به نام آنکه جان داد و خرد داد              جهان با داد و دانش کرد بنیاد

چندی قبل توسط دوستی دیرین خبر دار شدم، پیکره روان شاد میرزا محمدخان غضنفرالسلطنه برازجانی، در میدان ورودی برازجان از بوشهر، نصب گردیده، (چه حسن اتفاق و چه جای مناسبی، در منطقه موسوم به چرخاب نزدیک محل کشف آثار باستانی کاخ زمستانی هخامنشیان) وقتی به دیدار پیکره شتافتم، مردی تنومند و رشید را مشاهده کردم که بر باره ای کوه پیکر سوار و مسلح ایستاده. ترکیب کلاه و لباس و اسب براقش درست نگاره های سنگی پادشاهان گذشته را تجسم می بخشید، گویی منتظر یاران، به قصد کارزار با دشمن از شهر بیرون زده، گرچه مجسمه ساز چندان ظرافتی در ساخت پیکره به کار نبرده اما نمی دانم چه سحر و طلسمی در این اثر نهفته بود که در همان لحظات اول مرا دگرگون و در جای خود میخکوب کرد. به شدت تحت تأثیر قرار گرفته حالتی ناشناخته و غریب پیدا کردم چنان مجذوب ابهت و جلال تخیلی شخصیت وصفی غضنفر قرار گرفتم که سر از پا نشناخته، در مقابلش حس احترام و کرنش، توام با غرور به من دست داد. احساس کردم  سالیان دراز همدیگر را میشناسیم. بلی این سوار میرزا محمدخان غضنفر یکی از سران مجاهدین غیرتمند دشتستانی است. او کسی است که در برهه ای از تاریخ این منطقه، با امکاناتی بسیار محدود به همراه همفکران اندک خود مردانه بپا خواست تا جلو لشکر متجاوز و استعمارگر تا دندان مسلح و آموزش دیده انگلیس را سد نماید. با عزمی راسخ و همتی والا هیچگاه سر تسلیم در برابر دشمن فرود نیاورد. تا زنده بود بر همین عقیده استوار و پابرجا ماند. بر همین اساس بر آن شدم تا تصورات خیال انگیز و مبهم و لرزانی که از غضنفر در ذهن و ضمیرم مصور است به نظم درآوردم. سروده زیر تجسمی از اوصاف مذکور است که تقدیم علاقمندان می گردد:

در برزن و هر کوی بزبان است                       تاریخ گواهی دهد از ناموران است

چون گشته عجین نام برازجان و غضنفر        بیگانه در اندیشه این شیر ژیان است

کانون خروشنده دژ و سنگر احرار                  هر نعره از این بیشه غضنفرصفتان است

شایسته بود فخر و مباهات، ببالید                 زین پیکر سردار رشیدی که عیان است

جمشید و فریدون شده اسطوره، چو کاوه     نوبت به غضنفر شه شمشیر نشان است

هم صولت رستم، صفت سام نریمان             توس است و فرود است و فرامرز زمان است

اسبش بنگر توسن پرویز و تهمتن                  یادآور رخش یل و شبدیز دمان است

عازم به صف معرکه در پیش سواران             شیر اوژن و مرد افکن، بی گفت و بیان است

                                                                                                      سراینده: کیان کیانی زاده