جناب آقای دکتر قاضی زاده هاشمی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
سلام علیکم؛

احتراما بدین وسیله مراتب اعتراض و شکایت خود را نسبت به عدم رعایت نظامات فنی و مهارت و بی مبالاتی از مصادیق تقصیر جزایی برخی از پزشکان و پرستاران بیمارستان های شهر برازجان منجر به مرگ پدرم، که زیر مجموعه وزارتخانه متبوع تان هستند را به اطلاع حضرتعالی رسانیده و استدعای پیگیری و اتخاذ اوامر مقتضی جهت تعقیب و محاکمه مقصرین امر را دارم.

آن حادثه تلخ...
حدود ساعت 14:30 دوشنبه 14 اردیبهشت ماه اتفاق افتاد! اتفاق تلخی که تمام وجودمان را لرزاند. دم و بازدم پدرم مختل شده بود! تنفس اش دیگر عادی نبود. در اوج استرس و اضطرابی که بر ما غالب شده بود؛ سریعا با فوریت های پزشکی 115 برازجان جهت امداد رسانی به پدرم تماس گرفتیم. پس از تماس های مکرر، بالاخره آمبولانس با تاخیر از راه رسید و وی را به بیمارستان 17 شهریور برازجان انتقال دادیم.

انتقال پدرم پس از 7 ساعت تاخیر به بخش ICU به دلیل نبود تخت خالی!
 پس از انجام اقدامات اولیه بر روی پدرم و احیای وی در اتاق CPR،  مقرر شد که او را بدون وقفه به بخش ICU داخلی بیمارستان شهید گنجی برازجان منتقل کنند. این در حالی بود که سوپروایزر بیمارستان 17 شهریور برازجان طی تماس تلفنی با بخش ICU داخلی بیمارستان شهید گنجی این شهر، متوجه می شود که حتی یک تخت خالی نیز در این بخش وجود ندارد! علی رغم وعده وی جهت انتقال هر چه سریع تر بیمار ما به بخش مراقبت های ویژه، ولی انتظار ما جهت انجام این کار حدود 7 ساعت به طول انجامید!
جناب وزیر، آیا وجود تنها 8 تخت ICU در شهرستانی که حدود یک سوم خاک استان بوشهر را به خود اختصاص داده و جمعیتی بالغ بر 250 هزار نفر را در خود جای داده است، کفایت میکند؟! شهرستانی که به جهت تعدد بالای راکبین موتورسوار در آن و احتمال بالای وقوع تصادفات منجر به صدمات مغزی، می توان نیاز وجود بیش از این تعداد تخت بیمارستانی (ICU) را پیش بینی کرد.

آیا "تشنج" نشانه به هوش آمدن بیمار است؟!!!
در اثنای این 7 ساعت اتفاقات عجیب و ناگواری رخ داد که اکنون که به ذهنم خطور می کند، به شدت قلبم را به درد می آورد. پدرم حدودا 4 ساعت جلوی چشمانمان دچار تشنج شد. از بدو شروع تشنج که هر 15 ثانیه یکبار اتفاق می افتاد، به تدریج شدت آن بیشتر و بیشتر می شد. تا آنجایی که حتی دهان او پر از خون شد! جالب آن که وقتی جهت اعلام این وضعیت به سوپروایزر، پزشک و پرستاران بخش مراجعه می کردیم، با کمال خونسردی آن را علامتی طبیعی تشخیص می دادند و اظهار می کردند که نشانه به هوش آمدن است! با این استدلال هیچ اقدامی جهت کنترل تشنج پدرم از جانب آنها انجام نگرفت تا همچنان این وضعیت پایدار بماند!
جناب آقای قاضی زاده هاشمی، وزیر محترم بهداشت، هر فردی که تحصیلات آکادمیک پزشکی نیز نداشته باشد می تواند تشخیص دهد که چند ساعت تشنج و لرزش شدید چقدر می تواند برای یک بیمار مغزی مضر و کشنده باشد. آخر کم سوادی تا این حد...؟! یعنی اینها مدرکی جهت مراقبت و پرستاری از بیماران بیمارستانی نیز دارند...؟! اگر دارند؛ پس چرا تشخیص عارضه ای به این مهمی برای شان غیر ممکن است؟

