اتحادخبر: سیده هدیه علوی شریف: انتخابات ریاست جمهوری سال 92 یک سونامی سیاسی در تاریخ ملت بزرگ ایران بود. 

انتخاباتی که پس از 8 سال اداره کشور به دست اصولگرایان و تلاش زیاد انان جهت ریاست 4 دیگر بر کشور، برگزار شد و نتیجه آن، چیزی بر خلاف تصورشان بود. انتخاباتی که  "نه " بزرگ ملت ایران به تندروهای خارجی و افراطیون داخلی بود.

6 نامزد در دوره یازدهم انتخابات  ریاست جمهوری شرکت داشتند: حسن روحانی ، محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی، محسن رضایی ، علی‌اکبر ولایتی و سید محمد غرضی

بنابر اعلام نتایج رسمی انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲، این دوره با مشارکت داخلی ۷۲٫۷٪ برگزار شد و حسن روحانی با ۵۰٫۷۱٪ کل آرا به عنوان رئیس جمهور منتخب   برگزیده شد.

این انتخاب با واکنش مثبت سران سایر کشورها مواجه شد و با توجه به دیدگاه‌های پیشین وی، امیدهای بین‌المللی نسبت به حل بحران‌های مرتبط با ایران را بیشتر ساخت. 

نتیجهٔ انتخابات
نامزد		گرایش	حامیان	رأی	٪
۱	حسن روحانی	اعتدالگرا	اصلاح طلبان حزب اعتدال و توسعه	۱۸٬۶۱۳٬۳۲۹	۵۰٫۷۱٪
۲	محمدباقر قالیباف	اصولگرا	جمعیت پیشرفت و عدالت	۶٬۰۷۷٬۲۹۲	۱۶٫۵۵٪
۳	سعید جلیلی	اصولگرا	جبههٔ پایداری	۴٬۱۶۸٬۹۴۶	۱۱٫۳۵٪
۴	محسن رضایی	مستقل	جبههٔ ایستادگی	۳٬۸۸۴٬۴۱۲	۱۰٫۵۸٪
۵	علی‌اکبر ولایتی	اصولگرا	جمعی از جامعهٔ مدرسین جبههٔ پیروان	۲٬۲۶۸٬۷۵۳	۶٫۱۸٪
۶	سید محمد غرضی	مستقل	-	۴۴۶٬۰۱۵	۱٫۲۱٪
رأی‌های باطله				۱٬۲۴۵٬۴۰۹	۳٫۳۹٪
مجموع کل رأی‌ها				۳۶٬۷۰۴٬۱۵۶	۱۰۰٪
رأی‌های گرفته/درصد مشارکت داخلی				۳۶٬۹۳۸٬۶۵۱	۷۲٫۷٪
رأی‌های درست				۳۵٬۴۵۸٬۷۴۷	۷۰٫۲۳٪
رأی‌های باطله				۱٬۲۴۵٬۴۰۹	۲٫۴۶٪
رأی‌ندادگان				۱۳٬۷۷۹٬۰۳۶	۲۷٫۲۹٪
واجدان شرایط رأی‌دهی داخلی				۵۰٬۴۸۳٬۱۹۲	۱۰۰٪

                                                                                 

 

روی کار آمدن دولت تدبیر و امید با کسب حداکثر آراء در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 موجب کنترل و کاهش نرخ تورم در بخش اقتصاد، برقراری ارتباط با بدنه حوزه های علمیه و نخبگان کشور، توسعه سیاست خارجی و ارتباط با کشورهای منطقه و جهان و پیشبرد اهداف نظام در رابطه با مساله هسته ای شد.

بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری 24 خرداد سال 92 بسیاری گفته‌اند که جامعه ایران پس از سال‌ها افراط و تفریط به اعتدال رسیده است و می‌توان نسبت به آینده کشور برای عبور از بحران‌هایی که در سال‌های اخیر با آنها روبرو شده است امیدوار بود. گرچه برخی با این نظر مخالفند و هنوز بخش‌های از جامعه و نیروهای سیاسی، رای مردم به اعتدال و اصلاح وضع موجود را نپذیرفته -یا نمی‌خواهند بپذیرند.

اتحادخبر در این راستا و با طرح دو سوال، نظرات برخی از اندیشمندان و فعالان سیاسی استان بوشهر را در خصوص انتخابات ریاست جمهوری 24 خرداد 92 جویا شده است که در زیر به آن اشاره می شود:

1-انتخابات 24 خرداد 92 را چگونه تحلیل می کنید؟

2-آیا گفتمان اعتدال در گشور نهادینه شده است؟

 

 

 

(1)

تدبیر و امید؛ فرزند زمان

خسرو دهقانی

 

