اتحادخبر- سیده هدیه بیت سیاح: شوراهای اسلامی شهر و روستا در راستای مشارکت مردم در مدیریت جامعه تشکیل شد.
به گزارش اتحادجنوب؛ تشکیل شوراها فرصتی بود تا مردم با انتخاب نمایندگانی، نظرات و خواسته های خود را در سازندگی هر چه بهتر شهر و روستای خود اعمال کنند.
پس از مشروطه و تصویب قانون اساسی، فکر زندگی شورایی به شکلی جدی در ایران به فعلیت رسید.
 به عبارت دیگر یکی از دستاوردهای بسیار حائز اهمیت، نهضت مشروطه خواهی جدا از به رسمیت شناختن تفکیک قوا، تقسیم قدرت سیاسی و اداری کشور بین حکومت مرکزی و حکومت های محلی بود.
در همین راستا بود که در نهایت در 17 اسفند سال 1377 اولین دوره انتخابات سراسری شوراهای اسلامی کشور با استقبال چشمگیر مردم در بیش از 40000 حوزه انتخاباتی برگزار گردید و نهایتاً حدود 200 هزار نفر از منتخبین مردم جهت اداره امور شهرها و روستاهای کشور به عنوان عضو شورای اسلامی شهر یا روستا برگزیده شدند.
 شروع به کار شوراهای اسلامی از 9 اردیبهشت سال 1378 و همزمان با پیام تاریخی حضرت امام در خصوص شوراها و با صدور پیام ویژه ای از سوی مقام معظم رهبری آغاز گردید و امروز شاهد فعالیت گسترده این نهاد مردمی در کل کشور هستیم.
اما این نهادهای مردمی تا چه حد در اهداف خود موفق بوده اند و تا چه اندازه خواسته های مردم را برآورده کرده اند.
اما پس از گذشت چندین سال از فعالیت این نهادهای مردمی در سطح کشور و به ویژه استان بوشهر، شاهد مسائلی هستیم که نه تنها موجبات نارضایتی مردم بلکه برخی از مسئولین را هم فراهم آورده است.
از امام جمعه گرفته تا نماینده مجلس و استاندار بوشهر همگی از وجود شرایط موجود در برخی از شوراهای استان گلایه مند بودند.
شوراهایی که به منظور بهتر شدن عملکرد مدیریت شهر و روستا شکل گرفت تا با همکاری شهرداری، در راستای مدیریت هرچه بهتر این جوامع کوشا باشند اما متأسفانه عدم هماهنگی در برخی از شوراهای شهری در استان با شهردارانشان به حدی رسید که دو شهردار این استان به فاصله کمتر از یک هفته استعفا می دهند، یک شهردار دیگر استضیاح می شود و اختلاف بر سر انتخاب شهردار چهارم، موجب فروپاشی یک شورای تنگ ارم می گردد.
این مسائل موجب شد تا دو شهر بزرگ استان بوشهر با سرپرستی اداره گردند و اختلاف بر سر انتخاب توریستی ترین شهر این استان یعنی گناوه، عاملی شد تا در آخرین مهلت انتخاب شهردار، گزینه خود را معرفی کنند، گزینه ای که هنوز بر سر انتخاب آن هم اختلافاتی وجود دارد.
اما ریشه این مسائل را باید در کجا پیدا کرد؟ چرا متأسفانه علارغم حضور گسترده مردم در انتخابات شوراها و تلاش آنان در سازندگی شهرشان، گاه شاهد چنین مسائل تأسف باری می شویم؟ مسائلی که شاید انگیزه مردم را برای شرکت انتخابات بعدی کمرنگتر کند.
اتحادجنوب در خصوص چرایی این موضوع، نگرخواهی از برخی صاحب نظران در امورات شهری انجام داده است که در زیر به آن اشاره شده است:

فریده فهیمی
 حکایت مارهفت سر را در افسانه های قدیمی شنیده اید؟ یاتصویری درکتب وکتیبه های باستان دیده اید؟
برای پیکره ی یک مار؛ وجود یک سر وکله ،کفایت می کند. ناچاراً اگرمبدل به هفت سرگردید، سر و گردن ها در هم پیچیده وکور می شوند که فرجام کار می شود همان آش شور ویابی نمک دوتا آشپز. حال حکایت شهر بی در وپیکر مظلوم برازجان است که شهردار ندارد از مرحمت وعنایت ویژه ی شورای شهرش. واین مهم ، پیامد شوم تصمیم مغرضانه ومزورانه ی برخی از اعضای شورای شهر برازجان است که در بدو فعالیت خود ؛ تنها وظیفه ی خود را تعویض شهردار حکیم وتوانمند برازجان دیدند ، کما اینکه از پس همین تنها وظیفه خویش نیزبرنیامدند.
برای ساختن فردای  بهتر وقدرتمند تر برازجان، باید دیروزبرنامه ریزی می شد ودر عصرپرشتاب واستراتژیک کنونی ،امروز نیز دیر است. فردا تصویر آینه ای ، ازگذشته نخواهد بود اگر مقدمات توانایی های لازم را در برابر وقایعی که در سطح شهر وحتی کشور حادث می شود ایجاد نشده باشد؛ چه فرصتهای گرانبهایی  که به میمنت دست روی دست گذاشتن ها واهمال کاری های شورای شهری ها، از بین خواهد رفت.
تابه کی باید ارابه ی خدایان زر وزور برخی از اعضای فرصت طلب شورای شهر در عرصه ی عفیف ونحیف برازجان نجیب ، جولان دهد وسهم ناحق خود را وصول نماید؟
قدر مسلم اینکه زمین خواری ها، شهرک سازی ها ، پول روی پول انباشتها، باندبازی و..... چه هنگامه ای برپا نموده است !
یکی از شهرداران اسبق که پیروان کثیرالجمعیتی نیز الا به ماشاله بهم زده است و پیروانش همچنان فاتحانه واستوار، یکه تازی می کنند، ازاعطای زمین به مداح دفاع مقدس پایتخت نشین نیز فروگذار نشده است که اگر زمانی گره کارش به پایتخت افتاد لطف زمین بخشی اش، گره گشا گردد! به راستی، حق برازجان نجیب بی ادعا این است؟
لذا ما از موکلانی که انتخابشان کردیم به عنوان شورای شهر انتظار داریم گام به گام بر مدار اندیشه ی نجات بخش شهرمان گام بر دارند وبستر لازم جهت ارتقای عمران وآبادی شهرمان را فراهم سازند نه سکوی پرتاب دیگران را مهیا سازند ونهایتا از این آشفته بازار، ذینفع گردند.
با استناد به توانمندی هایی که در موکلان خود سراغ داشتیم؛ هرگز پیش بینی عدم توفیق پروژه های آبادی وتوسعه ی فرهنگ ومدیریت مفید شهر را نمی کردیم.
عدم حضور ووجود شهردار مقتدر، جزء خواسته های برحق مان نبود. دوگانگی شخصیت موکلان مان، هنگام بروز اختلافات، در منش ومنطق ،ادب ایشان، اصلا وابدا در مخیله مان نمی گنجید.
 انتظار داشتیم در کمال آرامش ومتانت، توانایی های واستعداد بالقوه شان را به معرض نمایش بگذارند./ب