7 ساعت تنفس با دستگاه معیوب!
پدرم 7 ساعت از طریق دستگاه تنفسی که ایراد جدی داشت نفس کشید! دستگاهی که مانیتور آن به نشانه ضعف باتری دائما پیام battery low را نمایش می داد و هر چند دقیقه یکبار صدای زنگ هشدار آن برای ما آرام و قرار نگذاشته بود؛ و حتی پرستاران بخش اتفاقات 3 بار آن را جهت کارکرد بهتر ری استارت کردند. به زعم بنده از ظواهر قضیه می توان این احتمال را داد که یکی از دلایل اصلی تشنج پدرم، اختلال در دستگاه تنفس و نرسیدن اکسیژن کافی به مغز اش بوده است.
شایان ذکر است؛ که سطح هوشیاری پدرم تا پیش از شروع تشنج به اندازه ای بود که می توانست انگشتان دستش را به آرامی حرکت دهد و حتی هنگامی که یکی از پرستاران سعی در جهت وارد کردن لوله تغذیه به بینی وی داشت؛ پدرم از خود واکنش نشان داده و به علامت درد، به شدت اخم کرد. که در ادامه با وقوع اتفاقات تلخ فوق الاشاره ضریب هوشی وی شدیدا افت کرد.
پس از آنکه پدرم به بخشICU  داخلی بیمارستان شهید گنجی برازجان انتقال داده شد؛ و تمامی قضایا را برای پزشک متخصص مغز و اعصاب آن بخش تشریح کردیم؛ وی گفت که اگر تشنج پدرم کنترل می شد؛ وضعیت مغزی او خیلی بهتر از وضعیت حاضر بود و حوادثی که در بیمارستان 17 شهریور برازجان برای پدرم رخ داده است بیشترین ضربه و صدمه را به مغز وی وارد کرده است.

13 روز آخر عمر پدرم بخش ICU داخلی فاقد پزشک متخصص مغز و اعصاب بود!!!
جناب آقای قاضی زاده هاشمی وزیر محترم بهداشت، فقدان پزشک متخصص مغز و اعصاب در بیمارستان بزرگترین شهرستان استان بوشهر، حتی برای یک روز نیز توجیه پذیر نیست. چرا که به دنبال آن باید منتظر تبعات تلخ و ناگواری باشیم که ممکن است در نهایت به مرگ بیماری که عزیز یک خانواده است منجر شود.
تقریبا 13 روز مانده به فوت پدرم، باخبر شدیم که پزشک متخصص مغز و اعصاب وی به مرخصی 15 روزه رفته و هیچ پزشکی با تخصص مذکور در بیمارستان شهید گنجی جهت رسیدگی به وضعیت بیماران بخش ICU وجود ندارد!
از بدو بستری شدن پدرم در بیمارستان برازجان، در صدد انتقال وی به یکی از بیمارستان های خصوصی شهر شیراز به جهت معالجه و رسیدگی بهتر بودیم؛ که طبق گفته پزشکان بیمارستان برازجان به دلیل مساعد نبودن وضعیت او جهت انتقال به شیراز از این کار منصرف شدیم؛ تا روند درمان در بیمارستان برازجان طی شود. یکی از توجیهات آنها جهت مخالفت با انتقال پدرم به شیراز این بود که در فاصله زمانی جدا شدن دستگاه  ICU بیمارستان از وی، تا اتصال دستگاه ICU  آمبولانس به او ممکن است دوام نیاورد. ولی با این حال هنگامی که پزشک متخصص مغز و اعصاب بیمارستان برازجان –که در حال گذراندن طرح اش بود- به مرخصی رفت؛ به جهت فقدان این پزشک ، و علی رغم  وضعیت نا مساعد پدرم برای انتقال به بیمارستانی دیگر، حاضر به انجام این کار شدند؛ که در غایت مخالفت بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر، به عنوان بیمارستان مقصد را در پی داشت.
این سوال همچنان برای بنده مطرح است؛ که با وجود چند پزشک متخصص مغز و اعصاب در شهر برازجان، چرا باید بیمارستان این شهر حداقل برای 15 روز فاقد پزشک با تخصص فوق باشد؟ مگر گناه بیماران بخش ICU  داخلی بیمارستان شهید گنجی چیست؛ که باید چنین سرنوشتی برای شان رقم  بخورد؟ چرا وقتی پدرم و مابقی بیماران بخش فوق که نیاز مبرم و حیاتی به متخصص مغز و اعصاب داشتند باید از وجود او محروم می شدند؟!
ما که از این وضعیت شاکی بودیم؛ تصمیم گرفتیم که این مسئله را با رئیس بیمارستان شهید گنجی برازجان درمیان بگذاریم. پس از دو مرتبه مراجعه به اتاق ایشان در روزهای جداگانه و عدم حضور وی در بیمارستان، بالاخره مرتبه سوم موفق به ملاقات با او شدیم تا انتقاد خود را نسبت به وضعیت موجود مطرح کنیم. پس از آنکه موضوع را برای وی شرح دادیم، ایشان در پاسخ، تنها به این جمله بسنده کرد: اگر انتقادی دارید، آن را در صندوق انتقادات و پیشنهادات بیاندازید!