1.  انتخابات بیست و چهارم خرداد  نود و دو قبل از هر چیز عنصر غافلگیری نهفته در آن جلب توجه کرد و از این منظر که معادلات از پیش تعیین شده را برهم زد ، خیلی شبیه انتخابات دوم خرداد هفتادو شش بود . پیروزی کاندیدای اصلاح طلبان و اعتدال گرایان نشان داد که جامعه سیاسی ایران پیچیدگی های خاص خود را دارد و بر گزاره هایی همچون " ملت ایران احساسی رای می دهد  " و " جامعه ایران هنوز به بلوغ عقلانی نرسیده است " خط بطلان کشید . انتخاباتی که نظرسنجی ها پبش بینی می کرد که پیروز قطعی آن برای اصولگرایان رادیکال یا معتدل باشد، در طی چند ساعت مانده به رای گیری ، تمام متغیر های معادلات به هم خورد و یکباره نام نامزدی از صندوق ها -  به عنوان پیروز در مرحله اول  - بیرون آمد که گمان می رفت فقط حدود ده درصد آرا را کسب خواهد کرد . پیروزی دکتر روحانی با شعار تدبیر و امید نشان از نارضایتی شدید مردم در شیوه اداره مملکت و " نه " گفتن به سیاست های داخلی و خارجی دولت نهم و دهم بود که قطار مملکت را به تونل تاریک و مرگباری کشانده بود . سیاست خارجی نامدبرانه و غیر مسولانه، تحمیل تحریم های ظالمانه به ملت و بی تدبیری و سو مدیریت و قساد و رانت خواری بی سابقه در داخل ، فشارهای مضاعفی را به مردم وارد کرد . دولت احمدی نژاد که نیمی از درامد تاریخ نفت کشور را در اختیار داشت وضعیتی را بر مملکت حاکم کرد که اقتصاددانان به ان بیماری هلندی می گویند. هفتصد میلیارد دلار درآمد نفت، نقدینگی جامعه را چند برابر کرد و تورم را به بالای 30 درصد رساند و ایران در صدر کشورهای با تورم بالا قرار داد . دولت نهم و دهم با این سو مدیریت مجبور شد بخش اعظم درامد نفت را هزینه واردات کالاهای مصرفی کند تا تورم را مهار کند ولی در کالاهایی که امکان وارد کردن ان نبود مانند زمین و مسکن تورم بی سابقه ای بوجود امد . به خاطر واردات بی رویه خطوط تولید داخلی از ریل خارج شد و نرخ بیکاری به بالای 25 درصد و رشد اقتصادی نیز به منفی 5درصد رسید . دولت عدالت محور وضعیت آشفته ای را به ملت تحمیل کرد . این در حالی بود که انسداد سیاسی و اجتماعی نیز در اوج خود بود و از پنج هزار سمن فعال فقط صد سازمان مردم نهاد باقی مانده بودند . در این شرایط لیدرهای اعتدال گرایان و اصلاح طلبان با درک صحیح و شناخت شرایط اجتماعی و سیاسی و علم به قابلیت جنبشی کردن فضای سیاسی وارد کارزار انتخاباتی شدند و با اجماع میان دو کاندیدا و کنار رفتن دکتر عارف به سیگنال های جامعه پاسخ مثبت دادند و ارای خاموش را فعال نمودند. قبل از ان ورود هاشمی به زنده کردن مطالبات کمک کرد و ملت را در حالت دورخیز برای بک پرش قهرمانانه قرار داد . البته قبل از ان بیانات هوشیارانه رهبر انقلاب (مبنی بر دعوت ورود همه طیف ها به انتخابات ، امان بودن و حق الناس بودن رای مردم ، و تاکید بر این موضوع که رای معظم له را هیچ کس حتی خانواده و فرزندانم نمیداند) زمینه اعتماد سازی لازم و درنتیجه حضور پرشور مردم را فراهم کرده بود . دریک تحلیل نهایی و با توجه به رفتار انتخاباتی ملت در برهه های مختلف می توان گفت که جامعه ایران در بزنگاه های حساس با توسل به یگانه ابزار مردم سالاری (صندوق رای ) اراده خود را به صورت یک هوشیاری جمعی تثبیت کرده است .هر چند جای ابزارهای نهادینه شدن مشارکت جمعی ؛ یعنی احزاب فراگیر هنوز در جامعه سیاسی ما خالی است.

 2 .اعتدال گرایی یک روش است که به نظرم محصول یا فرزند زمان خود است . اعتدال گرایی به عتوان یک مش سیاسی مابین راست و چپ افراطی قرار می گیرد و نهادینه شدن ان هم نیازمند انباشت تجربه دارد و هم نیازمند تعدیل در منش ها و پرنسیب های سیاسی است . به زبان ساده تر وقتی افراط گرایی در هر دو سوی جناح بندی ها منجر به جزم گرایی می شود ؛ ممکن است عناصر میانه از هر دو طیف با درک حساسیت ها به هم نزدیک شوند و با تاکید بر عقلانیت و منافع ملی به رشد اعتدال کمک کنند . اعتدال گرایی به معنی رها کردن آرمان ها نیست بلکه بیشتر به این معنی است که ما از ابزارهای واقع گرایانه برای نیل به آرمان ها بهره ببریم . اعتدال گرایی یعنی دوری از شخصی سازی خصومت و دوری از ترور شخصیت ، اعتدال گرایی یعنی جامع نگری و عقل گرایی . اعتدال گرایی یعنی برنامه محوری و دوری از احساس گرایی در نهایت اعتدال گرایی یعنی قانون گرایی و نفی خشونت خودسرانه و لحاظ کردن منافع ملی در رفتارها و آرمان ها . هر کس از هر طیفی به این شاخص ها پایبند باشد به نظرم یک فرد اعتدال گراست . هر گفتمانی از جمله گفتمان اعتدال و تدبیر گرایی؛ فرزند زمانه خویش است و  به نظر می رسد با توجه به تجارب تاریخی حداقل یک قرن اخیر و به خصوص این دو دهه؛ سیر سیاست در ایران به سمت اعتدال گرایی است . به ویژه آن که در شرایط فعلی که خشونت و افراط گرایی و تکفیرگرایی منطقه را با تهدید جدی مواجه کرده ، گفتمان اعتدالگرایی برجسته تر شده است . به نظر می رسد در شرایط حاضر ، همنوایی همه گرایش ها در نفی خشونت از آب خوردن هم لازم تر است.

