شورايي به ماها نيومده آقا . هر كي هم كه مخالف اين گفته اس – با عرض معذرت – يا داره شعار مي ده و يا اينكه خودشو زده به بوووووووق ! بزاريد يه مثال ساده بزنم : يكي از اين آشناهاي ما ، مامور آب دادن به درختاي توي بلوار يكي از همين شهراي دور و بر خودمونه. هر روز ِ خدا همراه با اون يكي دوستش كه راننده تانكره ، مي رن از دارقوزآباد تانكرشون رو پر از آب مي كنن و راهي خيابونا مي شه كه درختا رو آبياري كنن. اما از بخت ِ بد ِ درختاي توي بلوار ، اين آشناي ما همراه با چن تايي از برادراش يه باغ  انگور نقلي دست و پا كردن و كلي هم روش سرمايه گذاشتن. حالا هر روز صبح كه تانكر ِ آبياري درختاي بلوار از دارقوزآباد به راه مي افته ، اول از همه مي ره سراغ باغ انگوري و تا دو سه تانكر پاي درختاي انگور خالي نكرده، سراغ هيچ كدوم از درختاي بلوار نمي ره. مي خوام بگم توي كاراي ديگه هم همه مون همچين حسي رو داريم . حتما حتما حتما اول بايد منافع خودمون و دور و بري هامون تامين بشه تا بعد به فكر منافع عمومي باشيم . با اين وصف بعيد مي دونم بشه عملكرد مثبتي رو واسه يه تشكل شورايي ثبت و درج كرد . البته مگر اين كه واسه يه عملكرد مثبت كوچولو مث ريختن آب پاي يه درخت ، يه باغ از درختاي خودشون رو آبياري كرده باشن. اين از اين !

دو .
كوچيك كه بوديم، توي كلاساي اول و دوم و سوم گاه گداري با همديگه قهر مي كرديم . يعني جوري شده بود كه مثلا اگه يكي از همكلاسيامون مي گفت لنگه چپ كفش بابات از لنگه راستش تميزتره ، يه اخم زهرماري مي كرديم و تا سه چهار پنج روز باهاش حرف نمي زديم . يا مثلا كافي بود يكي از همكلاسيا بگه ديوار خونه ما از ديوار خونه شما بلند تره ، يا اينگه مثلا مرغ ما تخم نارنجي مي زاره ولي مرغ شما تخماش سفيده . مي خوام بگم واسه ابتدايي ترين چيزا با همديگه قهر مي كرديم و تا چن روز وقتي همديگه رو مي ديديم ، رومون رو برمي گردونديم . با همه اين اوصاف اما ، قهر و آشتي ما به هيچ كسي غير از خودمون ضرر نمي زد . حتي معلمامون هم نمي فهميدن كه ماها قهريم با همديگه . توي روابط قهرآلودمون ، نه به كلاس ضرر مي زديم ، نه به مدرسه ، نه به كوچه ، نه به خيابون . فقط و فقط خودمون بوديم كه چن روزي مي رفتيم توي لاك غم و اندوه و بعدش هم زودي آشتي مي كرديم و از اون لاكه مي اومديم بيرون ! حالا حكايت حضرات شوراس . فكر نكنيد اين قصه فقط مختص شوراي اينجا يا اين استان يا اين منطقه اس . مشغول الذمه ايد اگه همچين فكري بكنيد . حضرات شورا مث بچه هاي مهد كودكي و پيش دبستاني با كمترين نظر مخالفي شروع به اخم و بدعنقي كرده و زودي با دلخوري از همديگه قهر مي كنن و ديگه توي جلسه هاي شورا آفتابي نمي شن . فكر هم نمي كنن كه آدماي بيرون از مجموعه هرهر و كركر مي خندن بهشون و دست شون مي اندازن . بنابراين اين خصيصه ، يه خصيصه منفي و نقطه ضعفه كه اگه ازش دوري كنن ، بهترتره . از لحاظ اخلاقي و شرعي هم قهر بودن چيز خوبي نيس و بهتره كه هميشه آشتي باشن.  اين هم از اين!

سه .
واسه پيشنهاد چيز خاصي به نظرم نمي رسه . فقط الآن كه يه بار ديگه بنداي اول و دوم رو خوندم ، به اين نتيجه رسيدم كه بهترين پيشنهاد واسه فعاليتاي نيمه دوم شورا ، اينه كه هر هفته هر كدوم از اعضاء با اون يكي ديگه قهر كنه . زياد به توصيه آخر بند دوم هم توجه نكنيد . گاهي وقتا همراهي و همكاري نكردن ، سودش بيشتر از همراهي و تعاونه . همين كه اهالي شورا با همديگه قهر باشن و نتونن كنار همديگه بشينن و جلسه تشكيل بدن و تصميماي گُتره اي بگيرن واسه امورات شهر ، سودش واسه شهروندا بيشتره . پيشنهادم اينه كه اولين روز هفته ، تا همديگه رو ديدن ، انگشت كوچيكه هاشون رو قلاب كنن توي انگشت كوچيكه اون يكي ديگه و با صداي بلند به همديگه بگن قهر قهر تا روز قيامت ! اين جوري خيال ِ شهر و آدماش تا هميشه راحت مي شه . خب اين هم از اون! ... والا !/ج