سریال "در حاشیه" تنها بخش کوچکی از واقعیات تلخ پزشکی را به تصویر کشید!
کجایند آن 7هزار پزشکی که نسبت به پخش سریال طنز "در حاشیه" که تنها از بخش کوچکی از واقعیات تلخ و تاسف بار پزشکی پرده بر میداشت اعتراض می کردند؟ کجایند کسانی که تهدید به تجمع و تحصن کردند...؟ کجایند که ببینند همکاران شان چه دسته گل هایی به آب داده اند؟! مگر از اشتباهات برخی به اصطلاح پزشک که سالانه گریبانگیر عده ای از هموطنان مان می شود بی خبرند؟ اشتباهاتی که در پاره ای از موارد به فوت بیماران نیز منجر می شود! بدیهی است تا زمانی که مشکلات و معضلاتی که خصوصا در حوزه بهداشت و درمان وجود دارد مطرح نشود؛ نمی توان آن طور که باید و شاید انتظار رفع آنها را داشت. پس درود می فرستم به مهران مدیری و تمامی دست اندرکاران سریال "در حاشیه" که توانستند بخشی از مشکلات و درد مردم را در قالب طنز به تصویر بکشند. و متاسفم برای عده ای که بیان معضلات جامعه در قالب طنز را نیز برنتابیدند و فضا را علیه عوامل سریال مزبور ملتهب کردند.

با وجود وضعیت حاکم، جان تمامی ساکنان برازجان در خطر است!
جناب وزیر! تا کی مردم باید چوب کم سوادی و سهل انگاری برخی  پزشکان و پرستاران را بخورند؟! تا کی باید جان مردم بازیچه دست یک عده به اصطلاح پزشک و پرستار باشد؟! حادثه ای که در بیمارستان برازجان برای پدرم رخ داد می تواند زنگ خطری باشد برای تمامی اهالی دشتستان، خصوصا شهروندان برازجان، که بدانند در این مراکز درمانی چه می گذرد؟ بدانند که وقتی بیمارشان را به این بیمارستان ها سپردند باید احتمال وقوع حوادث تلخی از این دست را نیز بدهند. و بدانند که جان شان برای بعضی ها ارزش چندانی ندارد.
خانواده هایی نیز همانند خانواده ما هستند که عدم وجود امکانات کافی و همچنین قصور برخی پزشکان و پرستاران بیمارستان های برازجان و دیگر مراکز درمانی دشتستان گریبانگیر آنها شده است؛ که در ادامه تنها به 3 مورد از آنها اشاره می کنم:

عدم وجود پادزهر در درمانگاه تنگ ارم و فوت دختربچه 4 ساله!
نسترن 4 ساله که دچار عقرب گزیدگی شده بود توسط والدین خود به درمانگاه تنگ ارم که 20 کیلومتر با محل زندگی شان فاصله دارد منتقل می شود. سپس به دلیل عدم وجود پادزهر در این مرکز درمانی، این خانواده جهت مداوای فرزندشان ناچار به پیمودن 70 کیلومتر جاده کوهستانی با خودروی شخصی خود تا بیمارستان شهید گنجی برازجان می شوند. متاسفانه نسترن در طول مسیر دچار نفس تنگی شدید می شود؛ که با وجود نیاز به انتقال این کودک با آمبولانس، اما پزشک حاضر در مرکز درمانی تنگ ارم اینطور تشخیص نداده بود! سرانجام پس از رسیدن به بیمارستان شهید گنجی، تلاش پزشکان جهت معالجه این دختربچه راه به جایی نبرده و شوربختانه پس از چند ساعت جان خود را از دست می دهد.
وجود پادزهر در هر مرکز درمانی امری لازم و ضروری است؛ آن هم درمانگاه بخش 20 هزار نفری ارم دشتستان که حدود 70 کیلومتر با نزدیک ترین بیمارستان فاصله دارد. آیا باز هم باید شاهد پرپر شدن نسترن ها باشیم...؟!

عدم تشخیص سکته مغزی و فوت بیمار پس از چند ساعت!
یکی از خانواده های ساکن برازجان پس از آنکه متوجه می شوند مادرشان دچار ضعف در تکلم شده است، وی را بلافاصله به بیمارستان 17 شهریور برازجان منتقل می کنند. پس از انجام معاینه توسط پزشک بیمارستان، وی صرفا به تجویز یک آمپول اکتفا کرده و بیمار را مرخص می کند. 6 بامداد فردای آن شب، اعضای این خانواده در عین ناباوری با پیکر بی جان مادر خود مواجه می شوند! فرزندان آن مرحومه پس از پیگیری هایی که در این خصوص داشتند، در می یابند که اختلال و و ضعف در تکلم، یکی از علائم سکته مغزی است که متاسفانه پزشک مذکور در تشخیص این عارضه ناتوان بوده است. اگر پزشک حاذقی در آن شب مادر این خانواده را معاینه می کرد؛ و بیماری این بانوی 40 ساله را تشخیص می داد، شاید چنین سرنوشتی برای وی رقم نمی خورد.