 

 

(2)

 24خرداد؛ رویش امید، حاکمیت تدبیر

بهرام نکیسا

 

بخوبی یاد دارم که قریب چند ماه قبل از انتخابات خرداد92 چند تن از چهره های اصلاح طلب ( آقایان سید عبدالواحد موسوی لاری، حجه الاسلام والمسلمین مجید انصاری و دکتر اسحاق جهانگیری ) دیدار ارزشمند و مفصلی با مقام معظم رهبری نمودند که در آن دیدار آقایان محترم گزارشی از وضعیت جاری کشور را خدمت رهبری عرضه داشتند. جا دارد حال که کشور در آستانه برگزاری دو انتخابات مهم در سال جاری می باشد، نمایندگان احزاب و تشکلات سیاسی و صنفی در قالب شورای هماهنگی جبهه اصلاحات و همچتین جمعی از نخبگان سیاسی اصلاح طلب دیداری همچون ملاقات مذکور با مقام معظم رهبری داشته باشند تا در فرایند آغاز و تشکل دوره جدید مجلس شورای اسلامی، مقام رهبری از دیدگاه های فعالین سیاسی و اعضاء شورای هماهنگی جبهه اصلاحات بیش از پیش مطلع، و همچنین جریان اصلاحات نسبت به آخرین دیدگاه های رهبری معظم انقلاب بی واسطه و از نزدیک آگاهی یابند. آری به اعتقاد نگارنده دیدار آن سه چهره اصلاح طلب موجب شد تا با رفع پاره ای سوء تفاهمات، فضای سیاسی حاکم بر آن زمان تلطیف و بخش عظیمی از نخبگان کشور با نشاط و انگیزه ای افزون تر در انتخابات 24خرداد 92حضور و نقش آفرینی نمودند.  آری به درستی که در 24خرداد 1392پس ازهشت سال، دولتی به واسطه تدبیر مقام معظم رهبری، یاران بنیانگذار جمهوری اسلامی، صبوری نخبگان و رای هوشمندانه مردم بر روی کار آمد که موجی از شادی و امید را در جامعه بدنبال داشت.

 با توجه به شرایط موجود و رفتار برخی از افراد وقتی به دولت تدبیر و امید، دولتی که محصول رای مردم، عقلانیت و حمایت مجموعه نیروهای دلسوز کشور از چپ و راست ( اصولگرا و اصلاح طلب ) به ویژه دانشمند عزیز جناب آقای دکترعارف، نگریسته می شود به جرات می توان گفت که دولت یازدهم دولتی مظلوم با حامیانی مظلومتر است؛ چرا که دولت و حامیانش بدنبال امید، آرامش و احیاء تمدن ایرانی اسلامی در جامعه هستند هر چند که جماعتی از این رفتار متمدنانه، مسئولانه و دلسوزانه دولت و حامیانش متاسفانه بعضا سوء استفاده می نمایند . منتخب مردم در 24 خرداد در حالی امور کشور را بدست گرفته که جز سرزمینی سوخته چیزی در مقابلش نبود. لکن با تمام مصائب و مشکلات موجود همین که به لطف خداوند و به پاس حرمت خون شهدا در 24 خرداد نشاط ، سرزندگی و امید مجددا در جامعه زنده شده باید غنیمت دانست. بر نخبگان و علاقمند به تحقق برنامه های دولت تدبیر و امید واجب است که هوشیارانه مراقب باشند تا آرامش و امید متولد شده در 24خرداد 92 در کشور حفظ گردد، زیرا جماعتی در پی آنند تا به بهانه هایی فضای رو به عقلانیت و اعتدال شکل گرفته و رو به رشد در جامعه دوام نداشته باشد . نمی دانم این چه تقدیری است که انگار سهم تربیت یافتگان امام و مدرسه عشق به جز خون جگر خوردن و مظلومیت چیز دیگری نیست، از این رو  بر همه علاقمندان به اسلام و مردم ، ایران ، امام و مقام معظم رهبری است که به دولت تدبیر و امید که توسط فردی بسیجی ، عالم ، فرهیخته ، با تجربه و دیپلمات ، اداره می شود به منظور اعتلای جمهوری اسلامی و امنیت کشور کمک کنند و ازآن حمایت نمایند و بسان دوران دفاع مقدس به طور شبانه روزی کار و تلاش وکوشش کنند تا جبران فرصت های از دست رفته کشور طی سالهای گذشته گردد.

دولت تدبیر و امید به دنبال کرامت شهروندان ایرانی بدون عوام فریبی است و حاضر نیست کرامت مردم را با دروغ و خرافه آلوده نماید زیرا معتقد است که با دستمال کثیف نمی توان شیشه را پاک کرد . رئیس جمهور محترم به اصول اخلاقی و قواعد قانونی برای اداره امورکشور مقید ، و معتقد است که امور کشور می بایست منطقی و اصولی مدیریت شود.

دولت آقای روحانی به جوانان به دید سرمایه های ارزشمند کشور می نگرد و در پی بالا بردن سهم جوانان به ویژه بانوان در مدیریت کشور است آنچه که با تدبیر هوشمندانه استاندار محترم بوشهر در انتصاب بخشداران در استان انجام پذیرفته است .

دولت یازدهم در عرصه بین المللی بدنبال کاهش هزینه های کشور بر اساس سه اصل عزت ، حکمت ، مصلحت و در عرصه داخلی در پی ترویج ادبیات منطقی در زمینه تعامل با تمام شهروندان ، دلسوزان و فعالین در امر توسعه کشور در جهت خدمت به مردم با هدف رونق در بخش های مختلف اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی است .

دولت یازدهم در رسیدن به اهداف و ارائه خدمت به مردم و سربلندی جمهوری اسلامی مسیری بسیار سخت ، پر فراز و نشیب و دشواری پیش روداشته و دارد از این رو باید برای عبور موفقیت آمیز از پیچ ها و بحران ها ی که بعضا توسط دوستان غافل و دشمن مکار و مغرض برای کشور طراحی و ساخته می شود صبور بود و در این راه شایسته است که دست های یکدیگر را گرفت... نه! روزگاری گفته می شد دوران ریاست جمهوری آقای سید محمد خاتمی فرزند فاضل و با تقوای امام خمینی (رحمه ا.. علیه) دوران سخت و پر مشقتی بوده ، دورانی که دولت در هر 9 روز با یک بحران مواجه بود اما امروز که به دولت آقای روحانی می نگریم می بینیم که دولت یازدهم از قبل از شکل گیری تنها با یک بحران مواجه بوده و کماکان نیز هم هست . اما بحرانی که به تعبیری شاید بتوان گفت و آن چیزی نیست جز...

دولت تدبیر و امید با مشکلات بی شماری در عرصه های مختلف اجرایی کشور مواجه است تازه اگر دولت فعلی بتواند تنها هشت سال گذشته را به طور کامل برای مردم تشریح و ترسیم کند، کار بزرگی کرده است ! در کشور جماعتی وجود دارد بدون توجه به تاکیدات مقام رهبری مبنی بر همدلی و همزبانی و وضعیت منطقه با تعصباتی که شاید مناسب فضای آرام کشور باشد (رقابت های سیاسی ) نه اوضاع نامناسب فعلی که از یک سو ناشی از تحریم ها و از سوی دیگر نیر ناشی از وضعیت اشتغال ، اقتصاد ، محیط زیست و بحران آب در کشور است ، مدام در پی آنند تا امیدی که بواسطه انتخاب هوشمندانه مردم در 24 خرداد 92 بر فضای جامعه حاکم گردیده را به ناامیدی مبدل سازند . در حالیکه بخوبی می دانند ناامید ساختن مردم در شرایط فعلی کشور و منطقه بدترین اقدام و گناهی نابخشودنی است . جا دارد خطاب به این جماعت گفت : فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ . لازم است این جماعت که مردم عملکردشان را بخوبی در هشت سال گذشته مشاهده نموده اند عرض کرد به جای فضاسازی علیه دولت فعلی، مثل تمام احزاب و گروه های سیاسی که در رقابت های انتخاباتی موفق نمی شوند به تجزیه و تحلیل و نقد عملکرد خود پرداخته و رفتار خود را اصلاح نمایند و بگذارند دولت تدبیر و امید و مردم، به سامان دادن امور کشور و ترمیم تمدن آسیب دیده مان که در شرایط فعلی کاری بسیار سخت و دشوار است مشغول گردد .

دولت تدبیر و امید در استان بوشهر با انتصاب استانداری تلاشگر، با انگیزه و پیگیرنشان داده که بدنبال ارائه خدمت به مردم در این نقطه از کشور به مردم مثل سایر نقاط دیگر میهن اسلامی است . به اعتقاد نگارنده در کمال ناباوری برخی از آقایان در استان به امورات حاشیه ایی ، جزئی و بعضا فرصت سوزی مشغول هستند که با هدف گذاری های دولت تدبیر و امید در کشور و برنامه های توسعه ای استاندار محترم در استان که بر گرفته از سیاستهای کلی جمهوری اسلامی می باشد فرسنگها فاصله دارد . افتتاح و شروع احداث پروژه های مهم در استان حتی تا همین چند روز اخیر توسط معاون اول ریاست محترم جمهور در استان بوشهر ( اجرای طرح فراگیر پالایشی سیراف ) حکایت از توجه مسئولین دولت تدبیر و امید به استان بوشهر دارد باید این مهم را توسط دولت منتخب مردم در 24 خرداد 92 در خصوص استان به فال نیک گرفت و با همدلی و کمک به یکدیگر با استفاده از همه ظرفیتهای موجود در استان تجربه موفقی را در تاریخ استان بوشهر به ثبت رسانید شود .

امیدواریم که در فضای عقلانیت رو به رشد در کشور، که به واسطه تشکیل دولت تدبیر وامید بوجود آمده فرصت استفاده از تجربیات بزرگانی که اکنون جامعه از وجودشان محروم گردیده نیز فراهم شود . امید است "تدبیر و امید" ی که دولت جناب آقای روحانی منادی آن است این گونه محقق شودکه ، تدبیر آن نمادی باشد از تداوم پروسه اصلاحگری اما با مشی مدبرانه و معتدلانه ، و امید آن نمادی از زنده بودن آرمانهای اصلاحات که همان آرمان های انقلاب شکوهمند اسلامی 57 در چشم اندازه پیش روی جمهوری اسلامی باشد . انشا ا..

 

 

(3)

24خرداد؛ " نه " گفتن به غارت ملی دولت نهم و دهم

قدرت اله رحیمی

 