بی مبالاتی کادر درمانی و فقدان آمبولانس!
حدودا 3 ماه پیش از این، روزی که چرخ گوشت دست احمد 4 ساله را بلعید، سریعا او را جهت پیوند دست به بیمارستان شهید گنجی برازجان انتقال دادند. پزشکان به خانواده احمد گفتند که برای پیوند دست باید او را حداکثر تا 4 ساعت دیگر به شیراز منتقل کنند. جالب اینکه در آن ساعت هیچ آمبولانسی در بیمارستان جهت انتقال احمد به شیراز وجود نداشت! پس از یک ساعت و نیم انتظار بالاخره یک دستگاه آمبولانس از شهرستان تنگستان جهت انجام این کار از راه می رسد تا خانواده احمد کمی امیدوار شوند. در این بین یکی از اعضاء کادر درمانی که به گفته پزشک بخش اتفاقات قرار بود دست قطع شده را در پلاستیک و سپس بر روی یخ های جعبه نگه داری قرار دهد، متاسفانه بر خلاف توصیه های پزشک عمل کرده و بعد از بانداژ دست، آن را در زیر یخ ها گذاشته بود. نکته قابل تامل و تاسف باری که در این باره وجود دارد، پایین بودن سطح دانش برخی از اعضاء کادر درمانی در نگه داری از عضو قطع شده این کودک و همچنین عدم وجود آمبولانس در زمان مقتضی در بیمارستان است.

جناب وزیر به داد مردم برسید...!
جناب آقای هاشمی، وزیر محترم بهداشت، تا کی باید شاهد ضررهای جانی ناشی از اشتباهات و بی مبالاتی برخی از پزشکان و پرستاران باشیم؟ اکثر قریب به اتفاق مردم برازجان عنوان کشتارگاه را برای بیمارستان های این شهر برگزیده اند! عنوانی که به عقیده شان بسیار برازنده این مراکز درمانی است. بدیهی است که این موضوع مبین نارضایتی برازجانی ها از شرایط و وضعیت درمانی این شهر است و  برای این منظور پیشنهاد می کنم عملکرد کادر درمانی و کیفیت خدمات دهی بیمارستان های برازجان را در میان مردم این شهر به رای بگذارید تا صحت گفته بنده برای تان محرز گردد.
جناب وزیر، اینها نه تنها درد دل یک جوان داغدار فوت پدر بر اثر سهل انگاری و کم سوادی کادر درمانی است؛ بلکه حرف دل بسیاری از ساکنان شریف این نواحی است؛ که از وضعیت اسفبار بیمارستان های یاد شده به سطوح آمده اند. آیا شایسته است که عدم وجود امکانات کافی و کمبود پزشکان و پرستاران مجرب و زبده زندگی را به کام شان تلخ کند؟
در پایان با توجه به نامگذاری امسال به سال دولت و ملت، همدلی و همزبانی از سوی مقام معظم رهبری، و همچنین همت و جدیت حضرتعالی در ارتقاء و بهبود وضعیت درمانی و بهداشتی کشور، انتظار می رود که محتویات این نامه را مورد عنایت قرار داده و با کسانی که ردپای بی مبالاتی و کم سوادی شان در جریان فوت پدرم نمایان است برخورد جدی صورت بپذیرد. همچنین امیدوارم که از سوی جنابعالی تدابیری اتخاذ گردد تا در آینده ای نزدیک نظاره گر برداشته شدن گام هایی استوار در راستای حل مشکلات و کمبودهای درمانی و بهداشتی شهرستان دشتستان، به ویژه شهر برازجان از حیث ارتقای تجهیزات پزشکی و تکمیل و افزایش کادر درمانی اعم از پزشک، فوق تخصص و پرستاران با سواد و کار آزموده باشیم.

و من الله توفیق

با احترام، مسعود برزیده خبرنگار و دانشجوی رشته حقوق
مردادماه 1394

توضیح اتحاد خبر:

1. درج و انتشار این مطلب به معنای رد یا تایید مفاد آن نمی باشد.

2. حق پاسخگویی و توضیحات لازم برای شبکه بهداشت و درمان و مجموعه افراد مورد اشاره در این نامه محفوظ است.

3. درج این مطلب نافی زحمات پزشکان، پرستاران و کادر درمانی زحمتکش و مجموعه مدیریت شبکه بهداشت و درمان دشتستان نمی باشد.

4. واقعیت این است که جان مردم از هر چیزی مهمتر است و از آنجا که کمبودها و مشکلاتی در این حوزه وجود دارد رسیدگی به این حوزه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.