هر تحولی نتیجه یکسری عوامل بوقوع پیوسته اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی است ، معمولا رویکرد تغییر برای بهبود وضعیتی است که جامعه در آن قرار دارد و بمنظور اصلاح و در اعتراض به عملکرد گذشته صورت می گیرد . مردم ایران با حوصله و بدون درگیری های مخرب اجتماعی از طریق صندوق های رای در پی بهبود وضعیت زندگی شان بوده و هستند . به همین خاطر هم با رویکرد آزمایش عمل نموده اند . علت هم این بوده است که احزاب در ایران نهادینه نشده است تا از آن طریق پا به عرصه رقابت های انتخاباتی بگذارند، از طرفی دیگر سیستم اطلاع رسانی و تبلیغاتی غیرحکومتی نیز که بتواند به نقد آزادانه عملکردها بپردازد نیز وجود نداشته است . لذا مردم تحت تاثیر جو غالبی قرار گرفته اند که بر جامعه حاکم بوده است. به همین خاطر سکان قدرت در قوه مجریه و مقننه بعد از انقلاب بین اصول گرایان و اصلاح طلبان دست به دست شده است. 24خرداد هم حاصل عملکرد بسیار منفی دولت احمدی نژاد بوده است ،که هر چه زمان بگذرد عمق سوء مدیریت این دولت بیشتر آشکار می شود . به نحوی که اکنون مردم متوجه شده اند که در دولت قبل غارت ملی صورت پذیرفته است . دولت روحانی با شعار اعتدال با تدبیر و امید پا به عرصه انتخابات گذاشت . این بار مردم با آزمایشی دیگر و در فضایی آرام تر و منطقی تر این دولت را انتخاب کرده اند . در انتخابات ریاست جمهوری مردم به امید فردایی بهتر پا به عرصه گذاشتند و با اکثریت آرا روحانی را انتخاب نمودند . با روی کار آمدن دولت روحانی اتفاقات مهمی به وقوع پیوسته است . ظهور داعش در منطقه پیرامونی ایران از یک طرف و حمله به کشورهایی که به عنوان پایگاه منطقه ای ایران بوده است ، وضعیت را بسیار پیچیده کرده است . از طرف دیگر وقت زیادی از دولت مصروف مسئله توافق هسته ای شده است تا وضعیت مملکت را همچنان در اما و اگرها نگه دارند . این مشکلات توان مدیریت کشور را به چالش کشیده است . از طرف دیگر بخشی از اصولگرایانی که بعد از کنار رفتن دولت احمدی نژاد مواجه با افشای خیانت های بزرگ عده ای از فرصت طلبان در آن دولت شده اند ، دچار یاس و ناامیدی شده اند و برای دورکردن اذهان مردم از خیانت های بزرگی که به این کشور کرده اند می خواهند جامعه را متشنج کنند تا دوباره از آب گل آلود ماهی بگیرند. این طیف تندرو سعی می کنند با شانتاژ و غوغا سالاری فضای جامعه را ملتهب نمایند. در این وضعیت مردم فهیم ایران باید هوشیار باشند و به شعارهای عوام فریبانه آن ها توجه نکنند و قدری به عقب برگردند و مصیبت هایی را که بر سر ایران آورده اند مرور نمایند و اجازه ندهند این گروه اقلیت مملکت را دچار چالش بیشتر نمایند ، این طیف از اصولگرایان سعی دارند شعار اعتدال را تبدبل به اعتراض نمایند تا گفتمان اعتدال به حاشیه رانده شود . آن ها متوجه این نیستند که بدخواهان ایران با اعمال سیاست جنگ فرسایشی در منطقه از یک طرف و گفتگوی فرسایشی در مذاکرات از طرف دیگر می خواهند ایران را از داخل و خارج دچار مشکل نمایند و با سیاست مهار دوجانبه جمهوری اسلامی در داخل و خارج این نوع حکومت داری را ناکارآمد جلوه دهند . ما باید هوشیارانه متوجه باشیم که قدرت های بزرگ برای رسیدن به منافع اقتصادی و سیاسی خودشان جنگ مذهب علیه مذهب را در منطقه به راه انداخته اند و هدف نهایی آن ها نیز جمهوری اسلامی است که به حول قوه الهی مثل گذشته و در هشت سال جنگ تحمیلی ناکام خواهند ماند . لذا در وضعیت کنونی تکلیف همگان است ، که از دولت تدبیر و امید حمایت کنند تا بتواند از این شرایط سخت با سربلندی عبور نماید. دلسوزان این مملکت نباید در زمین بدخواهان جمهوری اسلامی بازی کنند . من معتقدم اگر نقدی هم بر دولت فعلی است باید معقولانه ، منصفانه و در چارچوب قانون باشد طیفی از اصولگرایان تندرو میخواهند فرصت را از دولت برای نهادینه کردن شعارهایش بگیرند . در مقابل دولت سعی کرده است با مشی اعتدال بهانه به دست بهانه جویان ندهد . اما من معتقدم دولت نباید در برابر زیاده خواهی زیاده خواهانی که با آبروی این مملکت بازی کرده اند کوتاه بیاید . همراهان خود را باید با تدبیر امیدوار نگه دارد و موجب یاس و نا امیدی همراهان خود نشود . امروز عده ای در پی آنند که همراهان دولت را نا امید و سرخورده نمایند . اصلاح طلبان باید هوشیارانه از دولت تدبیر و امید حمایت کنند و منافع ملی را بر منافع شخصی و گروهی ترجیح دهند ، چرا که وضعیت کنونی مملکت وضعیت بسیار خاصی است . باید با آرامش و تدبیر و با حمایت از دولت کمک کنیم کشورمان از بحران های سخت منطقه ای موجود مانند 8 سال دفاع مقدس سربلند بیرون بیاید . به امید فردایی بهتر برای ایرانی سربلند...

 

 

(4)

24خرداد؛ استمرار گفتمان اصلاحات

حمید موذنی

یک. انتخابات 24 خرداد 1392 استمرار گفتمان اصلاحات بود . در بیست و چهارم خرداد؛ مردم ایران بلوغ سیاسی و رفتار معطوف به خرد خویش را نشان دادند. مردمی درمانده از وضعیت آنومیک اجتماعی و افسرده از وضعیت نامناسب اقتصادی باز چنان کردند که نشان دهند گرچه سخت و صعب بوده و غم نان نمی گذارد اما بایست پای در راه نهیم. که «دراز است ره مقصد و ما نوسفریم.» ایرانیان با گذار از تجربه زیسته تاریخی خود اما راه در مسیری تازه گذاشته اند. ایرانیان از نفی به نقد . از انقلاب به اصلاحات. و از تندروی به اعتدال پا گذاشته اند و این سفری تازه برای ملتی چنین دارای تاریخ و قدمت است. ایرانیان گرچه وضعیتی روانی و روحی خوبی ندارند اما در بزنگاه ها به خود می آیند و آنی به سرانجام می رسانند که نشان از فرهیختگی دارد. انتخابات بیست و چهارم خردادماه نیز یکی از همین نمایش های مثبت ایرانیان بود. ایرانیان دیگر به خوبی به این مهم واقفند که نه قهر جایز است و نه انقلاب به سود. رادیکالیسم دیگر برای آنان تجربه ای میمون نیست که هم معطوف یه شور و عاری از شعور است و هم مملو از شانس و تقدیر است. رادیکالیسم رفتار و کنش انسان نومید و مایوس است و آکنده از غریزه مرگ؛ به همین دلیل رو به سعادت اجتماعی ندارد. با این شناخت و بینش است که ایرانیان گفتمان اصلاح را در پیش گرفته اند. گفتمانی مملو از غریزه زندگی و عاری از شانس و بری از تقدیر، بلکه آکنده از تدبیر و برساخته از امید. ایرانیان در سال 92 دوباره نشان دادند که امید همچنان پا برجاست و گفتمان اصلاحات را با نشان اعتدال از نو برق انداختند و بیرق آن برافراشتند.

دو. اعتدال؛ گفتمان نیست بلکه روش است. در واقع اعتدال که شعار دولت روحانی است مسیری است برای بازیابی و بازآفرینی گفتمان اصلاحات. اما در جهان کنونی که افراطی گری و خشونت، چشم و گوش ما را پر کرده و از در و دیوار خصومت و خشونت و افراطی گری می بارد، جهانیان و ما نیاز به برساختن گفتمان اعتدال و میانه روی داریم. اعتدال نیاز امروز جهان و خود ماست. جهانی که به یُمن رسانه ها به دهکده ای کوچک مبدل شده اما بیش از جهان بزرگ پیشین اخبار خشونت دست به دست می گردد و در حال قبح زدایی است. همان گونه که دولت قبل اختلاس و اعداد و ارقام آن را به امری پیش پا افتاده تبدیل کرد که اخبار جدید معرفی اختلاس کنندگان شوکی به جامعه وارد نمی کند، فیلم و عکس های خشونت آمیز داعش و طالبان و بمباران های عربستان و اعدام و ... نیز خشونت را در پیش چشم ما به موضوعی عادی تبدیل کرده، همچون بازی های یارانه ای.  دولت روحانی دوباره فرصتی تاریخی پیش روی ماست. این بار دیگر بایست دست از تکرار برداریم و با گذار از نخبه کشی و سیاوش کشی، دولت منتخب تدبیر و امید را حمایت کنیم و با اعتماد خویش قوت قلبی به این دولت دهیم تا با هم دیگر مسیر صعب و سخت را گذر کنیم.

در پایان سخن من نیز به یادآوری پایان سخن حسن روحانی در مراسم تنفیذ اشاره می کنم که زیبا گفت: « در پایان، بار دیگر سپاسم را تقدیم مردم بزرگی می‌کنم که در این انتخابات فراتر از قله‌های تحلیل پژوهشگران و نظریه‌پردازان ظاهر شدند و نشان دادند که وقتی کشور در شرایط حساس و خطر قرار گیرد، لحظه‌ای در حمایتِ بی‌دریغ خود، از میهن و نظام درنگ نخواهند کرد. من دست‌های این میلیون‌ها انسان شریف را به گرمی می‌فشارم و از همه کسانی که در انتخابات به صندوق رأی، آری گفتند، صمیمانه تشکر می‌کنم و امیدوارم استحقاق اعتماد آنان را داشته باشم. من سنگینی بار این رأی و این تنفیذ را احساس می‌کنم و تنها و تنها به خداوند پناه می‌برم. از آن دست‌گیر بنده ‌نواز خالصانه و خاضعانه درخواست می‌کنم این بنده ضعیف خود را از شر کبر و غرور، حرص و بخل و حسد وارَهاند. خداوندا، به تو پناه می‌برم از استبداد رأی، عجله در تصمیم، تقدّم نفع شخصی و گروهی بر مصالح عمومی و بستن دهان رقیبان و منتقدان.  بارالها! یاری ام کن تا بندۀ مخلصی برای تو و خادم لایقی برای مردمم باشم و فراموش نکنم آن‌چه بر پیشینیان رفته است. سخن بسیار است و مجال اندک، چه بهتر که سخن را کوتاه کنیم و پای در راه نهیم. که دراز است ره مقصد و من نوسفرم.»

 

 

(5)

24خرداد؛ جلوگیری از ضرر بیشتر به ملت ایران

حجت الاسلام شیح احمد رزمجو

 

در آستانه دومین سالگرد انتخابات پر رمزوراز خرداد 1392 و آشکار شدن بسیاری از نکته ها و شگفتی های دولت پاک دستان بهتر می توان به تحلیل اقدام هوشمندانه ی ملت ایران پرداخت:
 یکی از مهم ترین دستاوردها که می تواند در انتخابات تأثیرگذار مجلس در سال جاری نیز راه گشا باشد درک همزمان بزرگان و گروه های مرجع و بدنه ی اجتماعی از لزوم در پیش گرفتن راهبرد وحدت کاندیدا بود که تا حد بسیار زیادی اشتباه فاجعه بار سال 1384 را جبران نمود کاری که شد نشان داد تشخیص منافع ملی و گذشتن از خواسته های شخصی و حزبی چه برکات ارزشمندی برای کشور و مردم می تواند در پی داشته باشد اقدام تاریخی دکتر عارف و هدایت های  بی بدیل سران جبهه ی اصلاحات و اعتدال نباید از حافظه ی مردم و فعالان سیاسی فراموش شود.
 از حجم بی سابقه ی تخریب و توهین و کارشناسی و ایجاد جنگ روانی و کارشکنی جبهه ی پایداری و هم فکرانشان در صدا و سیما و مطبوعات زنجیره ای می توان درستی هدفگذاری مردم در آن انتخابات را فهمید و راز بسیاری از هجمه ها را دریافت.
 افشای موارد ناچیزی از غارت بیت المال توسط مدیران و مرتبطین دولت گشذته و آسیب های دیر جبرانی که در بخش های زیرساختی بدلیل سوء مدیریت بر کشور رفته نشان داد یکی از بزرگترین دستاوردهای 24 خرداد 1392 جلوگیری از ضرر بیشتر به مردم در بسیاری از زمینه ها بود و به شکل قابل قبولی از هدر رفت سرمایه ملی پیش گیری بعمل آمده است.

آیا گفتمان اعتدال در کشور نهادینه شده است؟
اگر منصفانه قضاوت کینم تا حاکم شدن فضای اعتدال در گفتار و رفتار ملی راه درازی در پیش داریم در جبهه ی مقابل متأسفانه افراطیون همچنان با رفتارها و گفتارهای تند و کنترل نشده متأسفانه فضایی را رقم زده اند که بسیاری از اصول گرایان دلسوز را در هاله ای از غبار و تیره گی قرار داده و امکان تأثیرگذاری مثبت را از آنان گرفته اند.
در میان اصلاح طلبان و اعتدالیون نیز در مواردی دولت تنها است و زمزمه هایی حاکی از بی صبری، سرخوردگی، هیجان زدگی  و میل به تند شدن فضا مشاهده می شود باید پرسید چرا و تا کی؟ و به چه قیمتی؟ دندان بر جگر بگذارید و چشم به افق های روشن و امید بدوزید دیگران با جهل خود راه را می گشایند.

 

(6)

24خرداد؛ همگرایی اصلاحات و اعتدال

عبدالصاحب سجادی

 

اتفاقاتی که در 24 خرداد 92 رخ داد یک تجربه بسیار مفیدی بود که خیلی زودتر از این باید اتفاق می افتاد، اگر رهبران سیاسی اصلاحات و اعتدال گراها در سال 84 به این تصمیم می رسیدند قطعا کشور دچار دولت نابخردان نمی شد و شاهد آن همه نابسامانی اقتصادی و سقوط آزاد اخلاق و هتک حرمت افراد نبودیم .دردناکتر آنکه هیچ کس هم مسولیت آن را به عهده نمی گیرد. آیا گفتمان اعتدال در کشور نهادینه شده است ؟ اعتدال و یا هر تفکر دیگر برای اینکه نهادینه شود باید ابتدا یک فهم مشترکی از آن در جامعه بوجود اید . دوم یک عزم ملی و سوم یک تلاش همه جانبه و مستمر آن را پشتیبانی کند . متاسفانه هیچکدام از عوامل فوق را ما در همه جامعه مشاهده نمی کنیم. باید بپذیریم تا کنون اعتدال را تئوریزه نکرده ایم و حد و حدود آن و مرز آن با افراط و تفریط مشخص نکرده ایم. ابزارهای موثر مانند رسانه های فراگیر در این راستا حرکت نمی کنند و حاکمیت نیز این برداشت را که حسن روحانی از اعتدال دارد بر نمی تابد و شبانه روز در جهت عکس آن عمل می کند، پس با این اوصاف نباید انتظار داشت که تفکر اعتدالی در کوتاه مدت نهادینه شود .در کوتاه مدت معیار اعتدال در جامعه باید پایبندی و رعایت قانون باشد. لذا هر وقت قانون در جامعه نهادینه شد اعتدال نیز نهادینه خواهد شد.

 

 

(7)

24خرداد؛ بازگشت به فضای تعامل با جهان

عبدالرسول عمادی

 

ناباوری تحلیلی از نتایج انتخابات 24 خرداد 92 وضعیتی که آگاهان از اوضاع سیاسی اجتماعی ایران نسبت به آینده ی کشور داشتند را می توان به لحاظ روان شناختی با عبارت "درماندگي آموخته شده" تعبیر کرد. هشت سال حاکمیت بلامنازع جریانی که تمام سیاست ها و برنامه هایش در راستای تخریب اقتصاد سیاست و فرهنگ ایران زمین بود و هر گونه حرکت در جهت اصلاح این روند نیز توسط کلیت حاکمیت تقبیح و محکوم می شد. تعطیل نظام برنامه ریزی کشور و برداشتن هر گونه لجام از سر دولت تا بتواند به هر نحو که دوست دارد منابع را هزینه کند و نتیجه اش تخریب اقتصاد کشور به نحو گسترده سقوط ارزش پول ملی،گسترش بی رویه فساد، دزدی و اختلاس حاکم شدن روابط سخیف باندی به جای ضوابط و شایستگی ها در مدیریت کشور، پشت پا زدن به هر گونه چارچوب قانونی که باب طبع رئیس دولت نباشد به نحوی که رئیس دولت های نهم و دهم رسما اعلام می کرد که قوانینی را که خود به مصلحت ببیند اجرا می کند و نه قوانین مصوب مراجع قانونی را و در همین راستا هر قانونی را به هر نحو که دوست داشت دست کاری کرد نمونه اش قانون هدفمندی یارانه ها که آنچه توسط آن دولت به اجرا در آمد فاصله بسیاری با قانون مصوب مجلس داشت. تخریب جایگاه ایران در عرصه بین المللی و بر باد رفتن همه ی آنچه با تلاش دیپلمات های مجرب و ماهر در دولت های دوره ی اصلاحات به دست آمده بود و حاصل آن صدور قطعنامه های تحریمی فلج کننده علیه ایران در مراجع بین المللی از جمله شورای امنیت سازمان ملل متحد، اتحادیه ی اروپا و کنگره و دولت ایالات متحده ی آمریکا بود. و هزاران مصیبت دیگر که از قبل حاکم شدن یک جریان انحرافی که سرمایه های عظیمی را در حوزه های منابع مادی ،انسانی و سرمایه های اجتماعی بر باد داد و راه برون رفتی هم متصور نبود وضعیتی را به وجود آورده بود که هر تغییری در آن با ناباوری تحلیل و تلقی می شد. در سال های آخر این دوره ی هشت ساله تخریب منابع کشور زمزمه های رئیس دولت برای تداوم حضور خود و باندش تبدیل به اعلام های رسمی می شد به نحوی که در سخنرانی 22 بهمن سال 91 نیز رئیس دولت از تشکیل دولت بهار سخن گفت و استقرار این دولت را قریب الوقوع دانست و با توجه به این که این جریان از هیچ کاری در جهت تحقق امیال و خواسته هایش ابا نداشت وضع آینده بهتر از حال تصور نمی شد و بسیاری بر این باور بودند که علیرغم نارضایتی هایی که در ظاهر از سوی برخی از عناصر جناح حاکم در جمهوری اسلامی نسبت به عملکرد احمدی نژاد و باندش ابراز می شد ولی در نهایت آنها احتمالا به تداوم حضور این جریان رضایت دهند. رد صلاحیت اسفندیار رحیم مشائي کاندیدای دولت در انتخابات جریان انحرافی را نسبت به نتیجه انتخابات بی موضع کرد و در این شرایط زمینه برای فعالیت تحول خواهان فراهم شد. هشیاری جریان منتقد اعم از اصلاح طلبان و میانه روها و ائتلاف آنها در فاصله ی چند روز مانده تا برگزاری انتخابات کفه ی ترازو را به سمت این جریان متمایل کرد اما به نظر من تا روز انتخابات نیز این ناباوری و بهت وجود داشت و کمتر کسی نتیجه متفاوتی را برای سرنوشت قوه ی مجریه حدس می زد. انتخاب دکتر حسن روحانی به دلیل قابلیت های شخصیتی خاص ایشان بهترین نتیجه ای بود که می توانست پس از یک دوره ی طولانی بی تدبیری به نجات کشور بینجامد. او با تشخیص مساله ی اصلی شعار خود را تدبیر و امید قرار داد . دو مقوله ای که در آن هشت سال عقربه های سنجش آنها به صفر متمایل شده بود. امید مردم به اصلاح و بهبود وضعیت در اقتصاد و سیاست به حداقل رسیده بود و بی تدبیری و تخریب حاکمیت قانون و گسترش هرج و مرج در مدیریت کشور به جاهای خطرناکی رسیده بود. همان گونه که حماسه ی حضور مردم در انتخابات دوم خرداد هفتاد و شش شرایط سختی را از سر کشور به خوبی گذراند و بن بست های زیادی را در سیاست های داخلی و بین المللی گشود باید انتخابات خرداد 92 را نیز سرآغاز بازگشت به دوران هایی از آرامش و رونق در نظام جمهوری اسلامی به شمار آورد.

آیا گفتمان اعتدال در کشور نهادینه شده است؟

 گفتمان اعتدال گم شده ای بود که در انتخابات خرداد 92 و با رای مردم به شخصیتی اعتدالی چون دکتر روحانی رخ نمود و فضای سیاسی اجتماعی ایران را از امید به آینده سرشار کرد. ترجمان این گفتمان در فضای اجتماعی رفتن به سمت آزادی های مصرح قانونی و آزادی شهروندان در چارچوب ضوابط و مقررات قانونی بود. در فضای سیاسی اقتضای این گفتمان فعال شدن احزاب سیاسی اعم از اصول گرا و اصلاح طلب و سایر احزاب و گروههای شناسنامه دار قانونی و حق نقد توام با تکریم و حفظ حرمت نهادها و اشخاص تلقی شد. در مدیریت کشور این گفتمان اقتضای بهره گیری از همه ی توان مندی های منابع انسانی کشور با قطع نظر از سلیقه ها و نظرگاه های سیاسی آنان بود به نحوی که آقای دکتر روحانی در جلسه ی تقدیر از فعالان ستادهای انتخاباتی خود به تصریح تاکید کرد که در نظام مدیریت دولت اعتدالی از اصلاح طلبان اصول گرایان و اعتدال گرایان بهره خواهد گرفت. در حوزه ی سیاست خارجی می توان این گفتمان را به بازگشت به فضای تعامل منطقی با جهان تعبیر کرد. تلاش در بازیابی و حفظ منافع ملی از دست رفته در اثر افراط گرایی ها و رفتارهای غیر عقلانی گذشته و باز کردن باب گفت و گوی برابر در جهت تامین حداکثر منافع ملی و قائل شدن به رویکرد برد برد در گفت و گوها ی بین المللی و منطقه ای که نماد آن را می توان در گفت و گو های ناظر به حل چالش هسته ای ایران مشاهده کرد. در حوزه های عمل دیگر نیز می توان این رویکرد اعتدالی دولت یازدهم را ترجمه کرده و آثار و تبعات این سیاست را به بحث گذاشت و میزان توفیق دولت را در هر یک از آنها به مدد شواهد مورد تحقیق و تتبع قرار داد. برای پاسخ به سوال صدر این نوشته باید موانع نهادینه شدن فرهنگ اعتدال را بر شمرد و سهم و نقش هر یک از این موانع را در این مسیر به درستی نشان داد. اولین مانع در این مسیر شتاب زدگی و توقع تحقق یک خصلت فرهنگی دیر یاب در زمان اندک است . به دلیل فرهنگی بودن این مقوله ظرف زمانی لازم برای رسیدن به چنین هدفی یقینا ظرفی بزرگ و معتنابه است. دومین مانع حاکمیت فرهنگ افراط در اذهان بخشی از شاغلان و فعالان سیاسی و اجتماعی است. سال هاست که گروههای فشار غیر قانونی به اشاعه فرهنگ افراطی گری در ایران مشغولند این جماعت از افراط و تند روی به عنوان روش و ابزار دست یابی به خواسته های نا مشروع خود بهره می گیرند و در این راه موفق نیز هستند و طبیعی است که به سادگی از این ابزار دست برمی دارند افراط گرایی و دوری از اعتدال در لفافه ی دفاع از ارزش های مذهبی و با گرفتن ژست دین گرایی و داشتن غیرت یا درد دینی از آفات و آسیب های تحقق فرهنگ اعتدال گرایی است و غلبه بر این مهم کار بسیار سختی است زیرا بخش هایی از حاکمیت سیاسی نیز در ایران برای رسیدن به اهداف از این روش ها و اشخاص بهره می گیرد و مبارزه ی با آن پیچیده است. این روش مانع از تحقق فرهنگ اعتدال گرایی در جامعه ی ایران است و قوه مجریه نیز به تنهایی از پس علاج این آسیب بر نمی آید. به عنوان مثال افراط گرایان در سیاست خارجی بدون توجه به لزوم گفت و گو در جهت تامین منافع ملی به توقف مذاکرات در حوزه ی انرژی هسته ای تاکید می کنند و علنا با سیاست های دولت مخالفت می کنند و مورد حمایت نیز واقع می شوند و جالب است که هدف آنها نیز شکست سیاست اعتدال گرایی و تداوم وضع افراطی گذشته است. به نظر من دولت یازدهم برای حاکم کردن روح عقلانیت و اعتدال در جامعه ی ایران راه طولانی ای در پیش دارد و اولین گام این دولت باید گرفتن تریبون های رسمی از دست افراط گرایان باشد.